Met de wereldtitel tijdrijden op zak, leek het aannemelijk dat Annemiek haar laatste titel van 2017 al binnen had. Dat bleek afgelopen zondag echter niet te kloppen. Ze deed mee aan de Bart Brentjens Challenge, die ook gold als het Nederlands kampioenschap marathon voor mountainbikers, en daarbij kwam Annemiek als eerste vrouw over de streep. Dat leverde haar dus het goud op en bovendien nog een rood-wit-blauwe trui. “Zo gaf ik mezelf een mooi verjaardagscadeau, want ik was jarig!”

En toch was het in eerste instantie helemaal niet zeker of Annemiek wel voor dat verjaardagscadeau ging. “Ik wilde mezelf nu ook weer niet een heleboel modder cadeau doen”, vertelt ze. “Maar aangezien ik het toch gewoon te leuk vind om mee te doen, en samen naar Limburg kon rijden met Gerwin (die ook met mij mee was tijdens mijn hoogtestage), ben ik toch gegaan.”

Dat zou haar uiteindelijk geen windeieren leggen. Op weg naar Limburg betrok het buiten echter wel. “Waar het in midden Nederland droog weer was, vertrok ik naar het regenachtige zuiden. En doordat het al zoveel had geregend in de dagen voor de marathon, was het 114 kilometer lange parcours al lekker modderig geworden. Daardoor was het ook veel technischer dan twee jaar terug, toen ik meedeed en tweede werd. Nu was ik beter voorbereid; ik had Paul, die ik ken van een ’24 uur met’ clinic gevraagd om bidonnen aan te geven en ik had de route bestudeerd en in mijn Garmin gezet.”

Een ander verschil; Annemiek’s strijdplan. “Ik ging nu al op de eerste klim, na acht kilometer, ten aanval en toen was ik vertrokken.” Daarna volgden wat problemen. “De druk in mijn banden was nog wat te hoog, maar het ventiel zat vast door de modder en latex. Na twee keer stoppen kreeg ik eindelijk, met hulp van Marcel van WV Woerden (dank!), lucht eruit zodat ik minder aan het glijden was.”

Annemiek kon haar weg dus weer goed vervolgen. “Ik had een goede voorsprong opgebouwd, maar na veertig kilometer kreeg ik een lekke band. Mijn concurrentes kwamen me net niet voorbij en daarna ben ik weer gas gaan geven om mijn voorsprong weer te vergroten. Mocht ik nog een keer pech krijgen, dan kon een voorsprong van pas komen.”

Die pech kwam er gelukkig niet. “Ik heb overal bij de technische stukken rustig aan gedaan, geen enkel risico genomen en vooral op de klimmen mijn voorsprong uitgebouwd. Ondanks de modder heb ik er toch een soort van genoten. Het was een heroïsch dagje! 😃 Uiteindelijk won ik met een mooie voorsprong en gaf ik mezelf een mooie rood-wit-blauwe trui als verjaardagscadeau.”

Komende zondag stapt Annemiek opnieuw op de mountainbike. Dan rijdt ze de Hondsrug Classic. In de week erna staan de Europese kampioenschappen baanwielrennen op haar programma, waar Annemiek in actie komt op de individuele achtervolging.

Foto: Julia Zwaan