Vier dagen na haar overwinning in Dwars door Vlaanderen, heeft Annemiek zondag ook de Ronde van Vlaanderen gewonnen. Voor de tweede keer in haar carrière mocht ze in De Hoogmis met haar handen in de lucht over de streep rijden, nadat ze in 2011 de klassieker ook al eens op haar naam schreef. Annemiek kwam solo aan in Oudenaarde, nadat ze op de Paterberg met nog dertien kilometer te gaan wegreed uit de groep met favorieten. “Ze werden helemaal gek in de auto achter me.”
Na de winst woensdag, stonden Annemiek en haar Team Movistar ploeggenotes met vertrouwen aan de start. “Het plan was om Trek Segafredo en SD Worx niet gebruik te laten maken van een overtal situatie”, kijkt Annemiek terug. “Daarom zijn we al vroeg gaan koersen. Eerst op de klimmetjes voor de Kanarieberg al en daarna zijn we vol gas gegaan op de Kanarieberg zelf. Andere jaren werd er ook afwachtender gekoerst in De Ronde.”
Die aanval op de Kanarieberg was nog niet de beslissende. ” Ik voelde echt dat de wind op kop stond daar en besloot niet tot de top door te trekken, ook omdat ik zag dat er meiden in mijn wiel zaten. Toen we wat meer beschut reden ben ik nog eens gegaan en toen was het spel wel op de wagen. Er werd flink gekoerst en ik was ook al aan het afzien. Maar daar kwam het omdenken weer bij kijken; als ik afzie, doen anderen dat nog meer. Mijn kansen stegen dus.”
Goede situatie
Trek-Segafredo stuurde vervolgens Audrey Cordon-Ragot in de aanval. “Dat was eigenlijk wel een goede situatie”, aldus Annemiek. “Ik zat op dat moment alleen nog met Leah in de groep en daardoor was het niet aan ons om te achtervolgen. Er werd ook niet echt gereden, maar op de Kruisberg trok Anna door. Wanneer er door rensters werd gesprongen zat SD Works ook echt op het wiel en op de uitloper van de Kruisberg zaten ze ook direct mee. Daardoor werd het gat wel kleiner.”
De Franse aanvalster werd teruggepakt op de Oude Kwaremont, waarna het spel weer opnieuw kon beginnen. “Anna ging daar vol aan, waardoor ik dacht dat ze in dienst reed van ploeggenotes. Ik voelde op dat moment dat ik er eventueel wel langs kon, heb even getwijfeld, maar toch besloten om me in te houden. Het leek me toch beter om nog even te wachten.”
De Paterberg was vervolgens de klim waar het moest gebeuren. “Ik ben volle bak gegaan daar en reed de anderen uit het wiel. De Paterberg is geen klim waar je minuten kunt pakken. Daar is hij te kort voor. Daardoor wist ik dat ik direct door moest trekken en moest hopen dat ze achter me wat twijfelden. Ik ben vervolgens volle bak door gereden tot de finish.”
‘Ze wilden graag een klassieker winnen’
Bij Movistar was de vreugde groot. “Voor ik mijn contract tekende vroeg ik teammanager Sebastián Unzué welke koers hij echt graag wilde winnen en dat was deze. Samen met ploegleider Pablo Lastras werden ze helemaal gek in de auto. Ze wilden heel graag een klassieker winnen. Dat is nu gelukt en dat is super speciaal, ook voor mij. Na mijn zege in de Ronde van Vlaanderen in 2011 ben ik er vaak dichtbij geweest. Ik wilde hem heel graag nog eens winnen. Dat dat nu gelukt is, kan ik nog niet helemaal geloven. Het is extra speciaal om het dit jaar te doen, na de wisseling van ploeg. Dat geeft het nog wat extra glans.”
Foto top: Sportfoto.nl