Door in een zenuwslopende slotfase af te rekenen met Anna van der Breggen, heeft Annemiek dinsdag La Course voor het tweede jaar op rij gewonnen. In Le Grand-Bornand haalde ze haar landgenote net voor de finish in, na een slopende rit over 112,5 kilometer. “Met driehonderd meter te gaan dacht ik nog; dit gaat niet meer lukken. Het kwam ook echt uit mijn tenen en het doet pijn aan mijn ogen als ik de beelden terugzie. Ik heb alles gegeven wat ik in me had.”
Waar vorig jaar na een vlakke aanloop de Izoard beklommen moest worden, was La Course nu meer een echte bergrit. Na in het eerste deel de Col de Bluffy (4e categorie) en Cote de Saint-Jean-de-Sixt (2e categorie) te hebben beklommen, wachtten in de finale nog twee beklimmingen van de 1e categorie. Eerst de Col de Romme en daarna de Col de la Colombière. Op die slotklim haalde Annemiek samen met Van der Breggen en Ashleigh Moolman-Pasio koploopster Cecilie Ludwig-Uttrup bij.
De Deense werd na een lange aanval ook snel achtergelaten, waarna Annemiek met Van der Breggen aan zag vallen met een kilometer te gaan tot de top. Het verschil bleef echter rond de vijf tot tien seconden. Ook in de afdaling. “Het was echt een vrouw tegen vrouw gevecht”, vertelt Annemiek. “Daar ben ik ook wel trots op. Dit zijn de momenten om het vrouwenwielrennen in de etalage te zetten en dat is prima gelukt. Mijn telefoon, en die van mijn ploeggenoten, is ook ontploft na afloop van de koers.”
‘Goed gedaan, goed gereden’
In de afdaling gaf Annemiek alles, maar dat deed Van der Breggen ook. “Ik deed wat ik kon, maar ik kwam niet dichterbij. Mijn ploegleider Martin Vesby zei op vijfhonderd meter van de finish ook in mijn oortje; ‘goed gedaan, goed gereden’. Maar ik dacht; ‘ik ga gewoon door nu’! Het laatste deel liep nog wat op en toen zag dat ze wat stil viel. Ik zat ook niet echt fris meer, maar ik ging door en dat werd beloond.”
‘Geef nooit op’
Het leek dus niet meer te lukken, maar het lukte toch. Annemiek: “Ik hoop dat het voor mensen ook mooi om te zien was dat je nooit op moet geven. Eén van mijn sterke kanten als wielrenster is dat ik een doorzetter ben. Dat heeft me vandaag ook deze zege opgeleverd. Dat maakt het heel mooi! Het was mooi om hier vorig jaar te winnen, maar het doen na zo’n titanengevecht was extra gaaf.”
Voor wie nog niet genoeg heeft gezien; Vanavond schuift Annemiek, samen met Anna van der Breggen, aan bij de Avondetappe. De uitzending begint om 22.15 uur en is te zien op NPO 1.
Foto: Sara Cavallini
Dit was pas echt Merckxiaans. Merckx reed ook altijd een groot verzet (Coppi en Hinault trouwens ook) en zat dan te stampen met schokkende schouders. Met een lichter verzet doet het minder pijn, maar is de benzine wel eerder op. Ik moet weer denken aan de giro-etappe naar de Jafferau in 1972 waarin Merckx in de laatste km Fuente voorbij stoomde.
En de Tre Cime di Lavaredo in 1974. Op een paar honderd meter voor de streep had Baronchelli virtueel de roze trui, maar die viel stil terwijl Merckx met een enorm verzet begon te sprinten en met 12 seconden zijn vijfde girozege redde.
Je prestatie doe me ook denken aan Gimondi, die op het WK in 1971 met Merckx was ontsnapt en zo gedwongen was de zelfde enorme verzetten te draaien. Hij capituleerde pas in de eindsprint maar had letterlijk zo op zijn tanden moeten bijten dat hij nog twee weken last hield van zijn onderkaak. Maar Gimondi won op zijn 33e nog zijn derde giro, terwijl de 3 jaar jongere Merckx toen al voornamelijk van de ene fysieke kwaal naar de andere fietste. Ook wat dat betreft lijkt Marianne Vos nog het meest op hem. Dat jij op je 35e nog zo ontzettend goed rijd komt dus ook doordat je je grenzen kent en geen roofbouw hebt gepleegd.
Prima verhaal, Rik. Wat een wielerkennis! Slechts een kanttekening. Dat Merckx reeds op zijn 30e van de ene naar de andere fysieke kwaal fietste heeft waarschijnlijk te maken met een harde klap op zijn lever die een jaloerse Franse toeschouwer Merckx gaf in 1975 bij de beklimming van de Puy de Dome. ‘De Kannibaal’ ging toen voor zijn zesde Tourzege. Na die klap Merckx is nooit meer de oude geworden.
Ik was onderweg naar mijn vakantiebestemming, jammer dat ik het daardoor niet real time heb meegemaakt. Maar wat fantastisch om achteraf te lezen en video te bekijken. Gefeliciteerd met deze geweldige overwinning.
fantastic
2 races, 2 victories
Congratulations
Alweer een overwinning Annemiek en wat voor één ! Wat een karakter heb je weer getoond om vanuit geslagen positie, waar ik denk iedereen al zou hebben opgegeven, toch nog te winnen. Onvoorstelbaar die finish, echt niet te geloven. Heel hartelijk gefeliciteerd. Maar je moet een ander ook een keer wat gunnen, hoor :). Je hebt nu lekker even een paar dagen de tijd om ervan te genieten. Het zij je gegund, meisje.
Wat een enorme mentale wilskracht moet je hebben om dit te kunnen presteren. Maar jij hebt het. Je bent gewoon een klasbak. Ik zal deze wedstrijd nog wel een paar keer met veel bewondering terug kijken. Het is een genot om jou te zien coursen.
Great Annemiek!!, you’re just the greatest rider today. It is unbelievable that after you won the Giro and with just 2 days, you managed to beat Anna Van der Breggen. What a fantastic and epic race final!!
Congrats and a very well deserved break!!
Wat een geweldenaar ben je heb het gezien kippenvel en tranen in mijn ogen nog gefeliciteerd heb er geen woorden voor
Wat een prachtige overwinning Annemiek.Zat op het puntje van mijn stoel kreeg er kippenvel van .Dit laat toch wel weer de grote klasse van je zien.GEWELDIG.Deze bloemen zijn voor jou.💐
Van harte gefeliciteerd fantastisch, fenomenaal, ongelooflijk, onvoorstelbaar, verbazingwekkend, wonderlijk.
Wat ben je toch een pracht mens die kan fietsen als de beste !
Geniet van je break.