zondag 16 augustus 2015

Rustig herstellen en alweer op de fiets

Afgelopen maandag ben ik naar het ziekenhuis geweest. Bij Ger van Olden in Amersfoort was ik voor controle van mijn longen, ribben en het gebroken sleutelbeen. Het was fijn om weer even met een arts te kunnen praten en je vragen te kunnen stellen. In Italië was dit niet mogelijk. De dokters en verzorgers daar praten echt geen woord Engels, Frans of Duits en daardoor verliep de communicatie heel stroef. Mijn Italiaans was beter dan hun Engels.

Ik ging maandag na het ziekenhuisbezoek met een positief gevoel naar huis. De breuk van mijn sleutelbeen ziet er goed uit. Het staat tegen elkaar aan en daardoor is geen operatie nodig. De breuk zou met twee weken weer redelijk aan elkaar moeten zitten en dan mag ik ook weer buiten gaan trainen. De drie gebroken ribben voel ik wel continu en in combinatie met het gebroken sleutelbeen ben ik beperkt in mijn bewegingen. Ik moet nog elke dag in bed worden gelegd en kan er ook niet zelfstandig uitkomen.

Het verbaasde me zeer dat de dokter mij nu al adviseerde om te gaan fietsen op de Tacx of de gewone fiets buiten, omdat dit goed zou zijn voor het herstel van mijn klaplong. Dat dan natuurlijk wel met het advies om uiterst voorzichtig te zijn. Bij thuiskomst was ik ‘uitgedaagd’ door de dokter en heb ik mijn oranje Gazelle gepakt om te kijken of dit zou lukken (zie foto!). Een dag erna heb ik al weer een rondje Wageningen-Rhenen-Wageningen gefietst met mijn moeder, waarbij we uiteraard wel de Grebbeberg hebben ontweken ;-). Soms kan je meer dan je van te voren denkt!

Ik ben nu nog best wel snel buiten adem en merk echt wel dat ik een flinke klap heb gemaakt. In Italië heb ik twee dagen een drain gekregen in mijn borstkas om de klaplong te laten herstellen. Iets dat niet aangenaam was, omdat ik geen idee had wat ze precies gingen doen. Ik merk nu ook echt dat mijn longfunctie momenteel nog niet is wat het geweest is. Aangezien ik meerdere letsels heb, zal het herstel natuurlijk ook wel gecompliceerder zijn. Het stemt me echter wel positief dat ik elke dag weer meer kan, minder pijn heb en het herstel vooralsnog snel lijkt te gaan.

Natuurlijk staat voor mij mijn herstel voorop en doe ik niets wat de dokters mij niet adviseren. Daarvoor is 2016 een veel te belangrijk jaar en wil ik absoluut nu niets forceren, maar ik probeer wel gewoon te doen wat ik kan, op geleide van pijn en advies van de (sport)arts. Waar mij dat dit seizoen gaat brengen kan ik absoluut nog niet inschatten. Vorige week dacht ik nog dat het onmogelijk zou zijn om dit seizoen nog een nummer op te kunnen opspelden, maar dat lijkt mij inmiddels al weer iets wat best wel weer mogelijk zou moeten kunnen zijn!

Gepost door: Annemiek op zondag 16 augustus 2015

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste berichten

maandag 8 januari 2024

Fiets met me mee in het fantastisch mooie Colombia!

vrijdag 8 december 2023

Laatste zolderopruiming groot succes

© Annemiek van Vleuten