zaterdag 1 augustus 2020

Opnieuw winst in Strade Bianche

Het is Annemiek zaterdag gelukt om als eerste renster de Strade Bianche voor twee jaar op rij te winnen. In Siena kwam ze solo aan bij de finish, nadat ze in de finale de Spaanse Mavi Garcia bijhaalde en haar vervolgens op de steile slotklim achter zich liet. Het was al Annemiek’s vijfde zege in evenzoveel wedstrijden dit seizoen. “Deze finishplaats is de mooiste om een zege te kunnen pakken. Ik ben hier erg blij mee.”

Het was een zware dag in Italië. De droge weersomstandigheden in de afgelopen weken hadden ervoor gezorgd dat de befaamde gravelstroken erg stoffig waren. Tel daarbij op dat het ruim 35 graden was en alle ingrediënten waren aanwezig voor een zware dag. Precies zoals Annemiek het graag heeft. “Ik probeer meestal te denken dat alles wat lastig is, beter bij mij past dan bij anderen”, zo vertelt ze. “Dat geeft je toch een psychologisch voordeel. De hitte van vandaag bijvoorbeeld ook dus.”

De rensters maakten het zelf ook zwaar. “Het was voor iedere strook écht oorlog om van voren te zitten. Je zag namelijk helemaal niets als je als vijfde een strook opdraaide. Dan was het één grote stofwolk. Gelukkig positioneerde mijn team heel goed. De eerste vier stroken waren echt overleven. Op de vijfde strook van 9,5 kilometer begon het echt. Daar positioneerde Moniek, nadat ze daarvoor ook nog een lekke band had en plots weer terug was, me samen met Spratty super goed. Daar begon de finale en die liep ook bergop offroad.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Door het droge weer lag het parcours er dus ook heel anders bij dan normaal gesproken, wanneer de Strade Bianche al in het voorjaar verreden wordt. Annemiek: “Het was nu veel technischer dan in maart. Het was veel meer los gravel en het loonde qua veiligheid dus ook echt wel om voorin te rijden. Zo had je op bijvoorbeeld die 9,5 kilometer lange strook ook een aantal stukken waar het naar beneden ging. Dan was het echt driften in de bochten. Ook waren er weinig plekken waar je langs iemand kon. En als je er dan langs wil, dan ga je risico nemen met het gravel.”

Een groep van elf rensters reed na de lange strook weg en daarin zat ook Annemiek’s ploeggenote Amanda Spratt. “We wisten dat er aanvallen mogelijk waren. Daar hebben we op ingespeeld. Ik zag ze wegrijden en uiteindelijk was Spratty de sterkste klimmer in die groep, dus dan moet je blij zijn dat je in de goede situatie zit en zij haar kans pakt. Toen we in een wandeltempo reden dacht ik ook dat het voor mij einde koers was. Met Marianne had ik het er ook over, dat onze koers er wel op zat.”

Springen
Schijn bedriegt echter soms en zeker in de Strade Bianche kan een verschil snel teruglopen, zo bleek ook in de afgelopen edities al. “Mavi Garcia was al snel aangevallen vanuit die kopgroep”, kijkt Annemiek verder terug. “De tijden die daarbij doorgegeven werden waren heel verwarrend en Spratty gaf aan dat ze niet super goed was. Zij kon er dus niet naartoe springen. Dat was heel eerlijk van haar, waarna ik van de ploegleiding te horen kreeg dat ik moest gaan. Dat was met nog twee stroken te gaan. Omdat er in onze groep niet hard was gereden, was het verschil groot. Ik ben toen vanaf onderaan de klim, een 2,2 kilometer offroad strook bergop, aangegaan. Alle favorieten zaten bij mij en die konden niet mee.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Zo maakte Annemiek de oversteek naar de groep waarin Spratt zat. “Tot de volgende offroad strook van 1,1 kilometer bergop reed ik met dat groepje. Daar viel ik vorig jaar aan. Nu moest ik die klim gebruiken om daar het gat kleiner te maken. Toen ik boven kwam was het verschil vijftig seconden, maar ik kreeg Mavi al snel in het zicht. Met vijf kilometer te gaan kwamen we samen, maar toen waren mijn benen ook al wel aardig leeggelopen en moesten we de muur nog op richting de finish. Ik ging aan onder de boog van de laatste kilometer. Daar was het nog niet super steil, maar zij bleef in mijn wiel zitten, terwijl ik het gevoel had dat ik al best wel hard ging. Ze nam zelfs van me over, wat goed pokeren van haar was, en toen dacht ik dat ik het wel moeilijk kon krijgen. Maar op het echte steile stuk had ik toch nog iets extra’s en kon ik haar lossen.”

Beloning
Voor het tweede jaar op rij kon Annemiek haar feestje daardoor vroeg vieren op de Piazza del Campo. “Dit is zo’n onwijze beloning voor dat ik door ben blijven trainen in de coronaperiode en gemotiveerd ben gebleven. Dat is echt super tof! Natuurlijk zijn de Spaanse koeren mooi om te winnen, maar deze wedstrijd stond wel heel hoog op mijn verlanglijst. Het is een heel gave koers. Met dat gevecht en die risico’s vond ik het wel even een verschrikkelijke koers, maar als je eenmaal de finale rijdt en bij de finish komt, is dat super mooi.”

Foto’s: Getty Images

Gepost door: Aschwin Kruders op zaterdag 1 augustus 2020

11 reacties op “Opnieuw winst in Strade Bianche”

  1. Matthieu schreef:

    Met kop en schouders…
    Van alle mannen en vrouwen profs die hun Strava oploaden reden er maar twee sneller dan jij in de laatste 25 kilometer. Ongelooflijk!
    De competitie zal zich aardig op het hoofd krabben.
    Een genot om zoveel plezier te zien bij jou Annemiek!

  2. Petra Ossenkoppele schreef:

    Bravissimo Annemiek. Voor mij dit jaar geen “fietsen door een ansichtkaart” in Toscane/Umbrië, maar jou te zien schitteren als de Toscaanse zon maakte veel goed. Jouw stralende ogen na de finish, je zichtbare plezier- meer nog dan trots…. Prachtig! Hópelijk (veel)meer media-aandacht voor vrouwenwielrennen. Ik gun het iedereen. “In bocca al lupo” voor jou!

  3. Alyda Rademaker schreef:

    Wauw Annemiek, wat weer een super mooie race om maar te kijken! Dank ook voor je tweet, waar t allemaal te volgen was! We keken via Één, de Belgische zender. Het commentaar was plezierig enthousiast om weer koers te kunnen volgen en verslaan. Al hadden ze de overwinning al aan García gedacht, en dus was het weer ontzettend gaaf om jou ineens te zien in t groepje waar Spratt zat. En dan t verschil zoals jij op de fiets zat en de bochten nam in vergelijking met de Spaanse.. die ook echt wel een goede dag had. Maar wat mooi! Wat een race.. deed een beetje denken aan je achtervolging op vdBreggen die je vlak voor de finish pakte. Heel ander parcours, ander weer, andere situatie.. maar dezelfde spanning en weer erg mooi om naar te kijken!!

  4. Ik heb het laatste half uur op tv gekeken dus net voordat je bij de kopgroep wegreed. Wat een prestatie, geweldig om te zien. Dat je diep bent gegaan was wel aan je te zien maar dat mag ook wel na zo’n inspanning. Gefeliciteerd met je zeer wel verdiende overwinning!!

  5. Joost Kerkhove schreef:

    Je speelde het terug klaar op een fantastische manier. Proficiat voor dit huzarenstuk. We kregen terug een wedstrijd met spanning tot op de laatste klim. Je ging wel heel erg diep. Tijd om even extra uit te blazen en te recuperen. Bedankt voor de 5de topprestatie op rij in je prachtige trui van wereldkampioen. Geniet nu maar met volle teugen!

  6. Henco schreef:

    Kanjer!!! Gefeliciteerd

  7. Grote klasse weer, Annemiek, en ook de ploeg heeft weer geweldig gepresteerd. Ga hier maar eens even uitgebreid van nagenieten!

  8. peter Velt schreef:

    Ik zat op het puntje van de stoel toen je steeds dichterbij de koploopster kwam. Wat heb jij gereden en huisgehouden! Diep respect en een felicitatie waard! Ik voel me bevoorrecht zo’n topper als jij te hebben mogen spreken.

  9. Marco van den Hout schreef:

    Geweldig gereden! Door de beperkte berichtgeving was het echt een verrassing om je ‘ineens’ aan te zien sluiten bij de groep met Spratty, en de getoonde tijdsverschillen waren ook nog eens veel groter dan in werkelijkheid. Maar het bleek toch mogelijk om nog aan te sluiten en uiteindelijk weg te rijden. Mooi dat je er nog voor ging, het werd prachtig beloond!

  10. Giel Sarton schreef:

    Wederom de van Vleuten show.
    Een schitterende overwinning (de zoveelste) behaald door een klasbak met een fantastische mentaliteit.

  11. RUDY YSERBYT schreef:

    Van Harte Proficiat Annemiek,ik heb er enorm van genoten,daar heb ik er geen woorden voor,die slot klim in Siena is enorm lastig en zeker met die warmte,je blijft mij nog altijd verbazen,hoe je dit nog doet,Je blijf een topper en je ben de beste van de wereld.

Laat een antwoord achter aan RUDY YSERBYT Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste berichten

maandag 8 januari 2024

Fiets met me mee in het fantastisch mooie Colombia!

vrijdag 8 december 2023

Laatste zolderopruiming groot succes

© Annemiek van Vleuten