Helaas zal ik nog wel even herinnerd worden aan de valpartij van het WK. De gevolgen van de valpartij zorgen er tot nu toe voor dat ik op de bank zit met mijn been omhoog en verder nu nog even niet zoveel kan. Gelukkig zit er wel weer wat vooruitgang in het herstel, zodat ik weer vooruit kan kijken!
Bij thuiskomst op woensdag 24 september was ik voor controle in het ziekenhuis in Ede bij sportarts Peter Vergouwen (omdat de sportarts van onze ploeg, Ingrid Paul, afwezig was) en daar ben ik heel uitgebreid onderzocht. In mijn been, waar het voorblad van de fiets van Pauline een diepe snee heeft achtergelaten (wel hét voorblad van de latere wereldkampioene ;-)), bleken de kuitspier en een bloedvat beschadigd te zijn en een hematoom was ontstaan (bloeduitstorting in mijn kuitspier). De voet van mijn andere been is gebroken, maar zit nog wel gewoon aan elkaar. Met rust zou dit allemaal moeten genezen.
Twee dagen na de controle is de bloeduitstoring in mijn been gaan ontsteken (de kans daarop was vrij groot doordat het vieze kettingblad in mijn been was gesneden) en werd ik van donderdag op vrijdag met hoge koorts wakker en een heel pijnlijk en rood been. Ik ben midden in de nacht naar het ziekenhuis gegaan. Daar is de wond ontlast en dat haalde wat druk van mijn kuit af. Daarnaast kreeg ik antibiotica via het infuus en mede door de grootte van de ontsteking moest ik in het ziekenhuis blijven. Vrijdag werd ik opgenomen en zondag mocht ik gelukkig weer naar huis toen mijn bloedwaarden weer goed waren en de ontsteking dus onder controle.
Ik ben gisteren (woensdag 1 oktober) weer voor controle naar het ziekenhuis geweest en de ontsteking is nu gelukkig onder controle. Ik heb nog wel veel last van de restverschijnselen van de ontsteking. Doordat mijn been nog heel dik is, is lopen heel pijnlijk. Ik mag nu sinds gisteren wel weer proberen wat te lopen met krukken. Beweging zorgt er ook voor dat de zwelling wat af gaat nemen, dus vandaar dat ik ook het advies kreeg om te proberen wat onbelast te Tacxen (zonder fietsschoenen op 60W, dus echt ’trainen’ zou ik het niet willen noemen;-)). Dus in mijn offseason… heeft mijn moeder de Tacx uit de schuur gehaald en de fiets in mijn woonkamer geinstalleerd!
Het is nu geduldig afwachten tot ik weer iets meer kan doen. Ik heb helaas ook wat leuke dingen moeten annuleren. A.s. vrijdag is de clinic vanuit mijn ploeg op Papendal, waar ik nu niet bij kan zijn en aansluitend zouden we mee doen aan L’Eroica. Door de complicaties heb ik ook mijn mountainbikeavontuur in Brazilië moeten annuleren. Voorlopig zit ik nog met een open wond die niet meer gehecht gaat worden en vanzelf moet dichtgaan. Bovendien zag ik mezelf ook niet binnen twee weken alweer op een mountainbike rondscheuren. De sportarts zelf vond dit ook geen haalbaar plan meer door de complicaties die ik heb gekregen.
Alles bij elkaar is het natuurlijk een behoorlijke anti-climax van een geweldig seizoen. Ik wil dan ook niet te lang stilstaan bij het feit dat de afloop wat minder was. Ik ben enorm dankbaar dat ik dit jaar weer het plezier in het fietsen teruggevonden heb en mooie resultaten heb weten te halen. Het Nederlands kampioenschap tijdrijden, de Giro etappewinst en winst in de proloog waren wel de hoogtepunten. Het was fijn om weer terug te zijn op mijn oude niveau en misschien zelfs wel sterker dan ooit. Zeker op de tijdrit heb ik veel progressie geboekt nu mijn linkerbeen ook weer volledig blessurevrij is! Ik kijk er naar uit om daar volgend jaar weer verder mee te gaan. Ik weet nu in elk geval heel goed hoe ik me top kan voorbereiden op die momenten waar ik wil pieken. Vanaf de bank ben ik alweer aan het denken over mijn seizoensplanning, de (droom)doelen voor volgend jaar en hoe ik deze ga bereiken! – See more at: http://www.annemiekvanvleuten.nl/nieuws/update-vanaf-de-bank/#sthash.4Wxxkhh4.dpuf
