Niet Annemiek, maar haar ploeggenote Amanda Spratt heeft het eindklassement van de Emakumeen Euskal Bira gewonnen. De Australische renster stond voorafgaand aan de etappe op 1.37 minuten achterstand, maar reed in de slotrit solo naar zowel de etappezege als de eindwinst. Het door Annemiek op voorhand voorspelde ploegenspel pakte perfect uit voor Mitchelton-Scott. Zelf wist ze namelijk ook nog tweede te blijven in het klassement.

Met ruim vijftig kilometer te gaan reed Spratt vanaf de voet van de Ukiola, een zes kilometer lange klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 9,1%, weg met een groepje. Daar behoorde ook Annemiek’s andere ploeggenote Georgia Williams, de nummer twee van het klassement, toe. “Boels en Bigla probeerden wel iemand weg te krijgen, maar uiteindelijk namen wij hun tactiek over door en Spratt en Williams vooruit te sturen op de klim”, vertelt Annemiek daarover.

Op dat moment was haar eigen rol anders. “Ik moest gewoon Anna van der Breggen en Ashleigh Moolman volgen. En eigenlijk zat ik daar makkelijker dan verwacht. Ze vielen me meerdere keren aan, maar dan liet ik ze wel aanvallen en reed ik een beetje op zijn ‘Tom Dumoulin’s’ in mijn eigen tempo dicht. Ik ben nergens in de problemen geweest.”

Ideaal scenario
Al snel bleef Spratt vooral solo over. “Ik kwam samen met Georgia in de groep daarachter te zitten. Een ideaal scenario voor ons.” Het groepje met favorieten finishte uiteindelijk ruim twee minuten achter Spratt, waardoor zij het klassement won, voor Annemiek en Van der Breggen. “Natuurlijk ben je dan zelf een beetje teleurgesteld dat je zelf niet wint, maar ik was bovenal heel blij dat Amanda won. Ik denk dat we een super goede ploegentactiek hadden.”

Daar komt nog bij dat Annemiek het door materiaalpech zelf ook niet meer af had kunnen maken. “In de laatste twintig kilometer stopte mijn versnelling met werken, waardoor ik alles op de 53×15 versnelling moest rijden. Dat was verre van ideaal en ik moest daardoor zelfs bijna lossen op de laatste klim, voor de afdaling na de finish. Ik heb de laatste twintig kilometer dan ook alleen maar zitten hopen dat Amanda zou winnen, want ik was daar niet meer toe in staat geweest. Een fietswissel zat er ook niet in, omdat onze ploegleider bij Amanda zat en mij niet hoorde.”

Veel vertrouwen
Hoe dan ook, Annemiek kon met een goed gevoel terugkijken. “We mogen heel trots zijn op wat we hier als team hebben laten zien. Ik neem daarbij mee naar huis dat ik een heel goede tijdrit heb gereden en dat ik vandaag op de zes kilometer lange klim aangevallen ben door Anna en Ashleigh, maar dat ze me er niet afkregen. Hierdoor ga ik met veel vertrouwen nu naar Tenerife, om er daar op hoogtestage nog een schepje bovenop te doen.”

Foto: Saul Miguel