In Italië wordt zaterdag de Strade Bianche verreden. Een nieuwe koers voor de vrouwen, die de mannen al een aantal jaar rijden, en niet zomaar een wedstrijd. Het peloton krijgt onder meer een flink aantal onverharde wegen voor de kiezen. “We rijden op dezelfde dag als de mannen”, vertelt Annemiek. “Wat mij betreft is dit weer een mijlpaal erbij in de poging om het vrouwenwielrennen meer op de kaart te zetten. In totaal rijden we zeventien kilometer over onverharde wegen en zoals gisteren tijdens de verkenning bleek, zijn deze gravelstroken echt lastig met ook nog eens heel steile klimmen erin. Die zijn 17 a 18 %. De Muur van Huy is er vlak bij, haha.”

Met haar team Bigla verkende Annemiek donderdag dus de finale van het parcours. “We hebben de laatste 45 kilometer gereden. Daar zitten vier van de vijf onverharde stroken in. En behalve die gravelpaden zitten er nog veel meer steile beklimmingen in het parcours. Daarnaast is de finish in Siena, die je op mijn selfie op de Piazza del Campo kunt zien, ook nog eens heel steil. Ik heb mijn ambities wel wat naar beneden bijgesteld. Het zal lastig zijn voor mij om hier echt mee te kunnen doen voor de overwinning. Het is meer een wedstrijd voor klimmers en rensters die van echt steile beklimmingen houden.”

Hangend tussen het kader
“Het rijden over de gravelstroken vond ik wel goed te doen”, kijkt Annemiek nog terug na haar verkenning. “Maar dat zal ook wel veroorzaakt worden doordat er veel regen gevallen is in de afgelopen dagen. Daardoor was het zand niet heel erg los. Ondanks dat de koers niet direct op mijn lijf geschreven is, kijk ik wel echt uit naar deze prachtige wedstrijd door het Toscaanse land. Het is in ieder geval een mooie zware koers ter voorbereiding op de volgende wedstrijden. Gisteren heb ik nog even genoten van de ontzettend mooie uitzichten. Ik vrees dat ik daar zaterdag, hangend tussen mijn kader zoals men in België zou zeggen, niet veel tijd voor heb.”