De reis ging snel! De overstap in Singapore van drie uur was ook wel prima om even de benen te strekken en om met frisse moed weer aan deel twee van de reis te beginnen. Volgens mij valt de jetlag ook wel mee. Ik voel me eigenlijk wel prima.
Elke ochtend staan we hier om 8 uur op en dan gaan we vervolgens een half uur achter onze speciale lamp zitten die de gevolgen van de jetlag zou moeten verminderen. Een ontbijtje in zonlicht zou het zelfde effect hebben, maar helaas hebben we hier nog niet zo veel zon gezien…
Gisteren hebben we wel lekker wat losgefietst in de zon, maar vandaag hadden we regen tijdens de training op het WK parcours. De klim is nog wat lastiger dan ik had verwacht. Hij duurt vrij lang en de steile stukken zijn ook écht… steil. De tweede klim volgt ook nog eens vrij snel op de eerste klim. Conclusie: een uitdagend parcours! Er zijn hier de afgelopen tijd overstromingen geweest. De brug in het parcours staat nog onder water, ze zijn nog druk bezig om die wedstrijdklaar te maken.
We zitten 22 kilometer van het parcours vandaan, in een hotel samen met de Noorse, Canadese en Amerikaanse selecties. Er is hier in Torquay weinig te doen, zelfs even koffie drinken zit er niet in, maar gelukkig heb ik een paar goede boeken bij me.
Tijdens het fietsen viel me wel op dat je overal voor gewaarschuwd wordt middels de gele verkeersborden. Pas op voor wielrenners, kangaroos, eenden, etc. Overigens schijnt het dat wielrenners vooral op moeten passen voor…vogels hier! Ze komen af op de glimmende helmen en vallen regelmatig wielrenners aan. Vooral zilveren helmen schijnen lekker te glimmen, dus dat is goed nieuws… De wielrenners hier rijden daarom met helmen met stekels rond. Wij proberen ze maar te ontwijken denk ik.