Na twee weken, 1217 afgelegde Fuerteventura kilometers verder, 44 trainingsuren samen op onze mooie nieuwe Cervélo S3 fietsen en 18000 hoogtemeters later kan ik wat van mijn eerste ervaringen met jullie delen!

De twee weken zijn voor mijn gevoel voorbij gevlogen. Het werkte voor mij motiverend en verfrissend om uit de vertrouwde omgeving in een nieuw avontuur te stappen! Ik was vooral heel benieuwd hoe het zou zijn: een nieuwe ploegleider, andere begeleiding, rensters uit allerlei verschillende landen en met verschillende achtergronden.

Mijn eerste indruk van ons team tot nu toe, is dat het een bonte mix is van nationaliteiten en karakters en dat het niet snel saai gaat worden komend jaar! De mix van serieus trainen en na afloop of tijdens de training al de nodige humor beviel mij wel.

Bij deze stel ik vooruitlopend op de teampresentatie van donderdag 29 januari (in het geval jullie daar niet bij aanwezig kunnen zijn ;-)) alvast graag even mijn team aan jullie voor, op basis van wat ik afgelopen twee weken van hen te weten ben gekomen!

We zijn in totaal met 14 rensters uit acht verschillende landen (Zwitserland 4, Nederland 3, Duitsland 2 en VS, Canada, Finland, Zuid Afrika en Engeland).

De afvaardiging uit Zwitserland bestaat uit vier meiden:

Doris Schweizer (klimster die mij dit trainingskamp regelmatig pijn deed bergop, maar niet alleen tijdens dit trainingskamp! Zij viel mij afgelopen jaar vooral op in de kopgroep van de etappe van de Giro d’Italia die ik wist te winnen. Zij was in die kopgroep een van de sterkste rensters die maar bleef aanvallen en mij het moeilijk maakte om deze aanvallen te parreren.

Emilie Aubry: een oud teamgenoot van mij bij Nederland Bloeit 2011 en 2012. Zij was toen Zwitsers kampioen en rondt momenteel haar studie Farmacie af.

Nicole Hanselmann: zij reed vorig jaar bij Bigla en haar kende ik tot nu toe nog niet zo goed, maar op basis van de goede indruk die ze achterliet tijdens de trainingen denk dat we meer van haar gaan zien komend seizoen!

Caroline Bauer: zit in het Zwitserse leger sinds dit jaar en is nog heel jong (19 jaar). Reed eerder bij de junioren en is een bijtertje met karakter die goed kan sturen!

Wat betreft de Nederlanders hou ik de introductie kort want Iris ken ik natuurlijk al van de afgelopen twee jaar bij Rabobank. Met Vera heb ik nog niet eerder in een team gereden, maar uiteraard ken ik haar wel. De laatste trainingsdag wist zij “dé finale” te winnen, op een manier zoals ze vaker wedstrijden wint: aanvallen en solo wegrijden!

Dan hebben we twee meiden uit Duitsland:
Clara Koppenburg: 19 jaar oud en zij was de afgelopen twee weken mijn kamergenote. Zij is pas net begonnen met fietsen, maar toonde karakter deze week! Met haar doorzettingsvermogen zit het in elk geval goed. Ze dook na afloop van de training vaak de boeken in voor haar studie sportwetenschappen of ze hing in haar TRX werktuig ;-). Ik heb mijn schoolduits weer wat kunnen uitbreiden deze week naar Duits wat onder studenten gesproken wordt. 🙂

Lisa Klein: ook nog jong (18 jaar), rijdt op de weg en de baan en kon in verband met examens niet bij dit trainingskamp aanwezig zijn.

Dan hebben we nog een aantal ‘eenlingen’:

Joëlle Numainville uit Montreal, Canada. Zij werd in 2012 derde in de Ronde van Vlaanderen. Heeft enorm veel power. Een bijzondere meid en met haar gaat het dit jaar zeker niet saai zijn :-). Ze is bezig met het afronden van haar studie Finance en doet dit door online colleges te volgen.

Shelley Olds uit de VS. Veel mensen kennen haar van de Olympische Spelen waar zij lek reed en toen wegviel uit de kopgroep van vier waar Marianne Vos uiteindelijk de sprint van won. Shelley is een sprinter, maar kan zeker meer dan alleen massasprints winnen. In klassiekers kan zij ook zeker lang mee en ik hoop onder andere samen met haar komend jaar regelmatig het spel te kunnen spelen in de finales van wedstrijden. Zij reed voorheen ook al voor AA Drink. Ze is twee jaar ouder dan ik, nog steeds heel snel (dat heb ik geweten bij de bordjessprints…:-)) en iemand die ook de koers kan lezen. Ze woont in Girona.

Lotta Lepistö: Fins kampioene op de weg en tijdrit. Sinds de wereldbeker in Bochum waar zij derde werd in de massasprint is ze mij opgevallen. Sprintster die misschien nog wel meer kan dan ze denkt! Ze woont samen met haar vriend in Zwitserland, is opgeleid als verpleegkundige en reed afgelopen jaar ook al voor Bigla.

Ashleigh Moolman: Zuid-Afrikaans kampioene op de weg en de tijdrit en was in verband met deze aanstaande kampioenschappen ook niet aanwezig bij het trainingskamp. Ik ken haar al wat langer, want in de tijd dat wij in Zuid-Afrika op trainingskamp waren met de nationale selectie trainde zij regelmatig mee. Ze versloeg mij in 2012 in de Hills Classic in de sprint van een uitgedunde kopgroep. Naast klimster is ze ook nog eens snel weet ik sindsdien… :-). Ze studeerde aan de universiteit van Stellenbosch ‘chemical engineering’, maar heeft die studie afgerond en woont nu in Girona met haar man.

Last but not least: Sharon Laws! In 2012 was zij Brits nationaal kampioen op de weg en daarvoor ook op de tijdrit. Zij reed in het verleden bij Garmin Cervélo en heeft met Iris al samen gereden. Ze is de oudste van het stel, maar als je haar op de fiets ziet zou je dat zeker niet zeggen. Ook zij deed me tijdens dit trainingskamp regelmatig pijn bergop, haar specialiteit. Ik kwam Sharon altijd tegen na afloop van wedstrijden, aangezien we het allebei belangrijk vinden om na een wedstrijd even uit te fietsen met het oog op het herstel. Sharon heeft voorheen al in allerlei landen gewoond en gewerkt als environmental consultant (o.a. voor de VN), is nogal avontuurlijk ingesteld en een echte outdoorliefhebber. Tijdens dit trainingskamp ging zij regelmatig nog even een stuk hiken als ik uitgeteld op mijn bed lag. 🙂 Ze woont ook in Girona.

Over Fuerte Vent(ura):

Het is een eiland wat zijn naam eer aan doet: als je niet van wind houdt zou ik het niet aanraden om hierheen te gaan want gemiddeld is het hier minimaal windkracht vijf. Er waren dagen bij dat we moeite hadden om overeind te blijven in de afdalingen. Voordeel van continu tegen de wind ‘inbeuken’ is wel weer dat je na twee weken wel het gevoel hebt dat je behoolijk sterker bent geworden. Het viel me erg mee dat je in het wiel ook nog steeds heel veel vermogen moet leveren en je eigenlijk nergens goed kunt verstoppen. Het landschap is hier niet zo afwisselend en het wegennetwerk is niet zo uitgebreid, zodat je wel veel over dezelfde wegen fietst. Het landschap is vrij kaal: een vulkanisch maanlandschap met toch best wel wat hoogteverschil. Wij hadden elke training minimaal 1800 hoogtemeters.

We verbleven in Hotel Playitas, dat erg gericht is op (top)sporters en uitgebreide sportfaciliteiten aanbiedt. Er komen hier allerlei nationaliteiten. Veel Scandinavische sportteams ben ik tegengekomen, de olympisch kampioen triatlon Gomez (Spanje) zat tegenover ons in het restaurant, maar ook de wereldkampioen Ironman trainde hier, samen met nog heel veel meer atleten, zwemmers, tennissers, etc. De krachtfaciliteiten waren ook top en op loopafstand, dus ideaal omdat ik nog steeds twee keer per week krachttraining doe momenteel.

Vanaf zondag 25 januari ben ik weer even thuis. Donderdag 29 januari gaan we nog even op en neer naar Zwitserland voor de teampresentatie bij het hoofdkantoor van Bigla in ‘Biglen’. Voor zes meiden van mijn team gaat het seizoen dan al beginnen met de Ronde van Qatar. Ik begin wat later: zaterdag 28 februari met Omloop het Nieuwsblad. Na Qatar gaat mijn ploeg nog op trainingskamp naar Girona.

Voor een impressie van het eiland, onze trainingen, fotoshoots en mijn ploeggenoten van volgend jaar: zie de foto’s!