Annemiek is zondag als vierde gefinisht in de Amstel Gold Race. Na een heel lange finale, waarin Annemiek het voortouw nam met aanvallen, begon een groep van zo’n veertig rensters aan de laatste passage van de Cauberg. De Italiaanse Marta Cavalli reed daar weg en bleef solo vooruit. Annemiek sprintte naar de derde plaats van het groepje achter haar en werd daardoor dus vierde. “Ik heb heerlijk gekoerst en sta hier niet teleurgesteld, omdat ik mezelf niets kan verwijten. En ik heb genoten van het publiek vandaag, dat weer terug was. Ik heb ontzettend vaak mijn naam gehoord, super leuk al die aanmoedigingen.”

De Amstel Gold Race mag dan één van de drie Ardennen klassiekers zijn, hij verschilt toch ook best wel van de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Dat bleek ditmaal ook zeker. “Het is één van de moeilijkere wedstrijden om naar mijn hand te zetten”, vertelt Annemiek. “Dat komt omdat de klimmen vrij kort en explosief zijn. De koers moet echt heel afmattend zijn geweest, wil ik een kans maken in de finale. Dat in je eentje doen is ook geen optie, maar ik ben er al wel vroeg aan begonnen.”

Na zo’n vijftig kilometer brak Annemiek de koers al open. Dat zorgde er ook al voor dat ze vooruit kwam te rijden met Demi Vollering en Kasia Niewiadoma. “Ze wilden helaas niet echt met me doorrijden. Van Demi begreep ik het ook wel, want die had meerdere ploeggenotes achter ons zitten. Maar zelf had ik wel graag willen rijden. Het doel was ook wel om een aantal rensters pijn te doen en zo mijn kansen te vergroten. Er kwam daarna eerst een groep van vijf rensters aansluiten, waarbij we met allemaal eenlingen zaten, behalve SD Worx. Zij zaten met wee rensters mee en dat hielp niet voor de samenwerking. Ik wilde wel verder rijden, maar er zat niet echt overtuiging bij en UAE reed het vervolgens dicht.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Luxepositie
Zo kon het spel weer helemaal opnieuw beginnen. “Ik hoopte dat de koers op de vier plaatselijke ronden helemaal los zou barsten. Met Sierra hadden wij met Movistar vervolgens een goede move, want zij kwam met Rooijakkers en Spratt vooruit. Toen moest SD Worx aan het werk. Uiteindelijk reden ze het ook dicht, maar daar zat ik in een luxepositie, want ik hoefde niet wat te doen. Van de andere kant zorgde het er ook voor dat de koers niet helemaal losbarstte.”

Zo gebeurde het dat zo’n 45 rensters aan de laatste keer Cauberg begonnen, waarvan de top op ongeveer twee kilometer van de finish lag. “Ik hoopte dat iemand vanuit de bocht direct aan zou gaan. Dat gebeurde niet en ik wilde ook niet te lang wachten, waarna ik all-out ben gegaan. Zo zou ik wel zien wie er mee kon komen en ging ik in ieder geval strijdend ten onder als er wat mee kwamen. Dat bleken zes rensters te zijn, die op de top nog in mijn wiel zaten. De Cauberg is niet echt mijn klim, want hij is best explosief en ik kwam dus ook niet weg. Cavalli koos daarna een heel goed moment voor haar aanval. SD Worx zat met twee rensters mee, Ashleigh Moolman en Demi Vollering. Het was dus aan hen om te rijden, want als ik meereed, reed ik het dicht voor Vollering en zij was de snelste van de groep. Moolman twijfelde even en toen was de vogel gevlogen.”

Dichtbij
Cavalli haalde het en niet ver achter haar werd om de tweede plek gesprint. “Met tweehonderd meter te gaan heb ik de sprint ingezet. Ik kwam nog dichtbij, want het was een close finish, maar uiteindelijk was ik vierde. Ik denk niet dat ik iets fout heb gedaan en denk dat we het als ploeg goed hebben gespeeld, ook met Sierra vooruit, waardoor wij niet aan het werk hoefden. Net als in Vlaanderen denk ik dat ik één van de beteren in koers was. De wedstrijd die me het meest ligt, Luik, gaat nog komen. Daar zal ik weer tegen SD Worx aanlopen, maar de klimmen zijn langer en daar heb ik denk ik wat meer kansen. De benen zijn goed in ieder geval en het moet een keer de goede kant op vallen.”

Foto’s: SprintCycling