Inmiddels zitter er al weer drie etappes op. Het doel van onze ploeg is om hier voornamelijk lekker te trainen (in de zon) en voor te bereiden op het WK.
De ploegentijdrit van dinsdag leverde ons een derde plek op, achter HTC Columbia die de ploegentijdrit wonnen en Cervélo.

Woensdag werd het een massasprint en met het oog op het WK hoefden/mochten we hier geen risico’s te nemen. Zo koersen is wel even wennen na een jaar waarin we vaak hebben gereden voor het klassement, maar niettemin nu wel even lekker! De sprint werd gewonnen door de Italiaanse Bronzini, nipt voor Teutenberg.

Donderdag stond de meest lastige etappe van deze week op het programma: een rit van 138 kilometer waarbij we aan het eind twee keer een 10 kilometer klim naar het dorpje “Volterra” op moesten rijden. De finish lag bergop in dit dorpje. Ik wilde deze dag gebruiken om nog even intensief te trainen en wilde dan ook proberen om op de klim zolang mogelijk aan te haken. Helaas had ik deze dag pech. Halverwege de koers toen ik wat te eten wilde pakken, reed ik door een gat, vloog over mijn stuur heen en kwam hard ten val. Gelukkig heeft mijn helm de klap goed opgevangen en behalve een paar flinke schaafplekken ben ik gelukkig nog wel heel gebleven en ik kon dan ook wel weer aansluiten. Op de tweede keer dat we Volterra opreden, gaf Emma Johansson gas, samen met Arndt, Antoshina, Pucinskaite, Boyarskaya en Guderzo sprong ik mee, maar moest daarna weer uit deze groep lossen, zodat ik de laatste drie kilometer alleen aflegde. Zie ook het filmpje van de finish op wielerland.

Nu is het vrijdag en hebben we vanavond alleen een 2,2 kilometer tijdrit op het programma staan. Ik ben behoorlijk geschaafd en stijf dus het zal even afwachten zijn hoe het gaat vanavond en de komende dagen. Ik vind het in elk geval niet erg dat we vandaag geen etappe hebben.