Nadat ze na haar overwinning in de proloog de volgende twee ritten twee keer in een massasprint zag rijden, was de derde etappe van de Boels Ladies Tour er vrijdag één waar Annemiek zich weer wat nadrukkelijker met de koers kon bemoeien. De rit met start en finish in Nijverdal, waarin de rensters vijf keer over de Sallandse Heuvelrug werden gestuurd, stond te boek als de koninginnenrit. “Maar daar was hij eigenlijk niet zwaar genoeg voor. Volgend jaar hoop ik wel op een heuvelachtige rit in Limburg.”

Uiteindelijk maken de rensters de koers en daartoe namen Annemiek en haar ploeggenotes het initiatief ook. “Ik heb lekker gekoerst vandaag”, vertelt ze. “De ingrediënten zaten vandaag ook in het parcours om er een koers van te maken. Er waren meerdere ploegen die wilden koersen en dat maakt het ook wel leuk. In de derde ronde namen wij het initiatief om de boel op de kant te zetten in aanloop naar de Motieweg. Daar was de meeste kans om er iets van te maken en niet op de klim zelf.”

De ronde bestond uit een vlak deel, waar met de wind wat mogelijkheden waren, en een de Sallandse Heuvelrug die twee wat steilere klimmen in zich heeft en verder vooral glooiend is. “Gracie deed super goed werk en samen met Moniek en ik zetten we het op de kant, waar we Spratty bewaarden als back-up, zodat iemand ook mee kon op de Motieweg. Toen ik vol op de kant had gereden moest ik ook een gaatje laten, maar daarna merkt ik wel dat anderen relatief meer vermoeid raakten dan ik.”

Op de kant zetten
Ook een ronde later nam het team het initiatief. “In de vierde ronde zouden we het minder op de kant zetten en meer aanvallen, ook na de Motieweg. Dat was een beetje hectisch. Daar gingen Boels-Dolmans en Canyon-Sram het namelijk wel op de kant zetten. Zelf was ik niet goed in positie en toen er ook nog een valpartij was en Moniek en ik erachter zaten, zaten we niet mee. Spratty en Georgia zaten er super goed voor en waren wel mee in de eerste waaier. Lorena Wiebes en Marta Bastianelli zaten ook in die groep. Ik probeerde zelf ook over te steken en toen werd het gat kleiner. Op de klim midden op de Holterberg kon ik alleen oversteken en merkte ik dat de benen wel goed waren. Ik was blij om weer aan te sluiten en het spel te kunnen spelen.”

En zo begon het weer opnieuw. “In devijfde ronde zouden we weer aanvallen. Dideriksen en Barnes waren op dat moment samen weg en wij hadden niemand mee. Georgia maakte het gat eerst kleiner, waarna Spratty zou aanvallen met mij in het wiel. Ik merkte wel dat ze niet echt meer wat in de benen had, waarna er op de Motieweg niet veel mee konden toen ik doortrok. Die korte explosieve klimmetjes heb ik op hoogtestage niet heb gedaan. Wat dat betreft is het wel heel goed dat ik deze koers nu rijd, om dat even aan te scherpen.”

Klaarzitten voor late aanval
Na de laatste passage van de Motieweg trok Annemiek weer door, waarna Spratt er vandoor ging en drie anderen met zich meekreeg. “Toen was het voor mij niet handig om aan te vallen. Als we nog terug waren gekomen wilde ik nog voor een late aanval in de laatste kilometer gaan, maar ze bleven vooruit. Sunweb was ondertussen in paniek, dus die reden wel. Spratty probeerde vervolgens om nog aan te vallen, maar ze zat met sprinters vooruit en dat was dus heel moeilijk. Zelf keek ik na afloop met een goed gevoel terug. Ik maakte een klein foutje, maar kon dat wel rechtzetten en daar heb ik ook wel weer zelfvertrouwen uitgehaald.”

Foto: Sportfoto.nl