Zie voor videobeelden van de wedstrijd: Video L1 verslag van Valkenburg Hills

Een mooie uitslag: 1 en 2, maar de vreugde van deze mooie uitslag werd wel overschaduwd door de val van Marianne tijdens de wedstrijd en de later in het ziekenhuis geconstateerde sleutelbeenbreuk. De wedstrijd leek al na 16 kilometer op slot te zitten na een demarrage van Laws (AA Drink) waar alleen Marianne op reageerde. De koers kreeg echter een heel ander verloop…

De wedstrijd was slechts 87 kilometer lang, maar ging wel over een mooi en selectief parcours. Na twintig kilometer begonnen we met de Eijserbosweg en na de Fromberg stonden drie rondjes WK parcours op het programma met drie keer Bemelerberg en vier keer een beklimming van de Cauberg. De finish lag vlak voor de Polfermolen in Valkenburg, zo’n 5 kilometer vanaf de top van de Cauberg.

Ik was deze dag erop gebrand om goed te rijden in deze wedstrijd over dit mooie parcours. Zo was ik al na tien kilometer actief van voren en in de aanval. Marianne reageerde vervolgens op een aanval van Laws en die twee kregen al snel de ruimte. De situatie voor onze ploeg was goed met die twee voorop, maar AA drink dacht daar anders over en ging rijden met Pooley en Brand.

Halverwege de wedstrijd kregen we door dat Laws alleen voorop zat met twee minuten voorsprong en dat Marianne door een valpartij 50 seconden achterop was geraakt. De valpartij was al veel eerder gebeurd, maar zonder oortjes zijn we nu afhankelijk van wat we doorkrijgen van motorjury via ‘whiteboards’. Op dat moment hebben Pauline en ik de achtervolging overgenomen van AA drink om te proberen weer bij Marianne aan te sluiten en zo weer de wedstrijd in de hand te krijgen. We kregen echter daarna de informatie dat Marianne na een achtervolging van 25 kilometer weer bij Laws was aangesloten. Wij wisten verder niet hoe Marianne er aan toe was, maar wij vertrouwden erop dat ze het nog steeds af kon maken en stopten daardoor weer met rijden.

De voorsprong met Marianne en Laws was toen steeds ruim 2 minuten en wij smeedden vervolgens het plan om het podium met nog een Rabo compleet te maken. Pauline reed weg met Pooley en Pitel en ik wist de sprong naar hen te maken op de derde beklimming van de Cauberg. Vervolgens zijn we gaan aanvallen en toen Pooley niet meereed, kwam ik na een aanval alleen vooruit te zitten met Pooley en Pauline achter mij. Een ideale situatie voor mij, omdat ik daardoor niet hoefde te rijden met een ploegmaat achtermij op komst.

Tijdens de laatste beklimming van de Cauberg sprong ik weg bij Pooley en kwam alleen boven. Jeroen moedigde me vervolgens net voor de afdaling met nog 5 km te gaan aan dat ik volle bak moest rijden, omdat het gat met Marianne en Laws opeens heel klein was geworden. Vooraan stonden ze namelijk stil en met mij op komst hoefde Marianne niet meer te rijden.

In de laatste 3 kilometer sloot ik aan en ging gelijk ten aanval. (Zie ook het Video L1 verslag van Valkenburg Hills.). Marianne kon zich zo rustig houden als het op een sprint aan zou komen (maar achteraf bleek zij dus ook zo veel pijn te hebben dat ze in elk geval zelf niet meer kon aanvallen). Laws reageerde op mijn aanvallen, zodat ik het aan liet komen op de laatste twee bochten waar ik vol doorheen ging. Marianne wist op de een of andere manier…te sprinten naar de tweede plek. In het ziekenhuis bleek later dat ze de hele wedstrijd met een gebroken sleutelbeen heeft gereden… Zij zal de komende tijd rust moeten nemen, maar is hopelijk voor het NK weg weer hersteld!