Na vier dagen koers staat Annemiek er zeer goed voor met het oog op hopelijk eindwinst in de Giro d’Italia. Met dank aan een derde plaats maandag in de vierde etappe en dinsdag een tweede plek in de vijfde rit, waarbij ze beide keren tijdwinst pakte op de concurrentie, heeft ze de roze trui stevig om haar schouders. Annemiek staat 2.07 minuten voor op de tweede renster in het klassement, de Duitse Antonia Niedemeier, die dinsdag de etappe won nadat ze in de finale de ruimte kreeg van de favorieten.

Waar Annemiek zaterdag direct al haar eerste slag had geslagen en de etappe van zondag in een massasprint was geëindigd, finishte ze maandag dus als derde. De Amerikaanse Veronica Ewers deed een gedurfde aanval en zag uiteindelijk Annemiek aansluiten, samen met Elisa Longo Borghini. Het drietal bleef vooruit, waarna er gesprint werd om de overwinning en de Italiaanse kampioene de zege pakte. Het leverde Annemiek opnieuw veertig seconden op, op de meeste concurrentes.

De rit van dinsdag loog er vervolgens niet om. “Dat was een pittige dag”, was het eerste dat Annemiek er na afloop zelf over zei. “De lange klim van zo’n negen kilometer met negen procent stijgingspercentage begon al na vijftien kilometer koers. Ons team kon dus vroeg aan de bak en daarna in de grupetto plaatsnemen. Het was alleen de bedoeling dat Paula en Liane in het groepje achter mij terecht zouden komen. Ik wilde al vanaf onderaan de klim aanvallen. Ik had de afdaling gezien en had er niet zoveel zin in om daarin onder druk gezet te worden door Elisa of andere rensters als Persico, die nog wel eens meer risico’s nemen.”

Safe naar beneden
Zo gezegd, zo gedaan door Annemiek. “De klim duurde even, maar ik kwam boven met alleen Gaia Realini bij me. Toen ben ik safe naar beneden gegaan. Daarbij kwamen Niamh Fisher-Black en Elisa aansluiten. Vervolgens draaiden we goed samen, al reden we ook niet heel vol door en kwam er een groep terug. Dat vond ik niet heel erg, want ik had ook Paula nog achter me zitten. Dat was een goede situatie en ik ben nooit in paniek geweest.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Belangrijk was ook dat er na die eerste klim nog altijd zo’n 80 kilometer te rijden was. “Ik was me er wel goed bewust van dat ik energie moest overhouden voor de laatste klim. Die was echt wel heel steil en de top ervan lag op tien kilometer van de finish. In het tussenstuk viel Niedermaier aan en die had al heel snel een grote voorsprong, terwijl we in de afdaling toch flink doorreden en niet stilstonden. Ik was vooral bezig met mijn klassement en heb wel op meerdere dingen gereageerd, maar niet op alles. Niedermaier stond op ruim 2 minuten in het klassement en ik kon haar dus ook niet heel veel voorsprong geven.”

Inschattingsfout in de afdaling
“Op de laatste klim opende Paula heel goed, om zo het gat al iets kleiner te maken. Vervolgens werd het met zo’n 2,5 kilometer tot de top het echt steil en de laatste kilometer ben ik echt aangegaan. Pas op 200 meter van de top kon ik Elisa lossen, die vandaag echt een goede dag had. Ik ben rustig de afdaling ingegaan, waar Niedermaier nog steeds alleen vooruit was. Daarin maakte ik een inschattingsfout in een bocht die steil naar beneden ging. Ik zag haar rijden en wilde haar in de afdaling pakken, maar was iets te enthousiast. Daardoor reed ik de berm in en moest ik even van mijn fiets. Een valpartij wil ik het niet noemen, maar ik hoorde later wel dat Elisa daar heel hard is gevallen, dus ook zij werd er een beetje door verrast. Ik ben blij dat ik niet al die risico’s heb genomen.”

Flashbacks
Beetje bij beetje kwam Annemiek dichterbij de koploopster. De Duitse van Canyon-Sram hield echter stand en won met negen seconden voorsprong. “In de achtervolging op Niedermaier kreeg ik een beetje flashbacks naar de achtervolging op Anna van der Breggen in La Course. Ik zag haar rijden en heb alles uit de kast gehaald en dacht dat ik haar misschien nog kon halen. Ik liep wel op haar in, maar kon haar niet meer achterhalen. In het roze winnen zou heel gaaf zijn geweest, maar ik denk dat ik heel goede zaken heb gedaan en ik heb het roze stevig om mijn schouders. Daarbij; onderweg ben je er niet mee bezig, maar achteraf gezien denk ik dat het voor de mensen ook een heel mooie etappe was om naar te kijken. Dat is toch ook waar we het uiteindelijk voor doen.”

Foto’s: Getty Images