Vandaag ben ik weer voor controle naar het ziekenhuis geweest. De antibioticakuur waar ik sinds vorige week weer mee begonnen ben, heeft gelukkig wel de ontstekingsreactie tot rust gebracht. Aangezien dit echter al de vierde antibioticakuur is waar ik mee begonnen ben sinds de operatie, lijkt het erop dat de ontstekingsreactie op die manier nooit helemaal weggaat (de plaat die erin zit bemoeilijkt dit, maar de plaat eruit halen is absoluut geen optie, zoals ik vorige keer al schreef). Daarom onderga ik morgen een operatieve ingreep, waarbij de wond gespoeld wordt. De bedoeling daarvan is dat de ontstekingsreactie hierna niet meer steeds terug blijft komen. Ik hoop van harte dat dit gaat helpen en dat ik zo toch goed aan het seizoen kan gaan beginnen!

Als topsporter doe je er alles aan om tot zo optimaal mogelijke prestaties te komen. Als er dan iets is in je lichaam wat je daarin beperkt, werkt dat behoorlijk demotiverend en kost het meer moeite om je zelf steeds weer op te laden om er volledig voor te gaan. Bovendien maak je je er continu zorgen over. Dat was ook een van de redenen dat ik het afgelopen jaar in mentaal opzicht best wel als heftig heb ervaren. Terugkijkend op afgelopen seizoen, realiseer ik me dat ik eigenlijk alleen in de maanden mei en juni lekker en zorgeloos heb kunnen trainen en wedstrijden rijden.

Voor komend jaar hoop ik dan maar dat ik alles in 2012 heb gehad :-)! In deze periode deze ingreep ondergaan is minder ingrijpend dan dat ik daar later in het seizoen voor zou komen te staan. Bovendien kan ik dan als het meezit in januari echt weer goed beginnen met opbouwen en zal het ook minder gevolgen hebben voor het halen van mijn doelen komend seizoen. Als de wond weer geheeld is, mag ik weer beginnen met trainen en als ik zo naar buiten kijk… leg ik me daar momenteel iets makkelijker bij neer dat ik even niet kan trainen.