Het weer was zoals de weersvoorspelling al aankondigde: continu regen en een graad of 7! Ik ben meestal niet de eerste die het koud heeft, maar de eerste 60 kilometer waren zonder ‘verwarmende’ klimmen of kasseistroken, zodat het moeilijk was om het warm te houden.

Schakelen, remmen en eten was lastig. Ik was dan ook blij toen de eerste echte klim van de dag (de Kruisberg) er aan kwam. Helaas kreeg ik daar pech (mijn pad was afgebroken) en moest ik halverwege de klim van fiets wisselen. Doordat alles aan stukken lag op de Kruisberg, duurde het wel even voordat ik een andere fiets kreeg. En aangezien we zonder oortjes rijden, is het gewoon afwachten totdat je ploegleider je ziet staan aan de kant van de weg.

Ondertussen barstte de wedstrijd van voren los en reed er een kopgroep weg op de Côte de Trieu met van ons Loes erbij. Daarachter lag alles in groepen uiteen. Ook Sarah van onze ploeg had geen gelukkige dag door een vervelende valpartij, waarbij ze haar schouder ernstig bezeerde. Voor mij werd de wedstrijd vanaf de Kruisberg een lange achtervolging. Door van groep naar groep rijden wist ik uiteindelijk terug te komen tot het peloton. Een groepje reed op een kasseistrook daaruit weg en Janneke en ik wisten daarbij aan te sluiten. De wedstrijd werd net als vorig jaar gewonnen door de Zweedse Emma Johansson die de sprint wist te winnen van de kopgroep van vijf, Loes werd vierde, ik werd zesde en Janneke zevende.

Volgende keer hopelijk minder pech, maar ik ben tevreden over hoe ik ervoor sta momenteel. Na de wedstrijd vlogen we gelijk door vanaf Charleroi naar Spanje: van de regen naar de zon! Vandaag staat de eerste echte training op het programma.