De kop is eraf! Het was een koude editie van het Nieuwsblad. Bij de start was het nog onder nul en de koude noord-oostenwind maakte het er niet warmer op! Na een half uur werden mijn handen een beetje warm en vanaf het moment dat de koers echt in gang schoot (vanaf de Côte de Trieu, na 60 kilometer) volgden de klimmen en kasseistroken elkaar zo snel op, dat ik het wel warm hield.
Zie ook video (duur: 2 minuten)

Op de Côte de Trieu trok de ploeg van Emma Johansson (Orica) goed door en werd het peloton uit elkaar gereden. Ik zat bij hen goed in het wiel en kwam zo in een groep van vier als eerste boven op de Patersberg (kasseiklim, gemiddeld 13,7% stijging, max. 20%). Helaas kwam alles weer bij elkaar en dit scenario herhaalde zich nog een aantal keer. Na een klim of kasseistrook werd het uit elkaar gereden, maar daarna viel het weer stil en kwamen veel rensters weer terug.

Uiteindelijk reed er een kopgroep weg op de Molenberg. Ik zat eigenlijk net te ver van achteren bij het opdraaien van deze kasseiklim (10e positie) en moest daardoor alle zeilen bij zetten om de aansluiting te vinden, zeker omdat er bovenop de Molenberg de wind op de kant stond. Daar kon ik o.a. merken dat ik nog net die scherpte mis en nog wat moeite heb met ‘in het rood rijden’.

Na de Molenberg volgden een aantal lastige kasseistroken: Holleweg, Lippenhovestraat, Paddestraat en Lange Munte. Er werd steeds veel aangevallen en de kopgroep dunde daardoor uit tot 13 rensters met naast mijzelf, Megan en Roxane van Rabo erbij. Orica reden een hele sterke wedstrijd als ploeg en zaten met vier rensters mee. Na de laatste kasseistrook (Lange Munte) begon de finale. Samen met Megan en Roxane sprong ik om de beurt mee met aanvallen die volgden. Uiteindelijk was het Megan die reageerde op een aanval van Cromwell en zij kregen de ruimte. Cromwell (Orica) reed de hele dag al super sterk en won de wedstrijd door de sprint te winnen van Megan.

In de achtervolgende groep werd er gesprint om plek drie. Orica deed nog een lead-out voor Emma en ik wist me daartussen wel redelijk te positioneren, maar Emma was duidelijk een klasse beter in de sprint en maakte zo het podium compleet. Ik finishte achter haar als vierde; Roxane werd 9e. Uiteraard jammer dat we als ploeg niet wonnen, maar het was goed om te zien dat we met drie rensters meestreden in de finale.

De komende twee weken wil ik nog gebruiken om nog wat (wedstrijd)hardheid op te doen, want dat eigenlijk het enige wat nog ontbreekt voor mijn gevoel. Het Nieuwsblad was dan ook een goede trainingsprikkel, want ik heb op genoeg momenten flink diep moeten gaan! Ook als ploeg hebben we laten zien dat we weer een stap gezet hebben t.o.v. vorig jaar. Het was mooi om met drie rensters in een groep van 13 mee te zitten en in de finale samen te strijden voor de winst.

Mijn volgende wedstrijd is de omloop van het Hageland in Tielt-Winge. Elke ploeg mag met zeven rensters starten en daardoor kan ik komende zondag weer wat wedstrijdhardheid op gaan doen in België! Hopelijk sta ik dan ook weer samen met Liesbet de Vocht aan de start die momenteel herstellende is van een val in de ronde van Qatar, maar waar het gelukkig momenteel wel weer beter mee gaat!