Annemiek is heel sterk aan de Giro d’Italia begonnen. Een dag later dan gepland, ging de Italiaanse etappekoers zaterdag van start, nadat de proloog vrijdag onder zulke slechte omstandigheden verreden werd dat hij halverwege gestaakt werd. In de tweede etappe sloeg Annemiek vervolgens direct haar slag. Ze won solo, met 45 seconden op een eerste groep met achtervolgers, en is de eerste leidster in het algemeen klassement. “Deze zege is binnen en morgen mag ik in het roze starten. Een heel mooie start van de Giro!”

Het regende en onweerde vrijdag bij de proloog van de Giro d’Italia. Het water liep ook niet meer weg op de straten en dus zat er weinig anders op voor de organisatie dan de wedstrijd te staken, nadat ongeveer de helft van de rensters al hun proloog over 4,4 kilometer gereden hadden. Annemiek was één van hen en had één van de snelste drie tijden, waarbij de drie snelsten binnen een seconde van elkaar stonden. Zaterdag was er dus een herkansing, in de eerste rit in lijn, waar in de finale de Passo della Colla beklommen moest worden.

“Dat was een prachtige overwinning”, zo concludeerde Annemiek, nadat ze op de slotklim wegreed bij de concurrentie en solo aan was gekomen bij de finish. “Het doel vandaag was eigenlijk alleen maar om de groep kleiner te maken, zodat we morgen en de dagen erna wat makkelijker kunnen controleren. Vandaag was het niet zo’n lastige etappe, met alleen die negen kilometer lange klim in de finale, die met 6% stijgingspercentage niet heel steil was. Ik verwachtte dus niet iedereen te kunnen lossen, want ik dacht dat de groep best aan elkaar gewaagd zou zijn met rensters als Longo Borghini, Realini, Cavalli, Persico, Uttrup Ludwig en Fisher Black. Het was een heel geleidelijke klim.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Movistar Team wilde het tempo maken, maar dat bleek niet nodig. “Het plan was om in ieder geval de groep uit te dunnen en ik had verwacht met vijf of zes rensters naar de finish te komen. Eerst reed Canyon-Sram tempo en daarna werd dat door Lidl-Trek overgenomen, waarbij Realini voor Longo Borghini reed. Er waren twee stukken waar het iets steiler was. Daar wilde ik een kogel afvuren. Maar ze reden zo’n strak tempo, dat ik besloot om nog even te wachten, ook omdat mijn ploeggenote Liane Lippert even wat achterop was en zich niet zo goed voelde na een val.”

Doordat de andere ploegen al deden wat Movistar wilde doen, een stevig tempo rijden, hoefde het team dat zelf niet te doen en Annemiek wachtte door het hoge tempo nog even met haar aanval. “Bij de tweede keer dat het iets steiler werd, waar het zo’n zeven procent was, ging ik. Ik was direct alleen en dat was wel een verrassing, maar zeker een bevestiging van mijn goede vorm. Ik voelde me gisteren al wel goed en ook op hoogte, maar je weet nooit hoe anderen ervoor staan. In de Vuelta kon ik Realini bergop niet volgen en als ik dan nu kijk hoe het vandaag ging op een klim die ik nog niet eens echt had aangestipt, is dat wel lekker. Het is ook heel mooi is dat dit mijn honderdste UCI-overwinning is. Dat is ook tof, zeker om dat hier in Italië te doen.”

Foto’s: Getty Images