Wereldkampioenstrui en -fiets tonen in Europa

Achter winnares Sabrina Stultiens, die de finish solo bereikte, is Annemiek zesde geworden in de eerste etappe van de Emakumeen Bira. Die vierdaagse wedstrijd staat al langer op de kalender, maar is dit jaar voor het eerst een World Tour koers. In de openingsrit reed Annemiek in de finale na de slotklim vooruit met Stultiens, Anna van der Breggen en Ashleigh Moolman. Alleen de eerste werd niet achterhaald door een groep achtervolgers. Zondag volgt een 26 kilometer lange individuele tijdrit. Dat wordt een bijzondere dag voor Annemiek.

“Het wordt morgen de eerste keer dat ik in mijn regenboogtenue aan de start sta in Europa. In Australië wist ik daar al in te winnen, in een korte tijdrit tijdens de Herald Sun Tour, maar eigenlijk is het nu pas echt compleet. Ze hebben bij Scott namelijk een speciaal design gemaakt voor mijn tijdritfiets en daar ga ik morgen écht voor het eerst op starten. Super gaaf!”

“Ik vond het wel treffend om er Vluety op te zetten”

En een speciale fiets, dat is het. “Naast de kleuren van de regenboog staan er windmolens, tulpen en vogels op. Daarnaast is het een leuk detail dat ik mocht kiezen wat ik op de bovenbuis wilde hebben. Omdat ik in deze ploeg rijd en ik in deze ploeg de titel heb gewonnen, vond ik het wel treffend om er ‘Vluety’ op te zetten. Dat doet me er aan herinneren dat ik vanuit Mitchelton-Scott zoveel kansen heb gekregen en zoveel hulp om mijn tijdrit en positie op de tijdritfiets te verbeteren.”

Een tijdrit van 27 kilometer, dat moet hoe dan ook pijn gaan doen. “Maar ik kijk er wel echt naar uit”, zegt Annemiek. “Het is een super mooie fiets geworden en samen met de kleding en een bijpassende helm erbij, is het helemaal af. Het lijkt me gaaf om 26 kilometer lang te shinen op die mooie fiets en in mijn pak.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Maar eerst was er dus zaterdag de eerste etappe en daar ging het er direct al van in Baskenland. Uiteindelijk sprintte Annemiek met zo’n twintig rensters om de tweede plaats, maar daarvoor gebeurde er al heel wat in de koers. “Alles verliep volgens plan”, kijkt ze terug. “We waren super gefocust met het team en halverwege de koers wisten we met aanvallen al best wel wat ploegen onder druk te zetten. Daarbij zat ik zelf steeds super goed van voren in de afdalingen, waar het op een lang lint ging en ik geen trap teveel heb hoeven doen.”

“Het was opeens een verrassing dat we een andere klim gingen doen dan in het routeboek stond. Daardoor was ik even uit positie, waardoor Anna van der Breggen en Ashleigh Moolman over de top samen boven kwamen, op een super steile en smalle klim die ons allemaal verraste. Ik begon daar te ver van achteren, omdat de klim die we wel verwachtten verderop pas zou beginnen. Uiteindelijk kwam ik nog wel als vierde boven, net achter Stultiens. Haar liet ik in de afdaling achter me, op weg naar de twee op kop. Toen zag ik ook pas dat dat Anna en Ashleigh waren.”

“Deze dag was goed voor mijn zelfvertrouwen”

In de afdaling reed Annemiek daarmee dertig tellen dicht en ze wist vervolgens zelfs weg te rijden. “Zonder echt gek te doen voor mijn gevoel, dus dat gaf me wel vertrouwen over hoe ik daal. Zo kwam ik alleen voorop te rijden, met drie rensters achter me. Zij reden samen en pakten me op de slotklim, op zo’n vijf kilometer van de finish, terug. Ik ben blijven geven, maar de samenwerking was niet meer goed bij ons. Daar profiteerde Stultiens van, door in de laatste twee kilometer weg te rijden.”

Een flinke groep achtervolgers kwam vlak voor de streep nog weer terug, waardoor het dus net geen top vier werd voor Annemiek. “Maar deze dag was wel goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik heb goede benen en kijk echt ontzettend uit naar de tijdrit. Morgen wordt een eerlijke dag in die tijdrit, waar het vrij rechttoe rechtaan zal zijn.”