In stijl heeft Annemiek zondag haar laatste WK wielrennen gereden. Hoewel mechanische problemen ervoor zorgden dat ze uiteindelijk niet meer mee kon strijden om de podiumplaatsen, kleurde ze de finale en finishte ze alsnog als achtste, waarbij ze letterlijk het publiek vaarwel zwaaide. Topfavoriet Lotte Kopecky ging met de wereldtitel aan de haal. “Ik ben trots op hoe ik mijn laatste WK gereden heb en dat ik nog zo heb mee kunnen strijden en zo’n goed niveau heb laten zien. Ik voelde me vandaag super goed.”

Het zat Annemiek zeker niet mee in Glasgow. Want waar al duidelijk was dat ze sterk reed, moest ze tot drie keer toe van de fiets af. Beginnend met een wielwissel en vervolgens een fietswissel. “Toen ik twee keer moest stoppen door een mechanisch defect, had ik nooit verwacht dat ik nog terug zou komen”, vertelt ze. “Eerst kreeg ik een wiel en daarna een nieuwe fiets, die ik eigenlijk direct al nodig had. Dat is ook het nadeel van niet rijden met communicatie. Dan kun je niet makkelijk aangeven wat je wilt. Daardoor kreeg ik eerst een nieuw wiel, terwijl ik eigenlijk gewoon een nieuwe fiets nodig had.”

Annemiek was bang dat haar koers er toen eigenlijk al op zat. “Bij de mannen had ik gezien dat je koers gedaan is als je moet afstappen, maar ik voelde me super sterk. Ik was verrast dat ik terugkwam en dacht toen wel ‘volgens mij ben ik echt heel goed vandaag’. Demi zei dat ik moest rijden toen de Zwitserse Chabbey alleen op kop reed, toen we daar ook Shirin en Riejanne nog hadden zitten. Daarop zijn we met zijn drieën gaan rijden. In het park trok ik door op het kleine klimmetje en waren we met zeven rensters weg. Toen merkte ik wel dat bij velen de vermoeidheid in de benen zat en mijn benen nog wel goed waren, want voor mij voelde het niet als een aanval daar. Daarna ben ik door blijven rijden om het gat naar Chabbey niet groter te laten worden.”

“Zo heb ik op mijn laatste WK in ieder geval nog een kansje gezien en gepakt”

Daarbij was ze er ook zelf nog even vandoor. “Nadat ik weer terug was gekomen van die twee fietswissels, zag ik Demi en Kopecky een beetje ruziën”, kijkt Annemiek terug. “Toen dacht ik ‘dit is het moment’ en toen was ik ook nog alleen weg. Chabbey was nog vooruit en ik zag haar rijden. Daar wilde ik naartoe rijden, want het was in ieder geval een voordeel als iedereen naar Kopecky zou gaan kijken. Maar helaas hoorde ik dat Uttrup Ludwig het gat nog dichtte. Had iedereen naar Kopecky gekeken, dan had ik echt een goede kans gehad. Toen dacht ik wel nog dat het er misschien nog in zat. Zo heb ik op mijn laatste WK in ieder geval nog een kansje gezien en gepakt. Op die goede benen ben ik trots en dat ik zoveel strijdlust heb laten zien.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Zat er lekker in
De Belgische favoriete reageerde tijdens de koers vaker op aanvallen, maar probeerde het in de finale ook zelf. “Toen Kopecky aanging op de klim voor de finish, in de op één na laatste ronde, merkte ik dat ik er ondanks dat ik die aanval had gedaan en op kop had gereden, echt wel lekker in zat. Ik hoopte het uit te kunnen gaan spelen met Demi. We wisten dat Kopecky de sterkste was, maar ook dat we haar wel konden breken als we met een overtal zaten en om de beurt aanvielen. Daar zat ik klaar voor, maar toen had ik een lek voorwiel. Met opnieuw een fietswissel kon ik daarna niet meer terugkomen. Het was al een wonder dat ik de eerste keer terug kon komen en daar ben ik heel blij mee, want daardoor heb ik nog wel echt kunnen koersen.”

En zo zat de koers er, met zo’n tien kilometer te gaan eigenlijk op voor Annemiek, waarna Kopecky bij de rest wegreed en solo won. “Toen ik in de slotfase lek reed en wist dat ik niet meer terug zou komen, heb ik Loes ook gezegd om door te rijden. Ik kreeg nog een fiets en dat was eigenlijk wel mooi. Dan moet je accepteren dat het er niet meer in zit. Ik had graag de finale willen rijden en was er zeker klaar voor, en dan had ik echt wel willen zien hoe het dan zou lopen. Maar voor ‘wat als’, daar koop je niets voor.”

“Ik heb heel veel mijn naam gehoord en het was mooi om met een soort ereronde mijn laatste WK af te sluiten”

Met trots terugkijken op dit laatste WK
“Wat er nog overbleef waren al die mensen die me langs de kant nog stonden aan te moedigen en wisten dat het mijn laatste WK was. Ik merkte dat mensen zich daar bewust van waren en ik daardoor misschien ook nog wel extra aanmoedigingen kreeg. Ik heb heel veel mijn naam gehoord en het was mooi om met een soort ereronde mijn laatste WK af te sluiten. Ik had liever in die laatste ronde met Demi gestreden voor de winst en het Lotte Kopecky heel moeilijk gemaakt, maar als dit overblijft na toch een heel mooie koers op dit WK, ben ik er trots op. Waar veel favorieten gelost waren, zat ik er toch bij, op een parcours dat eigenlijk niet op mijn lijf geschreven was. Op taaiheid kwam ik er toch weer bij. Ik kan trots terugkijken op hoe ik dit laatste WK gereden heb.”

Foto’s Getty Images