De laatste voorbereidingen voor het WK zijn in volle gang. Ik heb er om meerdere redenen voor gekozen om dit op Sicilië te doen. Op zich was ik liever even thuis gebleven, omdat ik al zoveel van huis ben geweest dit seizoen, maar aan de andere kant weet ik ook dat ik me via een trainingskamp beter kan voorbereiden en zo beter kan pieken op het juiste moment. Ik denk dat het vooral komt, omdat als ik op trainingskamp ben, het trainen automatisch de hoogte prioriteit heeft en je daarnaast alle rust neem om na de training te herstellen. Een siësta houden en minder druk bezig zijn met andere dingen die thuis soms moeten gebeuren.

Met deze wetenschap had ik dus het plan opgevat om me voor Qatar voor te bereiden in het buitenland. Als liefhebber van de Italiaanse cultuur en eten is de keuze dan al snel gemaakt. Marianne is ook altijd wel in voor een avontuur en zo kwamen we samen uit bij Sicilië. Dat we de weg hier niet kennen maakt ons niet uit, want we vinden het juist beiden leuk om ergens te trainen waar we het nog niet kennen. Het bijkomende voordeel van Sicilië is dat het zo zuidelijk ligt dat het er in september nog heel warm is (30+ graden) en zo ideaal is qua acclimatisatie voor Qatar (40 graden of warmer rond de tijd van ons WK).

Het bevalt ons hier prima! We hebben zelf een kleine agriturismo geboekt (we houden beiden niet van grote massale hotels of appartementen) en hier 30 kilometer boven Catania, aan zee en dichtbij de Etna komen we beiden  tot rust. We worden door Davide, de eigenaar van de agriturismo verwend met heerlijk Siciliaans eten en met name na een dag hard trainen ’s avonds buiten kunnen aanschuiven bij het diner met verse vis bevalt ons heel goed.

Tussendoor zijn we nog even naar Bologna gevlogen voor de Giro Emilia en de Bruno Beghelli, een koers een dag later. Helaas pakte dat voor mij wat minder goed uit. Er was in de eerste wedstrijd een valpartij voor me die ik niet kon ontwijken en ook al had ik zelf niets, het zadel van mijn fiets was gebroken en zo moest ik na 50 kilometer koers opgeven. Ik reed met de selectie en had er zelf voor gekozen om niet ook nog een reserve fiets in te vliegen en dat pakte nu niet goed uit. Ik had me graag willen meten met Elisa Longo Borghini die deze koers wist te winnen op de lastige aankomst bergop op San Luca in Bologna (2.1 km à 10% gemiddeld!).

De koers van de dag erna was niet selectief genoeg. Er zat een klim in van 1,6 kilometer en daar heb ik twee keer alles gegeven om aan te vallen bergop, maar de afdaling was te lang en zo kwam alles terug. In de massasprint heb ik me vervolgens afzijdig gehouden met het oog op mijn hoofddoel: het WK tijdrijden in Qatar!

Annemiek