Genietend van het uitzicht op de ‘Passo di Foscagno’ vanaf het terras van mijn hotel schrijf ik deze blog. Het echt werk zit er op en ik heb weer heel wat kilometers, hoogtemeters en uren in de benen zitten (zie daarvoor mijn activiteiten op Strava). De komende dagen hoef ik alleen maar te herstellen van het vele werk dat ik hier heb verzet op de fiets. Ik heb hier weer een heel goede tijd gehad en kijk er eigenlijk nog niet naar uit om hier zondag weg te gaan. Een goed teken.

Ik heb mij hier met name gefocust op duurtrainingen en een paar specifieke tijdrittrainingen gedaan. Die gingen in elk geval goed en ik ben dan ook benieuwd in welke vorm ik aan de start zal staan in de Boels Ladies Tour die dinsdag begint.

Ik weet wel zeker dat ik nog niet helemaal optimaal zal zijn daar. Vooral doordat ik nog wat vermoeidheid in mijn lijf zal hebben van deze hoogtestage en daarbij dat het hoogtestage-effect pas drie weken na terugkomst optimaal is. En laat dat nu in elk geval tijdens de komende WK zijn. 🙂 De Boels Ladies Tour is mijn laatste wedstrijd voor de WK. Geen hoofddoel, maar ik wil daar zeker wel goed presteren in de proloog en in de tijdrit.

Het hotelpersoneel kwam afgelopen zondag met een taart om te vieren dat ik hier nu 100 dagen heb doorgebracht in dit hotel. Vanaf 2013 ben ik begonnen met het doen van hoogtestages. Italië is en blijft mijn favoriete land om te trainen. Deze hoogtestage heb ik voor het eerst elke dag wat tijd besteed aan het leren van wat Italiaans. Echt goed zinnen maken kan ik nog niet, maar ik merk wel dat ik in elk geval het Italiaans beter kan verstaan.

De eerste week kwam een vriend van mij langs en ook zijn twee oud huisgenoten van mijn studententijd nog langs geweest. Erg leuk om dit zo te kunnen combineren. Als je alleen bent word je ook weer sneller uitgenodigd door anderen, wat erg leuk is. Zo ben ik deze week uit eten geweest met Michael Matthews en Tom Dumoulin. Het was een mooie avond met deze twee mannen.

Maandag start de Boels Ladies Tour met een ploegenvoorstelling op de markt in Wageningen. Iedereen die me even wil spreken of een foto wil maken: leuk als je daarheen komt! Op de dag van de proloog ben ik heel erg gefocust en niet aanspreekbaar. Je weet dat je geen enkele fout kan maken in een proloog. En daarbij zal ik deze keer nog wat extra nerveus zijn, omdat het een proloog is in mijn eigen woonplaats.

Met dat idee in mijn achterhoofd ga ik nog maar even extra genieten hier van de rust, zonder prestatiedruk, en van mijn laatste doppio’s op deze berg. 🙂

Annemiek