Afgelopen dinsdag 3 november ben ik weer teruggekomen na 2,5 week te hebben genoten van Brazilië. Bij deze een update wat ik naast de Brasilride nog meer heb beleefd in Brazilië!
Tijdens de Brasilride waren we in contact gekomen met mountainbikerster Nathalie Schneitter en haar broer Michael uit Zwitserland en samen hadden we het plan gemaakt om na afloop van de Brasilride een paar dagen naar Morro de Sao Paulo te gaan (een eiland vlakbij Salvador). Ik heb in het verleden wel eens een paar wegwedstrijden met Nathalie gereden (o.a. de Energiewachttour) maar we kenden elkaar voor de Brasilride niet. Nathalie deed net als ik mee met de mixteams en zij won die samen met haar teamgenoot Simon.
De laatste dag van de Brasilride ben ik gaan kijken bij een hele technische afdaling en met veel bewondering heb ik gezien hoe de toppers (incl. Nathalie) fietsend naar beneden komen waar ik allang van de fiets af zou stappen! Ongelooflijk om te zien hoe goed zij de fiets onder controle hebben. Echt iets wat ik niet makkelijk meer zou kunnen leren omdat ik daarvoor echt laat met fietsen ben begonnen en omdat ik niet graag de risico’s neem om het te leren met het oog op mijn wegseizoen. ‘Mountainbiken’ in Nederland is toch echt meer ‘fietsen op een fiets met dikke banden in het bos’. 😉
Morro de Sao Paulo is een heerlijk eiland waar we genoten hebben van zon, zee, snorkelen, verse fruitsmoothies, heerlijk eten, vis vers uit de zee en dat alles even zonder fiets :-). Donderdag 29 oktober ben ik doorgevlogen naar Rio de Janeiro om daar samen te komen met de olympische voorselectie (mannen en vrouwen) om het parcours van Rio te verkennen. Het was heel nuttig om het parcours echt in de benen te voelen en niet alleen vanaf een hoogteprofiel te bekijken op je computer thuis… Het is een parcours dat écht lastig is deze keer met in het begin wat korte steile klimmen en op 32 kilometer van de finish begint een langere klim met een hoogteverschil van ongeveer 600 meter in totaal (ter vergelijking: dat is 6x de hoogte van de Cauberg).
Het parcours:
Na de start in Flamengo Park fietsen we langs de Copacabana, Ipanema, Barra en Reserva Beach. Daarna rijden we 1 ronde op het Grumari Circuit, een omloop die twee klimmetjes bevat volgens de beschrijving, maar we dachten al dat we de eerste klim hadden gehad toen de echte pas kwam! De eerste ‘officiële klim’ is de Grumari, een smalle klim van 1,2 kilometer (7% gemiddeld, 13% max.) in een bosrijk gebied, gevolgd door de Grota Funda. Die klim is 2100 meter lang aan 4,5% (6% max.). Daarnaast zit er ook nog een kasseistrook van twee kilometer in deze rond die echt heel slecht ligt (de bidonnen stuiterden in het rond tijdens de verkenning). Het Grumari circuit is ook de ronde van de tijdrit (bijna 30 km) en we vonden het allemaal bijzonder dat die kasseistrook ook in het tijdritparcours is opgenomen.
Op de terugweg richting Flamengo Park rijden we weer langs de kust van Reserva Beach en Barra en ook hier is het parcours niet vlak. Daarna beginnen we aan een ander rondje die begint met de Canoas beklimming en overgaat in de beklimming van de Vista Chinesa. In totaal gaat de weg in deze ronde 8,9 kilometer bergop. De zes kilometer lange afdaling is vrij steil en technisch maar wel op nieuw asfalt. Wij leggen deze ronde één keer af en de mannen drie keer. Die ene keer dat wij deze ronde rijden is selectief genoeg! Vanaf de top is het nog 23 kilometer tot de finish en dat gedeelte is nagenoeg vlak.
Naast twee dagen parcoursverkenning hadden we zondag een ‘charity ride’ voor een goed doel (sportproject voor kinderen in een favela) en we hebben een middag een rondleiding gekregen in favela Santa Marta, waar de clip van Michael Jackson (They don’t care about us) is opgenomen. Ik was een beetje bezorgd dat het erg zou voelen alsof we als toeristen zouden gaan kijken hoe ‘arm’ mensen daar leven, maar gelukkig was de rondleiding er meer op gericht om het ontstaan en leefwijze van de samenleving in een favela te laten zien. Een mooie ervaring dus. Het is fijn voor de degenen die geselecteerd worden om alvast wat van Rio gezien te hebben, want tijdens de olympische spelen ben je zo gefocust dat daar geen tijd voor is.
Dinsdag 3 november ben ik weer teruggekomen, heel veel ervaringen rijker. Ik ga vanaf nu weer rustig opbouwen, want over twee weken staat het eerste trainingskamp met Orica-GreenEdge al weer op het programma en aangezien we daar al gelijk heel wat uren gaan maken moet ik echt weer gaan beginnnen nu. De parcoursverkenning van Rio houd me natuurlijk ook bezig. Het is geen parcours dat direct op mijn lijf geschreven is door de lange klim die erin zit. Aan de andere kant kom ik altijd wel goed uit de verf als een parcours heel slopend en zwaar is en dat het selectief is. Het was heel nuttig dat we het parcours gezien hebben met z’n allen.
De definitieve selectie voor Rio zal na het voorjaar bekend worden gemaakt en daardoor is het voor mij heel helder: ik moet een goed voorjaar rijden en dat gaat mijn eerste doel zijn voor komend jaar. Echter ook zonder selectie voor Rio zouden de voorjaarswedstrijden mijn doel geweest zijn komend jaar. Komende week heb ik een afspraak met mijn trainer Louis Delahaije en gaan we afgelopen jaar evalueren en plannen maken voor komend jaar. De off-season periode was lang genoeg: ik heb weer ”honger” naar mijn fiets!
