De komende week staan de laatste drie wedstrijden van het traditionele voorjaar op het programma; de Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Gelukkig heb ik bij de val in de Ronde van Vlaanderen alleen wat schaafwonden opgelopen, die ik nog steeds een beetje voel, maar dat was niet beperkend de laatste tijd en ik heb gewoon getraind. Ik heb heerlijk vanaf de bank Parijs-Roubaix zitten kijken. Een prachtige koers. Omdat hij echt op de inhoud wordt beslist en het een afvalkoers is, denk ik dat die mij toch best wel zou moeten liggen, maar toch heb ik niet met spijt zitten kijken. Ik heb genoten door op de bank te kijken en even weer familie en vrienden te zien. Het was fijn om even thuis te zijn, na deze winter ook zo lang weg te zijn geweest.

Ik ben nu ook weer hongerig om te koersen. Door de val in Vlaanderen heb ik mijn benen niet echt kunnen testen, maar dat heb ik nu in trainingen wel gedaan. Ik heb een paar leuke trainingen gedaan samen met mijn vriend. Dat was ook wel motiverend. Van de drie komende koersen ligt de Amstel Gold Race me eigenlijk het minst. Vervolgens ligt de Waalse Pijl me al iets meer, want de inspanning op de Muur van Huy is vier minuten, maar ook daar is het afhankelijk van hoe pittig de koers is geweest.

Luik-Bastenaken-Luik ligt me het beste, omdat daar de klimmen langer zijn. Dan kun je me een beetje vergelijken met Remco Evenepoel, die je ook niet hoeft op te schrijven voor de Amstel Gold Race, omdat daar de klim van de Cauberg maar twee minuten is. Maar La Redoute en de Cote de la Roche-aux-Faucons zijn toch vijf minuten, naast dat het een lange koers is, waardoor Luik-Bastenaken-Luik me van de voorjaarskoersen toch het beste ligt. Ik heb hem ook al twee keer weten te winnen en vind het een heel mooie wedstrijd. Als je me vraagt welke van de drie ik het liefst zou winnen, dan is het de Amstel Gold Race, maar dat is ook wel de allermoeilijkste.

“Als je me vraagt welke van de drie ik het liefst zou winnen, dan is het de Amstel Gold Race, maar dat is ook wel de allermoeilijkste”

Dat Marianne Vos de Amstel Gold Race heeft gewonnen zegt daarbij wel genoeg. Dat is toch een heel ander type renster. Op de Cauberg kan ik wel wat, maar wel na echt een heel zware koers. Wat wel veranderd is dit jaar is dat de koers langer is. Al zijn er niet veel meer hoogtemeters nu. Er is een wat vlakkere aanloop en we rijden een extra ronde Cauberg. 160 kilometer doet denk ik ook wel recht aan een klassieker in het vrouwenwielrennen. Voor mij komt dat op zich goed uit, omdat het mij iets meer kans geeft als het door de lengte een uitputtingsslag is. Maar ik denk dat het ook mooi is en dat recht doet aan het niveau dat we nu hebben. Ook ons WK is rond die afstand, dus het is mooi dat een eendaagse klassieker ook die afstand heeft.

Wat ook een voordeel in de Amstel is, is dat ik er nu samen kan spelen met ploeggenotes Floortje Mackaij en Liane Lippert. Waar SD worx de afgelopen tijd behoorlijk dominant was, hoop ik dat wij dat deze week kunnen overnemen. Ook Trek-Segafredo zie ik steeds sterker worden en het gaat zeker helpen als er meer ploegen zijn met een plan. Van Parijs-Roubaix heb ik wat dat betreft ook wel genoten en het was ook wel tof om te zien dat een vroege vlucht het daar haalde. Wellicht dat dat ook zorgt voor meer vertrouwen bij teams om een vroege vlucht op te zetten of meer te gaan koersen met een plan. Dat het toch mogelijk is.

“Bij de mannen is het vaak een gesloten koers en dat is bij de vrouwen meestal wel wat minder zo”

In de Waalse Pijl is de aanloop iets anders dan andere jaren, maar de finale is toch wel hetzelfde. Vorig jaar probeerde ik het en kwam Marta Cavalli er overheen. De Muur van Huy blijft een vrij explosieve slotklim van krap vier minuten. Ook daar is het voor mij daarom moeilijk als het een heel afwachtende koers is geweest. Dan kunnen er heel veel harder dan ik over vier minuten rijden. Maar mijn kansen zijn daar al wel wat hoger dan in de Amstel Gold Race. Bij de mannen is het vaak een gesloten koers en dat is bij de vrouwen meestal wel wat minder zo. In 2015 stond ik voor het eerst op het podium en toen lukte dat vanuit de vroege vlucht. Ik was zelfs solo onderweg en hoopte nog te gaan winnen, maar toen werd ik nog bijgehaald op de Muur.

Zondag sluiten we de week in de Ardennen af en daarna ga ik na een paar dagen thuis te zijn geweest ook direct door naar de Vuelta. Waar ik na Luik-Bastenaken-Luik normaal gas terugnam, gaan we nu door met de Vuelta a Espana, die naar voren is gehaald op de kalender. Ik hoop dat dit een mooie week gaat worden. Ook omdat ik het gevoel heb dat ik dit voorjaar nog niet echt mijn benen heb kunnen testen, met onder meer een lekke band op het verkeerde moment in de Omloop Het Nieuwsblad en in de Ronde van Vlaanderen een ongelukkige valpartij. De wedstrijden waar ik wat wilde doen vielen in het water, dus ik hoop met wat extra vuur er wat moois van te maken in dit Ardennen drieluik.

Annemiek

Foto: Getty Images