Dat is zeker waar hier op de Passo di Foscagno: momenteel zijn er maar weinig wielrenners hier, maar tot nu toe bevalt het me hier prima.
Het personeel in het hotel heeft me weer gastvrij ontvangen en ik heb al weer een paar dagen genoten van het trainen in de bergen. Vorig jaar zat ik hier eind juli tot begin augustus en toen waren veel profs zich hier aan het voorbereiden op de Ronde van Spanje. In overleg met mijn trainer heb ik deze stage nu wat later gepland met als doel van het effect te profiteren tijdens het wereldkampioenschap in Ponferrada (21, 23 en 27 september).
Volgens de wetenschappelijke onderzoeken die er zijn gedaan naar hoogtestages kan je tijdens de eerste week na je hoogtestage last krijgen van een vormdip, of anders gezegd: mogelijk nog niet optimaal profiteren van het hoogteeffect. Het effect zou ongeveer na drie weken optimaal moeten zijn en aangezien ik 10 september van deze berg afrol -en het WK op 21 september begint met de WK ploegentijdrit- is de timing volgens de theorie in elk geval goed!
Vorig jaar zat ik eigenlijk te vroeg (tot half augustus) om nog echt te profiteren van het hoogtestageeffect tijdens het WK. Ik reed toen wel in de Ladies Tour heel sterk (begin september). Na de hoogtestage dit jaar in de Sierra Nevada reed ik gelijk aansluitend de Baskische Etappekoers Emakumeen Bira. Daar voelde ik me al sterk om vervolgens tijdens het NK tijdrijden en de Giro d’Italia echt top te zijn. Die twee wedstrijden vielen allebei precies in die periode vanaf drie weken na terugkomst van hoogte. Het is wel fijn om nu wat ervaring op te hebben gedaan met hoogtestages, zodat ik het nu wel aandurfde om nog een keer te gaan kort voor het WK. Het was wel even puzzelen om nog een periode te vinden die lang genoeg is (ideaal is 3 weken) om voldoende effect te hebben van de hoogtestage.
Het gevolg is wel dat ik keuzes heb moeten maken in mijn programma en daardoor tot mijn spijt niet de laatste wereldbeker kon rijden (Plouay) en ook voor het eerst sinds 2007 de Holland Ladies Tour moet overslaan! Bovendien vind ik het ook moeilijk om zo lang van huis te zijn en je vrienden en familie zo lang niet te kunnen spreken. Je sociale leven staat wel behoorlijk op nul…
Natuurlijk neem ik dit soort beslissingen niet alleen en gaat daar overleg met mijn trainer en ploegleider aan vooraf. Doordat je met een hoogtestage je wedstrijdseizoen onderbreekt, breng je wel meteen wat beter een ‘periodisering’ aan in je seizoen. Doordat je even geen wedstrijden rijdt, bouw je weer op naar een volgende piek en doe je eigenlijk weer een mini opbouwblok met ook weer een stuk duurtraining erin. Daar ben ik dus ook deze eerste week op hoogte weer mee begonnen met zelfs een uitschieter van zeven uur (volg mij op Strava als je meer wilt weten over mijn trainingen en routes!). Als je blijft rijden van wedstrijd naar wedstrijd, dan fiets je soms tussendoor alleen nog maar in en uit om weer naar de volgende wedstrijd te reizen. Zo’n hoogtestage alleen op een een berg geeft wat dat betreft wel lekker veel rust. 🙂
Minder rustgevend was de aanloop hier naar toe, want vanaf de koers in Noorwegen (15 augustus) ben ik slechts 1,5 uur thuis geweest… Maandag 25 augustus vlogen we vanuit Zweden terug naar Schiphol. Vervolgens ben ik zo snel mogelijk met de trein naar huis gegaan en in precies de tijd van 1 wasmachineprogramma (ik kon de was van de regenkoers in Zweden moeilijk nog zes weken in een zak laten zitten ;-)) had ik mijn koffer aangevuld en mijn auto vol gepropt met alles was ik hier op hoogte nodig heb om goed te kunnen trainen.
Naast mijn tijdritfiets en wegfiets heb ikbijvoorbeeld ook wat losse gewichten meegenomen om ook hier mijn krachtprogramma te kunnen blijven doen. Waarom al die haast…? Ik wilde heel graag zoveel mogelijk mijn tijd op hoogte maximaliseren (twee weken is eigenlijk het minimum, liefst 3 weken voor een optimaal effect) maar een periode van drie weken kon ik niet halen omdat ik na mijn hoogtestage nog een koers wilde rijden. Het is noodzakelijk om ook weer wat wedstrijdhardheid op te doen en daarom rijd ik gelijk vanuit mijn hoogtestage door naar de vijfdaagse Belgische Lotto Belisolkoers, die donderdag elf september begint met een proloog van zeven kilometer.
De eerste week zit er nu al weer op en na een rustig begin met weinig uren heb ik ook al weer wat langere duurtrainingen gedaan. Morgen staat de eerste intervaltraining op de tijdritfiets op het programma. Daarvoor daal ik af naar Livigno (1800m), waar je perfect vlak kan trainen. Zelfs als het regent kan je daar vlak en droog trainen onder de ‘galleria’, een weg langs het meer die overdekt is door rotsen. Dat is dan ook de plek waar alle wielrenners zich verzamelen en dat maakt het heen en weer rijden wel weer leuk. 🙂