Wie mij gevolgd heeft op Instagram, heeft al wel kunnen zien dat ik de afgelopen tijd al veel op de fiets heb kunnen zitten. Inmiddels ben ik in Colombia en het leek mij een mooi moment voor een wat meer uitgebreide update. Want inderdaad, ik fiets al weer veel. Al doe ik dat momenteel nog wel met een speciaal zadel, die zachter en breed is, want dat is nog wel echt nodig. Dit zadel heeft me heel wat kilometers opgeleverd. Het meeste last heb ik nu nog van mijn gebroken schaambeen, waardoor het pijnlijk is om op een normaal zadel te zitten. Ik hoop Colombia echter te verlaten, rijdend op het normale zadel. Maar voor nu doe ik het hier nog even mee.
Met mijn arm gaat het wel heel goed. Die voel ik niet meer. Er zit geen enkele beperking meer aan. Daarnaast loop ik de langere afstanden nog wel op krukken. Daar ben ik nog niet helemaal vanaf. In het ziekenhuis hebben ze gezegd dat ik gewoon geduldig moet zijn. Op geleide van pijn mag ik de dingen opbouwen en dat doe ik. Daarbij accepteer de beperkingen van nu, maar het fietsen gaat super goed. Ik kan qua duurritten eigenlijk alles doen wat ik normaal gesproken ook rond deze tijd van het jaar doe. Alleen staan wil niet, maar ik hoef geen concessies te doen aan mijn trainingen.
“Het was lekker opladen en dat heeft me echt goed gedaan”
Op dit moment ben ik dus in Colombia, maar ik ben eerst naar Gran Canaria geweest. Dat verblijf heb ik gebruikt om op te bouwen en ook een beetje om een vakantiegevoel te hebben. Kim, mijn beste vriendin was daar ook met haar vriend. Daar hadden we ritjes met veel koffiestops, want ik heb wat meer tijd nodig om af en toe te stoppen. Ik heb er niet met schema getraind, maar wel veel gefietst en veel van het eiland gezien. Het was lekker opladen en dat heeft me echt goed gedaan. Een echte vakantie zat er niet in, dus het werd een fietsvakantie. Met vrienden mee en de zon erbij, heb ik al snel een vakantiegevoel. Daarbij was Gran Canaria ook een moment om te zien dat ik zeker naar Colombia kon. Hier ben ik ook weer aan het trainen op een schema. Ik probeer er mentaal een vakantie van te maken, maar lig hier niet op het strand.
(Tekst gaat verder onder de foto)
In Colombia zit ik ditmaal op een andere plek dan waar ik de voorgaande jaren heb gefietst. Ik zit nu iets meer centraal, waar veel wielrenners bij elkaar komen. Zo trainde ik hier eerdere deze week bijvoorbeeld met Victor de la Parte en ook mijn Colombiaanse ploeggenote Paula Patino is in de buurt. Inmiddels heb ik zo’n netwerk, dat ik mijn weg hier wel vind. Ik hoef geen enkele dag alleen te trainen en heb het echt naar mijn zin.
Eén smetje is misschien de vele regen van de eerste dagen, maar als het dat doet, is het wel vrij warm en dat overleef ik dus ook wel. Het doel van Colombia is dat als ik op 24 december terug kom, ik het gevoel heb dat ik ‘mentaal gratis’ heb kunnen trainen, zoals mijn trainer en ik het noemen. Ik heb dan wel 30 uur per week getraind, maar kom terug met het gevoel dat het vakantie was. Dat je alle mentale punten nog op zak hebt en niet helemaal uitgewrongen terugkomt. Dat is een beetje de formule die voor mij heel goed werkt. Daarom ga ik ook graag naar Colombia.
“Wat ik al vijf keer heb gehad, is dat er een auto naast me kwam, die dan vaart verminderde, waarna ze het raampje openden om te filmen en dan iets zeiden als; ‘wat fijn dat je hier bent, we volgen je op Strava'”
Ik maak hier daarbij ook leuke dingen mee qua fietsen. Zo is op zondag in Medellin, de op twee na grootste stad, zo’n 25 kilometer aan wegen afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Voor fietsers zijn die straten open. Afgelopen zondag was zo’n 25 % van de fietsers vrouw, dus dat is ook veel en leuk om te zien. Op een klim die heel stijl was, zag ik allerlei soorten fietsen voorbij komen. Het is echt een fiets-liefhebbend land. Wat ik al vijf keer heb gehad, is dat er een auto naast me kwam, die dan vaart verminderde, waarna ze het raampje openden om te filmen en dan iets zeiden als; ‘wat fijn dat je hier bent, we volgen je op Strava’. Je voelt je hier echt welkom en de mensen zijn ook heel trots op hun land. Iedereen is heel aardig. Ik ga me hier de komende drie weken dus nog wel vermaken.
Annemiek
Hoi Annemiek,
Eerder heb ik je een mail gestuurd… nu lees ik hoe t je vergaan is met je breuk in schaambeen. Voor mij is ook het zitten op t zadel lastig. Mag ik vragen waar jij toendertijd het speciale zadel vandaan hebt en hoe het er uit zag?
Mijn orthopeed zegt niet fietsen en ik lees dat jij dat wel hebt gedaan… ben beetje ontredderend…. Liefs Yvonne Jansen