Achter winnares Anna van der Breggen is Annemiek zaterdag tweede geworden bij het NK wielrennen. Dat kampioenschap werd verreden op een loodzwaar rondje van ruim zeven kilometer, waarbij de rensters per ronde twee keer de VAM Berg over moesten. “Dit was vandaag het maximaal haalbare. Ik ben er trots op dat ik het initiatief heb genomen in de achtervolging en ben strijdend ten onder gegaan.”

Van der Breggen reed samen met Jip van den Bos en Anouska Koster lang vooruit. Achter haar werd het peloton steeds kleiner, waarna Annemiek overbleef met Marianne Vos en Amy Pieters. Die liet ze achter zich, waarna ze eerst Van den Bos achterhaalde en achter zich liet, om vervolgens hetzelfde te doen met Koster. In de finale leek Annemiek nog even dichterbij te komen, maar de uiteindelijke winnares liep nog weer uit en won solo.

“Mensen zouden kunnen zeggen, waarom zat je niet mee toen Boels-Dolmans met twee rensters vooruit zat met Anna en Jip”, stelt Annemiek. “Maar als ik dat gedaan had, zouden ze niet door zijn gereden. Dat was dus geen optie. CCC-Liv stond met een sterk blok aan de start en zij zaten niet mee. Het was dus aan hen en dat leek mij goed voor mij. Maar ik vond ze niet indrukwekkend op kop rijden. Het waren meer losse acties die ze deden.”

Annemiek kon dus een tijd afwachten, maar ook niet te lang. “Ik wist ook geen tijden. Men ging er blijkbaar vanuit dat iedereen oortjes had, maar ik was alleen en had die niet. Dus dan hoor je ook geen tijdsverschillen en een motorrijder die het doorgaf was er ook niet. Uiteindelijk heb ik Marianne gevraagd; zullen we nog wat doen? Haar antwoord was ja en met zes ronden te gaan hebben we het geprobeerd.”

Kogels verschoten
Het verschil naar Van der Breggen liep terug tot iets meer dan een halve minuut, maar uiteindelijk liep zij weer uit. “Ik heb er nog wel even aan gedacht dat ik haar misschien terug kon halen, maar ik had al veel werk gedaan in de achtervolging. Ik had mijn kogels verschoten bij de aanvallen op vijf en zes ronden te gaan en ook doordat ik daarna gas moest blijven geven. Anna kon nog een tandje bijzetten en toen was het bij mij wel gedaan.”

En dus keek Annemiek terug met een zilveren medaille om haar nek. “Er is misschien wat kritiek geweest, maar wanneer je in de coronatijd zo’n NK wilt organiseren en dat ook voor elkaar krijgt, dan kun je daar alleen maar complimenten voor geven. Het was ook écht een mooie koers. Dat zeiden bijvoorbeeld ook de ploegleiders van ons team, die mee hebben gekeken. En Boels-Dolmans heeft het gewoon heel goed uitgespeeld dat ze in de breedte heel sterk zijn.”

Zin in komende koersen
Drie weken na haar zege in de Strade Bianche was het NK Annemiek’s eerste wedstrijd weer. “Ik ben lekker teruggekomen van hoogte”, zegt ze daarover. “Eén minuut de VAM Berg opknallen is wel wat anders dan de Gavia of Stelvio oprijden, maar dit was leuk. Nu volgen de GP de Plouay, het EK eveneens in Plouay en dan La Course. Drie koersen die me qua parcours niet echt op het lijf geschreven zijn. Ik zie er wel kansen, maar niet zoals in de wedstrijden onlangs in Spanje en Italië. Maar in het wielrennen weet je het nooit. Ik heb er in ieder geval veel zin in!”

Foto’s: Sportfoto.nl