In een voor de kijkers zeer spannende Amstel Gold Race, is Annemiek zondag als derde gefinisht. Ze reed naar die podiumplaats in een sprint met een kopgroep met de favorieten. Marianne Vos trok daarbij de winst naar zich toe, terwijl Demi Vollering tweede werd. Annemiek probeerde in de slotkilometers, met een ultieme aanval de concurrentie te verschalken op de Cauberg, maar ze kwam niet weg.

“Het was niet mijn allerbeste dag op de fiets”, keek Annemiek na afloop van de wedstrijd terug. “Sowieso had ik wel behoorlijk wat tijd nodig om erin te komen. Er werd daarbij ook wel direct een zware koers van gemaakt. Iets dat normaal wel goed voor mij is. Dan voel je dat het zwaar is, maar ik denk dan ook altijd dat dat wel goed voor mij is.”

Movistar had een mooi plan uitgedacht voor de koers. “Op de vijfde van zeven keer Cauberg zouden we een lead-out voor mij opzetten, omdat ik daar moest gaan. Maar ik kreeg wel twijfels of dat nu wel zo slim was, want hoe ik me voelde, vroeg ik me af of ik daar wel het verschil kon maken vandaag. Dat bleek ook wel. Ik was niet in staat om daar alles op een hoop te rijden, wat je natuurlijk wel hoopt. Aan de andere kant weet ik ook dat hoe meer inspanningen er zijn, hoe meer mijn kansen toenemen. Daarom ben ik op de zesde keer Cauberg ook weer gegaan en op de laatste keer wederom, maar toen was het ook net voor de finish.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Van onderaan de Cauberg
In de slotkilometers ging Annemiek er dus nog eens voor. “Bij die laatste keer Cauberg twijfelde ik even of ik zelf moest gaan vanuit de bocht of dat ik moest wachten tot anderen aangingen, om daar dan vervolgens overheen te kletsen. Maar ik had zo’n goede lead-out van Leah Thomas, waarbij ik een gaatje had, dat ik dacht; ik moet gewoon van onderaan gaan. Die aanval werd helaas overgenomen door Kasia Niewiadoma en Elisa Longo Borghini, die gewoon net wat explosiever zijn. Daar kon ik niet bij mee. Ik kwam in het groepje daarachter terecht en daarin zag ik wel direct twee SD Worx rensters, waarbij ik wist dat één zou gaan werken voor de ander. Dat gebeurde. Het was ook aan hen en niet aan mij.”

Waar Longo Borghini gokte en niet overnam bij Niewiadoma, reed het tweetal vooraan niet vol door. De acht, met daarbij Annemiek, hadden dus nog een kans. “In aanloop naar de sprint kijk je om je heen en weet je dat het heel lastig gaat worden, met Marianne erbij en ook van Demi wist ik dat ze best snel is. Op vierhonderd meter van de finish pakten we Kasia en Elisa terug. Dat ik er, met niet zulke goede benen, toen nog een derde plaats uit heb weten te persen is iets waar ik super tevreden mee ben.”

Trots op het team
Het was niet het enige waar Annemiek tevreden over was. “Zoals we als ploeg hebben gekoerst, waar ik in het begin nog een beetje zat te slapen en zij allemaal van voren zaten, hebben we geen momenten achter de feiten aan hoeven rijden, omdat zij er steeds bij zaten. Katrine Aalerud is nog wat onervaren, maar als ik zie hoe goed die zich herpakt en zo goed van voren reed. Dat is top. Dit is wel een koers waar we vertrouwen uithalen. Ik ben dus ook wel echt heel trots op mijn team.”

Zo blijft Annemiek goede koersen rijden met Team Movistar. “Het is ook heel leuk om het proces met dit team mee te maken. Dat iedereen beter gaat rijden en misschien dat mijn aanwezigheid het niveau van een aantal rensters ook wel weer wat omhoog trekt. Het is super mooi om te zien dat ik ook wel wat van mijn ervaring mee kan geven. En natuurlijk had ik hier graag gewonnen, maar als ik gezien deze dag toch podium rijd, ben ik daar toch wel heel blij ermee.”

Foto’s: Photo Gomez Sports