Na vorig jaar kan ik wel zeggen dat ik een speciale band heb gekregen met de wedstrijden in Drenthe. De drie wedstrijden in Drenthe waren voor onze ploeg en mij persoonlijk super verlopen. Dit jaar kon ik helaas niet de Novilon Ronde van Drenthe rijden die ik vorig jaar had gewonnen, doordat deze wedstrijd een dag voor de wereldbeker gepland stond. Daardoor reed ik dit jaar alleen de 8 van Dwingeloo op donderdag en de Wereldbekerwedstrijd op zaterdag.
Wij stonden donderdag aan de start met dezelfde rensters die de wereldbeker zouden rijden. Andere ploegen hadden er voor gekozen om hun rensters extra rust te geven na de Energiewachttour en de 8 van Dwingeloo niet te rijden. Bij ons was met het oog op de wereldbekerwedstrijd ook de tactiek om zo zuinig mogelijk te rijden en waarschijnlijk was dat ook de reden dat er weinig werd weinig aangevallen en de wedstrijd een rustig verloop kende. Jammer uiteraard voor de wedstrijd, maar wel gunstig voor ons. Toen duidelijk werd dat het een massasprint zou worden, zetten we weer een treintje op voor Marianne. Mijn plek is daarin achter Loes en voor Sarah, die Marianne als laatste brengt naar de finish. Aan mij is het dan om in de laatste kilometer het tempo hoog te houden en zo te zorgen dat er geen anderen kunnen passeren. In Dwingeloo ging het wederom goed en Marianne maakte het super af door de wedstrijd te winnen.
In de wereldbeker mocht ik vertrekken in de leiderstrui van de wereldbeker. Er kwam een vroege aanval van een Amerikaanse renster en Janneke van onze ploeg sprong met haar mee en zij bleven 50 kilometer vooruit. Ikzelf reed lek halverwege de tweede keistrook en kreeg gelukkig vrij snel een wiel van de neutrale motor, maar belandde daardoor wel in een achtervolgende groep. Ik had geluk dat er na deze tweede strook niet vol werd doorgetrokken van voren, want daardoor zag ik gelukkig weer kans om terug te komen. Na 70 kilometer wedstrijd hadden we de keistroken gehad en hoefden we alleen nog maar twee keer de VAM berg over. Er werd daarna meer aangevallen, maar mede doordat er weinig wind stond, was het lastig om weg te rijden. Ik reed ondertussen al enige tijd rond met een slag in mijn wiel, maar kon twee kilometer voor de laatste keer VAM berg nog nét van wiel wisselen en via de graskant…naar voren komen voordat we de laatse keer de VAM berg op moesten. Iedereen wil daar van voren zitten, want daar wordt vaak aangevallen. Deze keer door Emma Johansson, die naast Marianne ook Wild en Bras meekreeg, maar zij werden al snel weer teruggepakt en zo leek het er op dat het een massasprint zou gaan worden. Loes reed me nog een keer mooi naar voren en trok daarna de sprint aan voor Marianne die wederom aantoonde over snelle benen te beschikken! Het was voor haar de eerste keer dat ze de Ronde van Drenthe wist te winnen! Ikzelf kwam helaas wat ingesloten te zitten, maar ik wist toch nog te sprinten naar de zesde plaats.
Het loopt lekker in onze ploeg en dat is leuk en goed voor de sfeer.
Woensdag is de Waalse Pijl, die net als Vlaanderen tegelijkertijd met de mannen wordt verreden. Wij mogen twee keer de Muur van Huy (max 17%) oprijden. De tweede keer is het finish. Ik mag hier weer van start gaan in de leiderstrui van de wereldbeker. De Waalse Pijl is een lastige wedstrijd door de enorm steile muur van Huy. Het is een specifieke wedstrijd die je moet liggen. Vorig jaar werd ik 12e in deze wedstrijd, dit jaar eens kijken hoe of ik ook progressie heb geboekt op het steile klimwerk.