Helaas heb ik weinig geluk dit jaar. Er blijft maar steeds sprake van een ontstekingsreactie bij mijn sleutelbeen. Inmiddels heb ik sinds de operatie al een aantal antbioticakuren achter de rug, maar blijkbaar is het moeilijk met de plaat in mijn lichaam om de onsteking helemaal weg te krijgen. De ontsteking komt steeds weer terug. Geen goed nieuws dus als je vol goede moed aan je nieuwe seizoen wil gaan beginnen…

Afgelopen weekend werd mijn schouder weer roder en voor de zekerheid ben ik maandag gelijk naar mijn behandelend arts in Amersfoort gegaan. Het bleek er niet goed uit te zien en ik ben weer gestart met een nieuwe antibioticakuur. Na overleg hebben we besloten dat het beter is om de ontsteking nu goed te behandelen en dan hopelijk in januari weer volle bak er tegenaan te kunnen gaan. A.s. dinsdag 4 december ga ik weer voor controle naar Amersfoort en als het dan nodig blijkt te zijn krijg ik dan a.s. woensdag een operatieve ingreep om de wond te spoelen.

Het liefst zou ik willen dat de plaat eruit gehaald wordt, maar de arts heeft mij heel duidelijk gemaakt dat dat nu absoluut geen optie is. Pas na een jaar is het bot sterk genoeg om de plaat eruit te halen, op zijn vroegst dus begin juli. Het is niet zo dat deze complicatie ontstaan is doordat ik zo snel weer ben gaan trainen voor de Spelen, of dat er iets mis is gegaan bij de operatie. Waar ik last van heb is een bekende complicatie die kan optreden bij dit soort operaties, vandaar dus dat ze bij een sleutelbeenbreuk liever geen operatie doen als dat niet noodzakelijk is. Ik heb er gewoon enorm veel pech mee.

Ik baal er enorm van en had nu veel liever in Zuid Afrika gezeten om in lekker warm weer te trainen met de meiden van de selectie. Helemaal na afgelopen jaren had ik me een wat relaxtere seizoensopstart gewenst. Ik heb echter wel goede hoop dat we nu met de behandeling de ontstekingsreactie op een heel laag niveau kunnen houden, zodat ik er hopelijk niet al teveel last van ga hebben komend jaar.