Even geen wedstrijden voor mij na Luik-Bastenaken-Luik. Na die koers ben ik vijf dagen met mijn moeder in Jordanië en Israël geweest, op uitnodiging van de organisatie van de Middle East Peace Tour. Dat is dezelfde organisatie als die van de Crocodile Trophy en dit was het pre-event, met allerlei journalisten om de tour (en deze twee landen) te promoten.

Het waren vijf super leuke dagen. We hebben per bus de etappes afgelegd en drie dagen  60 tot 90 kilometer van de etappes gefietst. Daarnaast werden we rondgeleid door de toerisme bureaus van Jordanië en Israël. Petra, ‘de verloren stad’, een bezoek aan Jericho (Palestijns gebied) en het oude centrum van Jeruzalem waren voor mij de hoogtepunten. Een perfecte mentale break na een vol voorjaarsprogramma.

Na een week thuis ben ik met mijn ploeg naar Girona gegaan voor een trainingskamp daar. Helaas werd ik al na twee dagen ziek en daardoor heb ik vooral mijn bed gezien en weinig kunnen trainen. En al helemaal weinig kunnen genieten van de mooie omgeving en het samen zijn met ons hele team. De buikgriep lijkt nu weer over dus gelukkig kan ik vandaag, dinsdag 16 mei, wel van start gaan in Durango-Durango en in de Emakumeen Euskal Bira die woensdag begint. Mijn ambities zijn wel wat bijgesteld: vooral maar even zien hoe het gaat en hoeveel impact mijn ziekte heeft gehad. Hopelijk ben ik tegen het einde van de week weer een beetje de ‘oude’. 😎

Zondag vlieg ik door naar Tenerife om daar drie weken te trainen op hoogte, ter voorbereiding op de Giro Rosa.