In Spanje heeft Annemiek zaterdag de derde etappe in de Setmana Ciclista Valenciana op haar naam geschreven. Ze won de koninginnenrit van de vierdaagse wedstrijd met een solo, nadat ze in de op één na laatste klim was weggereden uit een groepje met favorieten. Na een korte afdaling moest er nog zo’n zes kilometer geklommen worden en daarbij wist ze haar voorsprong verder uit te breiden. Met nog één etappe te gaan is Annemiek ook de leidster in het klassement van de wedstrijd die ze vorig seizoen won. “Het is lekker om het seizoen zo te beginnen. Dis goed voor het vertrouwen. Ik heb hard getraind en dan is het fijn als zich dat al snel uitbetaalt.”

Na twee heuvelachtige etappes, waarin al wel de eerste verschillen gemaakt werden in de sterk bezette vierdaagse, was het zaterdag aan de klimmers. “Het was echt even een test voor de benen vandaag, met een pittige finale met een 12 kilometer lange klim, dan een korte afdaling en vervolgens finish bergop na nog eens 6 kilometer klimmen”, vertelt Annemiek. “De afgelopen dagen wilde ik graag wat voor het team doen, maar de benen waren helaas niet goed bij hen en dus konden we het spel niet spelen, ondanks dat we het wel probeerden. Vandaag wist ik dat het aan mij was met deze aankomst.”

Annemiek viel aan op de lange klim, maar het was daar nog niet heel gemakkelijk om het verschil te maken. “Er stond een behoorlijke wind tegen en met een stijgingspercentage van vijf procent is dat zeker geen voordeel als er dan rensters in je wiel zitten. Ik kreeg Cecilie Uttrup Ludwig, Marta Cavalli en Mavi Garcia met mij mee. Daarop trok ik door, maar ik wist ook dat ik met die wind tegen niet constant op kop moest blijven rijden. Nadat ze eerst nog een beetje overnamen, liet Cavalli een gaatje op haar ploeggenote Uttrup Ludwig vallen. Dat reed ik dicht en toen ben ik er direct overheen geklapt.”

Volle bak tot de top
Er was op dat moment nog anderhalve kilometer te gaan tot de top van de lange klim. “Daar was het net iets steiler. De anderen moesten toen ook iets meer geven, omdat ik het dicht reed en toen was ik weg. Dat was wel eerder dan verwacht. Daarna was er nog een afdaling van drie kilometer en vervolgens zes kilometer klimmen tot de finish. Dat was eigenlijk een tijdrit rijden, volle bak tot de top. Ik had daarbij misschien nog een beetje geluk dat Uttrup Ludwig en Cavalli niet samen zaten en dus niet samen konden werken.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Zo pakte Annemiek op haar derde koersdag van het jaar dus haar eerste zege van het seizoen en ook de eerste voor het team dit jaar. In de eerste twee ritten was die mogelijkheid er nog. “Donderdag was het wel een fijne dag om erin te komen, met lekker weer en weinig stress. In die rit viel ik ook nog aan en was ik met twee anderen weg, maar ik mocht eerst niet rijden, omdat mijn ploegleider dacht dat Katrine achter me zat in een groepje. Dat was helaas niet zo en er kwam een grote groep terug. Balsamo won daarna na goed teamwork van Trek-Segafredo. Voor ons was het ook niet zo noodzakelijk om direct met de trui aan de haal te gaan, want dan moet je hem ook verdedigen. Ik keek zelf al vooral uit naar de derde etappe.”

Snelle slotkilometer
Vrijdag was het idee om een aanval op te zetten voor Annemiek’s ploeggenotes Paula Patino en Katrine Aalerud. “Helaas hadden die beiden een slechte dag en dan is het moeilijk. Toen ik samen met Katrine uiteindelijk in een groep van zo’n veertig rensters kwam, wisten we ook dat er weinig te spelen viel. Zelf wilde ik geen tijd verliezen in de finale, dus ik zat goed van voren. Ellen van Dijk en Soraya Paladin bleven vooruit, maar we kwamen nog heel dichtbij. In de laatste kilometer probeerde ik zo hard mogelijk te gaan. Alleen Marta Bastianelli kwam nog over mee heen. Ik dacht dat ze heel misschien nog stil zouden vallen, maar was vooral aan het rijden om geen tijd te verliezen.”

Zondag voor de sprinters
Het waren daarmee afwisselende dagen. “Het team was de eerste dagen niet zo goed, maar vandaag reden we waar dat kon beter gegroepeerd. De aanval van vandaag werd ook opgezet door Paula en Katrine. Eerst ging Paula er vandoor om het wat uit elkaar te trekken. Katrine ging er overheen en daarna viel ik aan. Dat was een mooi opzet. Morgen gaan we verdedigen. Dat is de minst lastige etappe en ik verwacht dat de sprinters ook wat willen doen. Dan zullen we dus ook wel wat hulp krijgen. Ik weet wie ik in de gaten moeten houden.”

Foto: @sprintcycling / @photogomezsport