De drie weken op hoogte zijn voorbij gevlogen! Morgenochtend ga ik weg voor de laatste training en dan ga ik al weer naar huis. De hoogtestage is me heel goed bevallen. Of ik van de training en het verblijf op hoogte extra effect ga hebben, kan ik nu nog niet zeggen.

Volgens de theorie maak je meer rode bloedcellen aan, maar dat is niet het enige effect. Ook de aanmaak en de werking van de mitochondriën (de energiecentrales) wordt op hoogte gestimuleerd en die zijn voor een wielrenner heel belangrijk. Daarnaast worden er meer capillairen (haarvaatjes) gemaakt (angiogenese) in de spieren, waardoor er meer bloed en zuurstof afgeleverd kon worden in de spieren. Deze laatste twee effecten zijn echter niet terug te zien in de uitslag van een bloedonderzoek. Dus het effect van een hoogtestage is niet makkelijk objectief aan te tonen.

Of het verblijf op hoogte nu effect heeft ja of nee: in elk geval heb ik hier drie weken super kunnen trainen, genoten van de omgeving en bovendien heb ik hier na afloop van de trainingen ook een hele relaxte tijd gehad in dit hotel. Het was ook fijn dat ik hier niet drie weken alleen heb hoeven trainen. Ik heb elke week een paar wielrennende vrienden/huisgenoten uitgenodigd, zodat ik hier niet alleen hoefde te trainen. Wel zo veilig en gezellig!

De eerste week heb ik alleen maar rustige duurtrainingen gedaan. Op mijn trainingsprogramma van de tweede en derde week stonden ook intervaltrainingen (blokken varierend van 8 tot 15 minuten), maar nog wel onder mijn omslagpunt. Doordat je minder zuurstof tot je beschikking hebt op hoogte (ik moest in de tweede week de intervallen tussen 1800 en 2000 meter hoogte doen), verzuur je ook eerder en daardoor ligt je ‘omslagpunt’ ook lager. De wattages waar ik de intervallen op moest doen vond ik eerst nogal laag lijken, maar Louis stelde me gerust dat dat echt wel voldoende intensief zou zijn op deze hoogte. Daarom was het ook goed om een paar van de intervaltrainingen in combinatie met een lactaattest te doen, zodat ik ook aan de lactaatwaardes kon zien dat ik ondanks de lagere wattages wel op de juiste intensiteit aan het trainen was. Overigens kon ik het ook wel steeds goed aanvoelen aan het gevoel in mijn benen en kon ik de lactaatwaarde elke keer wel ongeveer goed inschatten.

Met een lactaattest meet je de hoeveelheid lactaat die aangemaakt wordt. Boven je omslagpunt stijgt de aanmaak van lactaat heel snel: er wordt meer lactaat aangemaakt dan er afgebroken wordt. De intervallen moest ik doen met een lactaatwaarde tussen 3,0 en 4,0, op een niveau dus waar de afbraak van lactaat nog wel de overhand heeft.

Deze derde week heb ik ook intervaltrainingen gedaan, maar dan meer op laagte. De wattages die ik moest halen lagen hoger t.o.v. de tweede week en daarbij merkte ik ook dat ik inmiddels op hoogte minder moeite had qua ademhaling. Mijn slaapkwaliteit ging er vanaf de tweede week gelukkig ook weer wat op vooruit. Op hoogte moet je ook wel goed blijven drinken. Ik merkte dat ik veel meer dorst heb dan normaal. Gelukkig kan je hier gewoon uit de kraan drinken en je bidonnen overal bijvullen. Bij elk cafeetje kan je je bidonnen bijvullen en overal werd ik vriendelijk geholpen als ik om ‘Aqua per favore?’ vroeg.

Morgen ga ik nog even voor een korte training met wat drie minuten blokken en dan de auto in weer terug naar Nederland, want zondag rijd ik al weer een criterium in Etten-Leur! Leuk om toch nog een na-tour criterium te rijden en bovendien ook wel lekker om weer wat snelheid op te doen na al die tijd in de bergen hier!
Ik denk dat ik hier nog wel een keer weer terug ga komen: Arriverderci Hotel Interalpen!!