Je huurt een huis en nodigt daarna een aantal vrienden uit en zo beland je met een hele diverse groep 11 dagen op Gran Canaria, waarbij je keihard traint…maar daarnaast eigenlijk helemaal niet het idee hebt dat je op trainingskamp bent als je uitgewoond thuis komt van je training en je zo het zwembad in kan plonzen met je vrienden.

Het is inmiddels bijna traditie geworden om rond kerst  naar Gran Canaria te gaan. Het is mijn favoriete plek in januari om te trainen. Kim die ik al ken vanaf de basisschool is mee (en zij heeft net vorig jaar haar eerste fiets gekocht en voor dit kamp nog nooit een berg opgefietst) maar daarnaast ben ik hier ook met wat meer ervaren fietsers: Nick vriend van mij waar mee ik de Brasilride heb gereden, Sjoerd amateur triatleet en vriend van Nick, Harmen (de buurman van Sjoerd, volgen jullie het nog? ;-)), mountainbikester Nathalie uit Zwitserland die ik heb ontmoet tijdens de Brasilride dit jaar (en die het aandurfde om met zes Nederlanders op trainingskamp te gaan), en Ineke vriendin van Kim en daarnaast ook van Kirsten Wild (de wereld is klein :-)) en die wel eens gaan fietsen als fanclub Annemiek & Kirsten United ;-).

Voor mij werkt het heel ontspannen om weg te zijn met een hele andere groep dan ik me normaal in begeef. Ik geniet ervan dat iedereen zich prima vermaakt en ondertussen hoor ik van Nathalie hoe het is om als professioneel mountainbikester uit Zwitserland te leven voor je sport, hoe je beter technisch kan afdalen (op basis van ervaringen van motorrijder Harmen), maar vooral is het heel verfrissend om even andere verhalen te horen, want soms realiseer je je dat je wereld soms wel klein is met alleen maar altijd topsporters om je heen.

Niet iedereen gaat elke dag mee, maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik heb elke dag fris gezelschap bij het trainen en aangezien ik hier vooral rustige duurtrainingen doe, kan ik prima met iedereen samen trainen. Als ik mezelf vergelijk met januari 2013 en 2014 toen ik hier ook was, dan sta ik er nu veel beter voor, maar dat is ook wel logisch aangezien dit mijn eerste winter is zonder een blessure of operatie sinds een hele lange tijd.

Ik ben hier nog tot en met 6 januari en ga dan heel even terug naar huis om hier 11 januari al weer terug te komen, maar dan met een deel van de nationale selectie aangevuld met een aantal rensters van de onder 23 jaar groep.

Waarom voor die paar dagen teruggaan? Omdat die vier dagen thuis toch ook wel even heel waardevol zijn. Zo heb ik bijvoorbeeld even tijd om het nieuwe huis van Kim te bekijken en daar een dagje te klussen en een dagje weg te gaan met mijn zus Marian. Op mijn website staat mijn programma en daar kan je zien dat de dagen thuis tot het Nieuwsblad heel schaars gaan zijn. Alles om top voorbereid aan het seizoen te beginnen!