Zondag staat voor mij de mooiste voorjaarswedstrijd op het programma: de Ronde van Vlaanderen, ook wel ‘de Hoogmis’ genoemd. De naam zegt al genoeg! Wat bij ons de Elfstedentocht is…is voor de Belgen de Ronde van Vlaanderen.
Het blijft wel spijtig dat het parcours is veranderd en dat de Muur uit het parcours gehaald is. In 2011 (mooiste editie ooit ;-)) reden we voor het laatst het oude parcours. We rijden nu -net als de mannen- een finale over de Oude Kwaremont (na 101 km) en Paterberg (na 104 km). Vervolgens komt de laatste helling op 111 kilometer (Hoogberg-Hotond) en op 127 km ligt de finish. Na de laatste helling is het dus nog 16 kilometer tot de eindstreep. De mannen rijden dezelfde finalelus en dat maakt deze wedstrijd voor ons als vrouwen extra bijzonder: we rijden op dezelfde dag onze wedstrijd als de mannen op het zelfde parcours en daardoor ook voor heel veel publiek! Chapeau voor organisaties, die naast de mannenwedstrijd ook een vrouwenversie organiseren! Met een aantal rensters proberen we ons al jaren hard te maken voor meer vrouwenversies van mannen (pro-tour) wedstrijden. Hopelijk in de toekosmt ook een Luik-Bastenaken-Luik, Amstel Gold Race en Parijs-Roubaix voor vrouwen!!!
Maar eerst nu de focus op zondag. Afgelopen zondag in de Trofeo Binda had ik geen moment het gevoel in mijn benen dat ik bergop het verschil kon maken. Het was eerder aanklampen bergop. Deze keer lag het bij mij niet aan de kou, want ik heb het geen moment koud gehad. Het was 5 graden, regende continu en de sneeuw lag nog in de bermen. Ik had geleerd van mijn fout in Drenthe en deze keer mijn regenjas lekker aangehouden én mezelf van top tot teen met vet ingesmeerd. :-). Waar het dan wel aan lag… geen idee! Ik voelde me tijdens het trainingskamp in Toscane steeds sterker worden, gevoelsmatig maar ook objectief gemeten via mijn wattages. Vervolgens had ik wel echt een paar dagen ‘gas teruggenomen’ en voor mijn gevoel stond ik volledig uitgerust aan de start in Binda. Blijkbaar is mijn vermogen om lang bergop te rijden nog niet voldoende getraind. Met mijn ‘inhoud’ zit het wel goed, want aan het einde van de wedstrijd was ik relatief niet veel minder geworden en kon ik dus nog naar een zevende plek sprinten. In goede doen kan ik op het parcours in Binda meedoen voor de overwinning en daar was ik niet toe in staat afgelopen zondag. Een zevende plek geeft dan geen voldoening.
Voor Vlaanderen is het nu zaak om die wedstrijd achter me te laten en zondag te zien als een hele nieuwe ronde – nieuwe kansen! Bovendien ligt het parcours van Vlaanderen mij beter, doordat het kortere klimmen zijn, waar het meer aankomt op kort power kunnen leveren. En dat is waar ik juist de afgelopen tijd veel op heb getraind. Als ik dat vergelijk met afgelopen jaren, sta ik er beter voor dan ooit!
De voorbereiding voor zondag bestaat nu uit rusten, koolhydraten stapelen en het parcours verkennen. Veel ploegen gaan in de week voor Vlaanderen nog het parcours verkennen. Ik heb een lekkere rustige week thuis gehad en ben niet naar Vlaanderen op en neer gegaan. Ik ken de klimmen allemaal wel en de aanloop ernaar toe bestudeer ik nog eens via youtube (bijv. de bijgevoegde youtubesamenvatting van de koers van vorig jaar) en ‘google streetview’. Super handig: met benen omhoog op de bank voorbereiden en focussen op Vlaanderen!
