Hoewel ze er alles aan deden om de overwinning te pakken, stonden Annemiek en haar ploeggenotes van Mitchelton-Scott vrijdag met lege handen na La Course. Nadat eerst Sarah Roy en Alex Manly namens het team lang in een kopgroep zaten, brak Annemiek de finale open en ging vervolgens Amanda Spratt in een lange aanval. Een tijd lang leek ‘Spratty’ het ook te gaan halen, maar uiteindelijk achterhaalde een ontketende Marianne Vos haar op 400 meter van de finish en wisten nog veel rensters haar te passeren. Annemiek finishte als zevende.
“Ik voelde me heel goed”, doet Annemiek haar verslag. “Toen ik gisteren even doortrok wist ik al dat het ook qua explosiviteit wel goed zat. We reden vandaag echt goed als ploeg. Ik trok in de op één na laatste ronde door op de klim, om het zo op te zetten voor Spratty. Alleen moest zij daardoor lossen en zei ze dat ze niet goed was. Daardoor waren de rollen omgedraaid en ging Spratty aanvallen en de koers hard maken voor mij.”
Maar Spratt kwam er dus mee vooruit te rijden. “Ze had een goede kans in die aanval en voor mij was het daardoor zaak om af te stoppen in plaats van het hard maken op de klim in de laatste ronde. Dat was ideaal voor Marianne en niet ideaal voor mij, maar dat is het ploegenspel en Spratty had een goede kans om met deze aanval vooruit te blijven.”
Geven en nemen
Het gat werd in de finale tot een seconde of tien teruggebracht door Vos’ ploeggenotes van CCC, met op 500 meter voor de streep nog een kort maar venijnig klimmetje te gaan. “Net na het laatste hupje voor finish moest ik afstoppen en dit was ideaal voor Marianne”, vertelt Annemiek. “Om het Marianne moeilijk te maken hadden we ook in laatste ronde elke klim hard op moeten knallen. Toch kijk ik goed terug op deze koers. Het parcours was niet op mijn lijf geschreven, zoals dat in de afgelopen twee jaar wel zo was, en we hebben lekker gekoerst en hadden met Spratty een goede kans. Af en toe is het geven en nemen in het fietsen.”
Foto’s: Getty Images