maandag 12 juli 2010

Laatste dagen Giro d’Italia

De Giro zit erop en inmiddels ben ik weer thuis. De etappe van vrijdag was inderdaad een zware etappe. Ik had slechte, vermoeide benen die dag en wist dat er niet meer in zou zitten dan te strijden om een niet betekenisvolle plek… Bovendien kon ik ook niets betekenen voor Marianne, aangezien het die dag vanaf de start bergop ging. In plaats van afzien in een zoveelste groep achter de kopgroep heb ik me laten terugzakken en deze etappe in ‘de bus’ uitgereden. Marianne verloor deze dag de roze trui aan Mara Abott van de USA, de latere winnares van het eindklassement.

Op zaterdag kon ik gelijk het gunstige effect merken van een dagje herstellen in ‘de bus’, want de benen waren beter dan de dag ervoor. Dat was wel zo prettig, want de dag van de Stelvio hadden we als ploeg ons ten doel gesteld om Marianne met een voorsprong aan de Stelvio te laten beginnen. Daarvoor moesten we dan wel eerst de eerste twee klimmen overleven om vervolgens in de afdaling en het daaropvolgende vlakke gedeelte volle bak te rijden. De afdaling was daarvoor eigenlijk niet lastig genoeg, toch maakten we het een aantal klimsters nog wel moeilijk: o.a. Emma Pooley begon op achterstand aan de Stelvio. Marianne had het deze dag zwaar en zakte naar de zevende plek in het algemeen klassement.

Tussen het afzien door, was het toch wel genieten van deze bijzondere etappe (zeker achterafJ), het uitzicht, de sneeuw en het uitzicht op de strijd boven mij van de klassementsrensters. Op de Stelvio staat in elke bocht een bord met daarop de hoogte en het aantal bochten dat nog volgt tot de top. Ik geloof dat we bijna veertig bochten hebben gehad voordat we boven waren!

De laatste dag was het wederom enorm warm. Ik heb elke dag minimaal acht bidonnen weggedronken, om te voorkomen dat je te veel vocht en mineralen verliest. We begonnen de laatste etappe met drie rondes op het autocircuit van Monza, vlakbij Milaan. Een leuke start. In deze etappe werd veel aangevallen en wij probeerden het ook aan aantal keer. Helaas kwamen we niet weg en werd het toch weer een massasprint. Iedereen in onze ploeg was moegestreden, zodat we geen rol meer van betekenis konden spelen in de sprint. Marianne eindigde in het algemeen klassement als zevende. Ik zelf werd 27e in het eindklassement.

Ik vond het een mooie belevenis deze Giro. Het wielrennen leeft in Italië en dat maakte de wedstrijd erg mooi. Het parcours was wel iets minder op mijn lijf geschreven: het werd óf steeds een massasprint óf het was te lang bergop. Ik vond het positief dat we als team elke keer een plan hadden als we iets konden betekenen en brachten dat vervolgens ook ten uitvoering. Voor mij was het aantrekken van de sprint erg leerzaam, aangezien ik tot deze Giro nog niet vaak een bijdrage had kunnen leveren in de voorbereiding van een massasprint. De komende week heb ik rust en daarna ga ik weer rustig opbouwen voor deel twee van het seizoen. Mijn eerste wedstrijden zijn de twee wereldbekerwedstrijden in Zweden, eind juli.

Gepost door: Annemiek op maandag 12 juli 2010

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste berichten

maandag 8 januari 2024

Fiets met me mee in het fantastisch mooie Colombia!

vrijdag 8 december 2023

Laatste zolderopruiming groot succes

© Annemiek van Vleuten