De operatie aan de vernauwing ten gevolge van gevormd littekenweefsel in mijn liesslagader is nu een half jaar geleden uitgevoerd en daarom werd het tijd voor de nacontrole in Veldhoven om te bekijken hoe de slagader er nu uitziet. Toch best een spannende dag vandaag, vooral met de vervelende uitslag van de vorige keer nog in mijn achterhoofd. (Voor meer informatie over de blessure zie ook mijn verhaal op de site van WV Ede).

De nacontrole bestaat uit dezelfde onderzoeken die gedaan worden om het vaatprobleem vast te stellen: een echo-onderzoek van beide liezen, een inspanningstest (maximaal) met pedaalkrachtmeting en bloedddrukmeting in beide enkels na afloop van de test en daarna nog een MRI/MRA onderzoek om de slagader in beeld te brengen.

De echo van mijn slagader zag er goed uit: de ‘veneuze patch’ (ingehecht stukje ader in mijn liesslagader) was vrijwel niet meer terug te zien op de echo. Er kan namelijk wel littekenweefsel ontstaan op de plek waar de ‘patch’ ingehecht is. De bloeddrukmeting in de enkels na afloop van de inspanningstest gaf aan dat ik nog steeds een verminderde doorstroming heb in mijn rechterbeen, maar wel minder erg t.o.v. vóór de operatie. Ik voelde tijdens deze test ook wel dat mijn rechterbeen nog steeds eerder verzuurt. Het MRI/MRA onderzoek bevestigde dit beeld en liet zien dat er nog wel een vernauwing te zien is in mijn rechterliesslager. Het goede nieuws is wel dat de ervaring leert dat de slagader door training wijder gaat worden en dat de bloedvoorziening van mijn rechterbeen gedurende het seizoen beter zou moeten worden. Verder zag de slagader van mijn linkerbeen er gelukkig prima uit, dus geruststellend nieuws vandaag!