Dit had een positief bericht moeten zijn. Hopelijk over een wereldtitel. Helaas is het dat echter niet. Voor mij is het WK gisteren in een teleurstelling geëindigd, zowel over het missen van de kans op de titel als met de gebroken knie die ik eraan over heb gehouden. Vreugde en verdriet liggen soms dicht bij elkaar en dat is voor mij deze week zeker zo. Na de wereldtitel tijdrijden dinsdag, liep de wegwedstrijd gisteren dus heel anders. De meesten van jullie zullen het gevolgd hebben.
Wat een heel mooie week had kunnen zijn, kreeg dus een heel beroerd einde voor mij persoonlijk. Eigenlijk kan ik het nog altijd niet geloven. Deze week is echt een rollercoaster van emoties geworden. Ik stond met zo’n goed gevoel aan de start, had er zoveel zin in en echt vertrouwen. Tot er een heel stomme valpartij was, die achteraf flinke gevolgen had.
Hoe de valpartij ontstond kan ik me niet heel goed voor de geest halen. Wel had ik echt zo’n gevoel; kan ik net wel of net niet op de fiets blijven zitten. Ik had het idee dat ik min of meer van de fiets afstapte, maar dan een beetje ongelukkig. Voor mijn gevoel heb ik niet echt op de grond gelegen en stond ik gelijk op mijn benen. Daarbij verdraaide ik zeg maar mijn been. Zoiets wat je met voetbal ook wel eens kan hebben.
“Op dat ene been reed ik eigenlijk vrij makkelijk terug”
Toen de mechanieker erbij kwam, zei ik al; ik denk dat mijn koers over is. Als wielrenner ga je toch gauw de fiets weer op en dat deed ik ook. Toen ik er weer op zat voelde ik wel dat ik op dat moment maar op één been vermogen kon leveren, maar op dat ene been reed ik eigenlijk vrij makkelijk terug. Mede dankzij Ellen van Dijk, die me echt heel goed terugreed. Ik was ook niet in paniek.
Het voelde helemaal niet goed, maar het was de situatie en daar moet je het dan mee doen. Ik zei ook tegen alle meiden dat het niet meer goed was en dat ik met één been fietste, maar ik had eigenlijk niet veel pijn. Dan komt er een mentaal spel in je hoofd, waarbij je denkt; dan zit ik hier met mijn goede benen en nu heb ik een heel zere knie, kan ik maar met één been fietsen en valt mijn hele WK in het water. Gaandeweg kwam ik toch wel weer beter in de koers. Zo goed ook wel dat ik op de eerste klim helemaal geen moeite had om te volgen. Ik had ook geen pijn en op de tweede klim ging ik er gewoon weer in geloven dat ik voor de winst kon gaan.
“Ik zat klaar om mee te gaan op het moment dat ze daarop reageerden, maar tot mijn verbazing deed niemand dat”
Ik had mijn plan om vroeg aan te gaan en dacht; dit is wel een mooi moment, op een stuk waar het wat steiler was. Toen ben ik gegaan. Voor mijn gevoel op negentig procent. Ik zag dat iedereen nog in mijn wiel zat, liet het tempo zakken en toen ging Anna. Ik zat klaar om mee te gaan op het moment dat ze daarop reageerden, maar tot mijn verbazing deed niemand dat. Mijn benen hield ik ook niet stil omdat ik helemaal stuk zat, maar omdat ik een reeks aanvallen verwachtte. Ik had niet verwacht dat Anna direct weg zou zijn.
Er werd daarna niet meer gereden. Het peloton was helemaal lam geslagen. Dat was heel goed voor Anna en achteraf gezien heb ik dus goed geopend voor haar. Daarna was het voor mij echter een heel lange lijdensweg tot de finish. Je beseft dan dat het WK het voor jou dit jaar niet gaat worden. Dat was lastig. Eigenlijk interesseerde de tweede of derde plek me ook niet meer. Ik wilde gewoon die trui hebben en wilde natuurlijk niet achter Anna aanrijden. Dat was ook de afspraak. Als Nederlands team hebben we vooraf zoveel kritiek gehad. Ik ben er trots op hoe we ons nu hebben laten zien. We hebben laten zien dat we met acht professionals aan de start stonden en ik denk dat Anna zeker iemand is die de trui volgend jaar heel mooi gaat laten zien.
“Dat was pure frustratie en wel een teken dat ik echt goed in orde was”
Ik was zo gefrustreerd dat ik de hele tijd mijn benen stil moest houden, dat ik op die laatste klim van 400 meter nog echt vol omhoog geknald ben. Toen kon ook niemand mijn wiel houden. Vandaar dat ik ook nog als zevende over de streep kwam. Dat was pure frustratie en wel een teken dat ik echt goed in orde was. Voor mezelf is er dan ook bittere teleurstelling over de koers. Dit was een once in a life time kans, omdat we zo’n klimparcours bijna nooit treffen op een WK.
Na de finish kwam vervolgens de rest. Toen ik van de fiets stapte voelde ik dat het niet goed was. Ik probeerde eigenlijk weer op mijn fiets te stappen en toen ging ik door mijn knie. Daarop is er een dokter bij gekomen. Achteraf gezien heb ik denk ook door kunnen rijden door de adrenaline en als je stil gaat staan komt ook plots de zwelling in je benen. Bij de val had ik dat ook nog niet door. Voor mijn gevoel was het gewoon een heel kleine valpartij en ook na de finish had ik eerst niet het idee dat het heel erg was.
“Dacht eerst dat ik vooral een MRI-scan wilde laten maken om dingen uit te sluiten”
Ik kon vervolgens echter niet meer lopen, op het moment dat ik van de fiets af was en moest in een rolstoel afgevoerd worden. Waar ik eerst nog dacht dat ik vooral een MRI-scan wilde laten maken om dingen uit te sluiten, bracht die juist aan het licht dat er veel schade was. Dat er echt wat afgebroken is in mijn knie en dat er ook een beetje dislocatie is. Het had dus echt serieuze impact. Maandag heb ik al een afspraak in het ziekenhuis staan. Daar zal bekeken worden of er wel of niet geopereerd moet worden. Waarschijnlijk is dat wel zo.
“Alle plannen moeten nu de ijskast in”
De blijdschap over het meenemen van de tijdrittitel neem ik zeker mee naar huis, maar er is nu natuurlijk ook echt teleurstelling. De plannen die ik had om met mijn beste vriendin op vakantie te gaan naar de Filipijnen en om in december te gaan trainen in Colombia, kan ik cancelen. Mijn ticket had ik al geboekt en ik had er super veel zin in. Al die plannen moeten nu de ijskast in. Het herstel gaat namelijk heel lang duren. De breuk die er zit heeft minimaal zes weken nodig om te herstellen en helaas is het niet zo dat dit sneller gaat, omdat ik topsporter ben (Wat ik van veel mensen hoor). Waarschijnlijk kan ik pas na een maand of drie weer echt trainen. Dat is één ding, maar daarnaast is er ook de teleurstelling over mijn eigen WK. Zo’n kans op een WK, op zo’n parcours krijg ik nooit meer. Het zijn heel veel teleurstellingen die ik nu even moet verbijten.
Annemiek
Foto’s: Sportfoto.nl
Natuurlijk zit je in zak en as, maar laat dat rotgevoel snel plaatsmaken voor trots op je zelf! Wereldkampioen tijdrijden en een zevende plek in de wegwedstrijd met een gebroken knie. Misschien valt het herstel wat voorspoediger uit, maar kijk terug, probeer je nare val zo snel mogelijk te vergeten en ga desnoods een tijdje voor de spiegel staan met je trui aan je medailles om je nek. Jee Annemiek, hoeveel vrouwen in het peloton kunnen wat jij hebt gedaan. Wees trots, koester je successen en kom snel terug. Sterkte !
Lieve Annemiek,
Allereerst wil ik je heel veel beterschap wensen met het herstel van je knie.
Je bent voor mij een top vrouw,wat jij doet op sportgebied daar kunnen veel voetballers een voorbeeld aan nemen.
Het ga je goed.
[…] A través de una carta publicada en su página web, Van Vleuten explicó cómo se produjo la lesión en una semana que calificó como una “montaña rusa de emociones” tras un “accidente estúpido”. “No recuerdo como empezó la caída. Tuve la sensación de que me caí de la bicicleta y al intentar volverme a montar en la bici se me torció la pierna, algo que también te puede pasar en el fútbol”. La holandesa pensó que la carrera había terminado para ella aunque ya sobre la bici se sintió mejor y regresó al pelotón con la ayuda de Ellen Van Dijk. “Cuando llegó el mecánico le dije ‘creo que mi carrera ha terminado’. Pero como ciclista regresé rápido a la bici. Al rodar, sentí que sólo podía pedalear con una pierna, aunque lo hacía con mucha facilidad. Gracias a Ellen Van Dijk por llevarme de vuelta al pelotón. Estaba en shock”. […]
[…] A través de una carta publicada en su página web, Van Vleuten explicó cómo se produjo la lesión en una semana que calificó como una “montaña rusa de emociones” tras un “accidente estúpido”. “No recuerdo como empezó la caída. Tuve la sensación de que me caí de la bicicleta y al intentar volverme a montar en la bici se me torció la pierna, algo que también te puede pasar en el fútbol”. La holandesa pensó que la carrera había terminado para ella aunque ya sobre la bici se sintió mejor y regresó al pelotón con la ayuda de Ellen Van Dijk. “Cuando llegó el mecánico le dije ‘creo que mi carrera ha terminado’. Pero como ciclista regresé rápido a la bici. Al rodar, sentí que sólo podía pedalear con una pierna, aunque lo hacía con mucha facilidad. Gracias a Ellen Van Dijk por llevarme de vuelta al pelotón. Estaba en shock”. […]
You’re my FAVORITE cyclist. You’re resilient, selfless, and an extremely nice person; A true teammate. You’ll come back stronger than ever. They’ll be tough times ahead but stay positive and persevere.
Xoxoxo
Ontzettend balen Annemiek. Maar jij kunt als geen ander terugkomen na een tegenslag. En als iemand hier ook al eerder schreef, jij kunt ook winnen en wereldkampioen worden zonder noemenswaardige bergen. En ik moet ook aan Alejandro Valverde denken. Hij werd wereldkampioen op zijn 38ste en lag hij vorig jaar ook niet volledig in de barrels met zijn knie?
Gaat allemaal goed komen 🙂
Anne i.e. know, sterkte de komende tijd, je bent een geweldige sportvrouw
[…] mijn gevoel heb ik niet echt op de grond gelegen en stond ik gelijk op mijn benen”, schreef Van Vleuten gisteren op haar website. “Daarbij verdraaide ik zeg maar mijn been. Zoiets wat je met voetbal ook […]
Hoi Annemiek, mooi mens en prachtige sportvrouw,
Het is weer een bittere pil die je moet slikken na het beoogde succes/de successen dit weekend.
‘Onrechtvaardig’ was mijn eerste reactie toen je blessure zo heftig bleek dat je ambitie op succes in de wegwedstrijd in de ijskast konden.Ik schrijf bewust in de ijskast want over enige tijd open je die deur en dan is daar weer die uitdaging!!
Met jouw mentaliteit,power en doorzettingsvermogen kunnen nieuwe successen nooit uitblijven.
Ik kan nu al niet wachten op je rentree!
Heel veel sterkte met het verwerken van de teleurstelling en je herstel! Op de Belgische TV vermeldden ze dat je mentaal de sterkste renner bent van het peloton; vrouwen én mannen! Gezien het ‘gemak’ waarmee jij koersen wint zonder noemenswaardige bergen, zoals een normale etappe in de Boelmans Lady’s Tour onlangs, heb ik het volste vertrouwen dat je de komende jaren zeker nog kans maakt op een wereldtitel en zelfs nog een Olympische medaille. Valverde is op zijn 38e nog wereldkampioen geworden!
Annemiek, langs deze weg wens ik je veel sterkte en geduld met het herstel. Die verdomde val ook, gatver…… Afijn, niet al te lang bij stilstaan. Veel wielerliefhebbers, waaronder ik uiteraard, hebben toch weer van je genoten. Je wereldtitel tijdrijden natuurlijk en ook tijdens de wegrace, waar we alle vertrouwen in hadden.
Hou je taai en hopelijk zien we je gauw weer in koers.
Lieve Annemiek,
De afgelopen jaren heb ik van jou genoten als sportvrouw. Wat me aanspreekt is jouw doorzettingsvermogen na weer een tegenslag. Voeg daarbij je focus en je bent ook nog eens een aardige en lieve meid. Ik gun je het allerbeste voor de toekomst want ie kumt altied weer terug!!!
Annemiek, ik heb met jou te doen. Hopelijk kunnen de dokters je helpen. Neem de tijd om terug te komen net zoals Philip Gilbert. Ik ben ervan overtuigd dat je even sterk terugkomt. Je hebt al zoveel bereikt met een ijzeren wilskracht en een Leeuwenhart dat je ook deze tegenslag op een goede manier weet te verwerken. Anna mag haar overwinning ook een stukje aan jou opdragen. Je opende voor haar en de wedstrijd was zo gioed als gedaan. Herstel goed en tot schrijfs!
Ik wens je heel veel sterkte en een voorspoedig herstel toe. Je blijft nog altijd een tweevoudig wereldkampioen. Dat kan ook niet iedereen zeggen. Hou je haaks.
Wat verdrietig om te lezen!! Er zullen geen woorden zijn die je nu je beter zal laten voelen. Maar wat heb je een prestatie neergezet met de tijdrit, en met een gebroken knie toch 7e worden….. petje af! Je zal het nu niet zo voelen en het verdriet zal heersen, maar straks als alles een plekje heeft gekregen kan je misschien toch trots zijn op jezelf! Ik wens je heel veel succes morgen in het ziekenhuis, en ik hoop voor jou dat alles snel en goed mag genezen! Je bent een topper!
Hi Annemiek,
You are such an inspiration. You will heal and come back stronger than ever. Take this recovery period as a positive and—have some fun.
Bill
Lieve Annemiek, veel beterschap en geduld! Je hebt een fantastische wereldtitel op zak, wees daar trots op! Respect dat je de wedstrijd uit hebt gereden na je val. Zelf wielren ik voor de fun en heb ik met skieen eind februari een tibia plateau fractuur opgelopen. Je blessure grijpt mij daardoor extra aan. Houd je taai!
Silvia
Adrenaline of niet, het is keihard wat je gedaan hebt! Zevende eindigen met een gebroken knie, velen zouden er voor tekenen om zonder gebroken knie op die plaats te eindigen. Je bent een zeer sterke dame en een echte kampioene! Ik wens jou een snel en vooral goed herstel!