Dankzij een fantastische solo heeft Annemiek donderdag La Course by le Tour de France op haar naam geschreven. Op de loodzware Col d’Izoard, de klim waar het peloton op werd gestuurd in de 67,5 kilometer lange koers, reed ze met nog vier en een halve kilometer te gaan weg uit een groep met favorieten. Ze bouwde snel een mooie voorsprong op en gaf die niet meer uit handen. Achter haar finishte de Britse Lizzie Deignan als tweede, op ruim veertig seconden achterstand.

“Voor ons komen dit soort beklimmingen niet vaak voor, hoewel ik al wel eens de Stelvio in koers heb gereden”, vertelt Annemiek. “Maar om hier solo te finishen, met zo ontzettend veel publiek, dat is echt fantastisch. Na mijn aanval had ik wel even spijt dat ik al zo vroeg was gegaan, maar van de andere kant had ik ook het gevoel dat anderen het op dat moment lastig hadden en dat ik niet moest wachten met de kans op een sprint.”

Ondanks diverse aanvallen in aanloop naar de Izoard, bleef het peloton lang bij elkaar. Nadat de New-Zeelandse Linda Villumsen vroeg in de beklimming gegrepen werd, liep de laatste vijftien kilometer uit op een afvalkoers. De ene na de andere rensters moest lossen, maar Annemiek reed constant bij de eerste tien rensters van het peloton. Uiteindelijk bleven negen rensters over in de favorietengroep, waarna Annemiek haar aanvallen plaatste. Twee keer kort achter elkaar.

‘Testen hoe de anderen zijn’
“Ik dacht met zo’n vijf kilometer te gaan, ik ga gewoon testen hoe die andere rensters zijn. Met zo’n grote groep wilde ik het ook niet aan laten komen op een sprint. Dat bij die eerste aanval Lizzie direct mee zat verraste me nog wel, maar toen ik het daarna nog een keer probeerde was ik los. Het deed pijn, maar ik vertrouwde erop dat als het bij mij pijn doet, het bij die anderen net zo voelt.”

Even werd het nog spannend, want met een voorsprong van veertig seconden, had Annemiek problemen met haar fiets. “We gingen een stukje naar beneden, waar ik naar het grote blad was geschakeld. Maar toen ik vervolgens terugschakelde naar het kleine voorblad, vloog de ketting eraf. Maar ik bleef rustig en kreeg hem er ook zo weer op.”

‘De sterkste bergop wint’
En dus reed Annemiek naar één van de mooiste overwinningen uit haar loopbaan. “Ik denk dat ik vanavond niet echt goed kan slapen en op dit moment besef ik misschien nog niet eens zo goed wat ik nu gedaan heb. Wanneer je op zo’n klim finisht, dan is het geen spel meer, maar wint echt de sterkste bergop. Ik ben er erg trots op dat ik dit heb laten zien. Als je ergens in gelooft, dan kom je heel ver. Ik heb doelen gesteld en die gehaald.”

Zaterdag wordt er opnieuw gereden. De eerste twintig rensters uit de uitslag van de reguliere koers van donderdag, gaan dan om de beurt van start in een 22,5 kilometer lange rit. De tijdverschillen van de rit naar de Izoard zijn dan de verschillen in de starttijden, waarbij de eerste renster die in Marseille wint de winnares van La Course is. De donderdag verreden koers is echter de enige wedstrijd die meetelt voor de World Tour.