Zondag 23 mei
Voor mij was het zorgen om deze etappe te overleven, want mijn benen wilden gewoon weg niet meer na alle inspanningen van de afgelopen dagen. Alles bleef bij elkaar, zodat het een massasprint werd. Ik was nog wel in staat om samen met Loes de sprint aan te trekken voor Marianne. Helaas was Teutenberg net wat sneller. Zij won en Marianne werd tweede. Ik behield de vijfde plek in het algemeen klassement.

Zaterdag 22 mei
De etappe begon met een vrij technische afdaling, zodat wij onze kans zagen om gelijk vanuit vertrek in de aanval te gaan. Hierdoor ontstond een kopgroep van ongeveer twintig rensters met van ons Loes, Liesbet en ikzelf erbij. Helaas zat Marianne er niet bij, omdat zij gevallen was in de afdaling. Op de klim van 8,5 km nam Emma Johansson het tempo over en één voor één werden de rensters gelost, totdat de kopgroep gereduceerd was tot 4: Emma op kop met daarachter drie maal Nederland Bloeit! J Helaas ging Columbia achter ons rijden voor Teutenberg en twee kilometer voor de streep werd het gat dicht gereden. Marianne zat echter klaar in het peleton en…zij wist de sprint te winnen voor Teutenberg! Morgen de laatste etappe in Carcassone. De L’Aude wordt afgesloten met een banquette morgenavond. In het klassement is niets veranderd, ik sta nog steeds 5e.

Vrijdag 21 mei
Het hoogteprofiel van deze dag zag er minimaal uitdagend uit, met een berg van de tweede categorie, twee bergen van de eerste categorie en een van de ‘hors categorie’. We startten vanaf 200 m hoogte en uiteindelijk klommen we naar 1200 m hoogte op de 19 kilometer lange beklimming van de buiten categorie. Ik had het op de eerste beklimming gelijk al zwaar. Mijn benen waren nog niet hersteld van de inspanningen van de afgelopen twee dagen. Op de eerste top hadden we ruim anderhalve minuut achterstand, maar dit konden we wederom met mooi ploegwerk weer dichtrijden/dalen en gingen daarna gelijk over in aanvallen. Liesbet reed daar weg met Häusler van Cervelo. Daarna begon al snel de derde beklimming van de hors categorie. Pooley en de andere klimmers gingen wederom in de aanval en wij reden in de groep hier achteraan. Marianne hield op kop het tempo mooi hoog. Ik hing steeds aan het elastiek, maar kwam op hangen en wurgen toch nog met Loes, Marianne en negen anderen boven. De afdaling van deze beklimming was niet lastig genoeg om het dicht te rijden. Pooley won de wedstrijd en verstevigde haar eerste positie in het klassement. Loes, Marianne en ik probeerden het gat zo klein mogelijk te houden tot de streep. Marianne won de sprint in onze groep en werd achtste. Ik zelf was ontzettend blij om de streep te zien… Uiteindelijk moesten we 4.52 minuut toegeven. Ik zakte daardoor naar de vijfde plaats in het klassement. Nog twee etappes te gaan! Morgen nog een etappe met een beklimming van 8,5 kilometer. Zondag Carcassonne-Carcassonne, een vrijwel vlakke etappe.

Donderdag 20 mei
Deze dag een etappe met twee beklimmingen. Er stond wederom weer veel wind, zodat het een lastige etappe werd. We probeerden wederom als ploeg de wedstrijd hard te maken. Na 30 kilometer reed ik weg, Ina-Yoko Teutenberg sloot bij me aan met Regina Bruins (Cervelo) en Martisova (Gauss). Onze maximale voorsprong was 2,5 minuut. Voor mij was het zaak om zo veel mogelijk tijd te pakken in deze ontsnapping. De samenwerking met Teutenberg en Bruins was goed en uiteindelijk pakten we 1,5 minuut voorsprong en daarmee steeg ik naar de tweede plaats in het klassement. Sprintster Teutenberg won de etappe, Martisova werd tweede en ikzelf derde.

Woensdag 19 mei
De etappe in Amelie les Bains zal ik niet snel vergeten. Na eerst gelost te zijn met de hele ploeg op de eerste klim, kwamen we in de afdaling met z’n vieren weer terug bij de kopgroep met daarbij o.a. Stevens, Johansson, Pooley en nog vier andere Cervelo’s. Na verschillende demarrages reed ik weg en kreeg gezelschap van Teutenberg. Op de volgende klim kwamen twee klimmers aansluiten: Mattis (USA) en Sharon Laws van Cervelo en…ploegmaatje Liesbet! Mattis en Laws reden gelijk van ons weg en wij konden allebei niet mee. Teutenberg hield het voor gezien en Liesbet en ik reden in ons eigen tempo omhoog. Op de top hadden we een achterstand van 1 minuut, zodat we weer samen volle bak de afdaling in gingen. We reden Laws en Mattis een voor een voorbij en onderaan de afdaling hadden we een voorsprong van 25 seconden op de Amerikaanse! Aangezien wij met z’n tweeen natuurlijk perfect samenwerkten, roken we de gezamenlijke overwinning met nog maar 10 kilometer te gaan. Echter was er blijkbaar onduidelijkheid over de juiste route na de afdaling… Wij reden achter de motorrijder aan en zagen ook gewoon gele pijlen staan. Jeroen riep ons terug toen hij hoorde dat de Amerikaanse Mattis een andere weg in was geslagen. Nadat we omgekeerd waren en een stuk terug hadden gereden, kwam Jeroen toch tot de conclusie dat wij wel goed zaten, aangezien de weg die wij reden ook afgezet was door politieagenten. We zwoegden nog ons over de laatste klim heen en kwamen hand in hand over streep als de nummers 1 en 2! Althans..dat dachten wij… Het was heel bizar dat iemand die je achter je laat en je niet meer voorbij ziet komen, toch wint. Protest bij de jury haalde niets uit. Achteraf bleek dat wij niet als enige de ‘ foute’ route hadden gereden, maar het hele peleton deze route had gereden, behalve dus de Amerikaanse. Erg balen, helemaal natuurlijk door het mislopen van de tijdwinst voor het algemeen klassement…

Dinsdag 18 mei
De etappe in Osséja beloofde veel klimwerk te worden met 3 beklimmingen van de ‘hors categorie’. De eerste klim begon na 8 km en eindigde 21 kilometer later op 1850 meter hoogte. Er lag nog sneeuw aan de kant van de weg! Vooral de laatste twee kilometers waren pittig met een gemiddeld stijgingspercentage van 10%. Ik kon nog vrij lang mee, maar moest drie kilometer voor de top toch echt lossen. Een kopgroep van vijf reed daar weg met Pooley, Laws, Stevens, Abott en Johansson. Zij bleven weg, daarachter kwam weer veel bij elkaar, zodat we de tweede en derde beklimming met een vrij grote groep (30) omhoog reden. Na de laatste beklimming hebben we volle bak gereden om het gat zo klein mogelijk te houden. Uiteindelijk moesten we 3.15 toegeven op de nieuwe leidster in het klassement: Emma Pooley van Cérvelo.

Maandag 17 mei
Vandaag nog een ‘relatief’ vlakke etappe, maar het werd toch een slagveld door de stevige wind (windkracht 6) die er stond. Het ging ongeveer vanaf de start op de kant! Voor mij stond deze etappe vooral in het teken van veel pech: na 20km toen het op de kant ging, reed iemand in mijn voorwiel en moest ik wachten op een nieuw wiel. Dat was ook het moment dat er van voren veel werd aangevallen en de kopgroep van drie wegreed. Na een lange achtervolging kwam ik weer terug op de eerste klim. Niet veel later (bij de zoveelste windvlaag) reed er iemand in mijn derajeur. Ik moest van fiets wisselen, maar deze was niet op mij afgesteld. Het gevolg was dat ik de rest van de etappe met veel pijn in mijn rug moest zien door te komen. Daarbij ging het de laatste 40 km’s alleen maar op de kant, omdat Cervélo het gat zo klein mogelijk wilde houden. Marianne, Loes, Liesbet en ik finishen in een groep van 20 net achter de kopgroep van drie. Hopelijk heb ik de pech voor deze week nu wel gehad!

Zondag 16 mei
De ploegentijdrit van zondag werd eveneens verreden met veel wind! In deze ploegentijdrit waren de ploegen met veel goede klimmers wat in het voordeel, want het was bijna geen meter vlak en ik geloof niet dat ik ook maar een moment in mijn ritme ben gekomen. Ik voelde me verder wel goed en ik hoop dat dat nog even zo blijft. We werden derde op een kleine minuut van Cervélo die de ploegentijdrit won.

Zaterdag 15 mei
In de etappe van zaterdag reed een groep weg met van ons Loes Gunnewijk erbij. Voordat de groep wegreed was het wat hectisch, door de stevige wind die er stond. We deden een poging om het op de kant te zetten samen met Columbia, maar helaas wisten we niet goed genoeg de rest te verrassen. De groep van elf bleef weg en de dagwinst was voor Cervélo. Loes Gunnewijk werd zesde.

Vrijdag 14 mei
De Tour de l’Aude is vandaag begonnen! Regina Bruins (Cervélo) won met een gemiddelde snelheid van 49 km/uur. Ik werd vijfde, 8 seconden achter de winnares. Ik heb nergens wat tijd laten liggen volgens mij, dus ik ben tevreden. Marianne werd derde en zo konden we samen naar het podium. Morgen rijd ik in de rode trui (sprinttrui…). De etappe van morgen bevat wel wat klimmetjes, maar in vergelijking met de komende etappes valt het morgen nog wel mee qua klimwerk.