(Zie ook het interview van de NOS met Marianne voorafgaand aan de laatste etappe van de Giro.)
In de afsluitende tijdrit van 16 kilometer kon Marianne het in principe rustig aan doen. Ze reed op 5 km van de finish nog lek, maar kon gelukkig snel verder na een fietswissel en werd 3e in de tijdrit. Ina Yoko Teutenberg won de tijdrit. Ik zelf had me voorgenomen om toch de tijdrit zo goed mogelijk te rijden en het te zien als training: zo vaak rijden we geen tijdrit. Ik werd zestiende en dat viel me nog alles mee, want ik had het moeilijk de laatste dagen.
Tijdens de drie vlakke etappes verdedigden we met succes de roze trui van Marianne. In de eindsprint van de vijfde en zesde etappe reden we voor Marianne. Zij wist daardoor boniseconden bij elkaar te sprokkelen en de zesde etappe op haar naam te schrijven. Aangezien ik steeds de laatste was in de leadout eindigde ik daardoor ook nog kort (5e, en twee keer 6e). Na deze vlakke etappes, stonden er drie bergetappes op het programma met als warmingup de etappe met de Mortirolo en daarna nog twee etappes die eigenlijk nog zwaarder én steiler! waren dan de Mortirolo etapppe. De bergen kwamen steeds vrij laat in de wedstrijd, zodat het aan ons de taak was daarvoor het peloton te controleren: de tactiek was om een groepje zonder klassementsrenners weg te laten rijden en daarna op kop rijden om de afstand niet te groot te laten worden en Marianne zo fris mogelijk houden tot de bergen begonnen. Deze tactiek pakte steeds goed uit. Marianne won de Mortirolo etappe en pakte daar tijdwinst, werd tweede in de etappe in de dag erna en won ook de negende etappe. En kon zo met een voorsprong van bijna 3 minuten beginnen aan de afsluitende tijderit. Ik zelf was blij dat ik mijn bijdrage kon leveren aan het team totdat de bergen kwamen. Het was gaaf om met de ploeg op kop te rijden met Marianne als sluitpost van de groene trein en overal “maglia rosa” te horen en bovendien een leerzame ervaring!
Vanavond blijven we nog met de ploeg in Italie en gaan we het binnenhalen van de roze trui natuurlijk even vieren! Morgen vlieg ik door naar Frankrijk, want a.s. dinsdag 12 juli zit ik bij Mart Smeets in het programma °De avondetappe°.
Mijn volgende wedstrijden zullen de twee wereldbekerwedstrijden (ploegentijdrit en eendagskoers) in Zweden zijn. In overleg heb ik besloten om niet te gaan rijden in de Thüringen rundfahrt. Ook tijdens deze Giro bleek dat ik veel last heb van mijn linker been en ik daardoor heel snel ‘verzuur’ doordat de spieren eigenlijk steeds te weinig bloed (en dus te weinig zuurstof) krijgen. Dat is ook de reden dat mijn benen meer tijd nodig hebben om te herstellen van een intensieve inspanning. Het rijden van een meerdaagse is voor mij daardoor geen ideale voorbereiding om weer goed (en uitgerust!) te zijn in Zweden. Komende week heb ik MRI/MRA onderzoeken in Veldhoven en de verwachting is daarna op de wachtlijst voor een operatie gezet te worden. Tot die tijd blijf ik gewoon heel gemotiveerd koersen!
