Het zit er al weer op, mijn laatste hoogtestage in aanloop naar de WK wielrennen in Yorkshire. Vorige week vertelde ik er in een blog op deze site. Nu zit het er ook daadwerkelijk op. Ik kijk terug op een heel goede hoogtestage, met heel goed weer. Ik heb geen enkele keer in de regen hoeven trainen. Hooguit heb ik een training één of twee keer uit moeten stellen om te wachten tot het wat beter weer was. Daarnaast zie ik heel goede wattages en blokjes voorbij komen. Ik ben dus heel blij met hoe het gaat en denk dat ik met vertrouwen naar beneden kan.

Wat ook heel leuk was, is dat ik voor de eerste keer mijn mountainbike had meegenomen. Op de rustdagen heb ik een beetje de offroad paden achter het hotel verkend. Met vijftien minuten offroad fietsen ben je al bij het Cancanomeer, waar ik wist te winnen in de Giro. Ook daar kun je super mooie trails rijden. Dat gaf wel weer extra energie op die rustdagen. Normaal rij je dan een herstelritje. Nu was de lach gewoon niet van mijn gezicht te krijgen. Met de manager van het hotel ben ik ook een paar keer wezen mountainbiken. Dat soort kleine dingen zorgen dat ik met veel energie naar huis gaat en ik heb dan ook veel zin heb in de Boels Ladies Tour.

Dinsdag start de Boels Ladies Tour en het is tof om nummer 1 op te spelden. Toch sta ik niet met het gevoel aan de start dat ik mijn titel kan gaan verdedigen, aangezien ze het parcours zodanig hebben veranderd dat het eigenlijk een totaal andere koers is geworden. De Limburgse heuvels zijn eruit en de lange tijdrit is eruit. Het is een heel andere koers en daardoor ook wat minder op mijn lijf geschreven. Zaterdag doen we wel de Holleweg. Dat is de etappe waar ik vorig jaar wist weg te rijden en solo wist te winnen, ondanks dat ik verkeerd werd gestuurd. Wat ik persoonlijk heel jammer vind is dat we daar nu geen lokale rondes rijden en er maar één keer overheen komen. Dan is zo’n klim niet selectief genoeg. Je moet er echt meerdere keren overheen gestuurd worden, wil je daar het verschil kunnen maken.

“Vrijdag in ieder geval proberen om de koers hard te maken”

De etappe van vrijdag wordt gezien als koninginnenrit. Daar zit 800 meter hoogteverschil in 150 kilometer koers in. Normaal gesproken liggen sprinters daar echt niet wakker van. Het is wel een etappe die wat ingrediënten heeft om koers te maken en de renners maken de koers. Op vrijdag ga ik in ieder geval proberen om met mijn team de koers hard te maken en te kijken hoe selectief het gaat zijn als je er echt op gaat koersen. Daarnaast is het een beetje hopen op wind. Voor de rest zal ik me vrij gedeisd houden. Er zijn weinig mogelijkheden om koers te maken en helemaal als er geen wind staat, gaat het een sprintersfestijn voor bonificatieseconden worden. Dat is iets waarvan ik me heb voorgenomen dat ik dat niet ga doen. Voor mij zijn de WK ook het hoofddoel. Doet er zich echter een kans voor, dan ga ik die wel proberen te begrijpen.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Wat ik hoe dan ook leuk vind is dat we met een proloog starten, waarin ik met dat rugnummer 1 start én dan ook nog in de regenboogtrui. De proloog is 3,8 kilometer met zeven vrij scherpe bochten. Dat gaat normaal ook iets zijn wat de sprinters echt gaat liggen en het is daarmee minder echt een tijdrijdersparcours. Minder een proloog ook waar je echt je power kwijt kunt. Niettemin heb ik wel vaker laten zien dat ik ook in een proloog wel uit de voeten kan, maar dit wordt wel heel veel sprinten in combinatie met net een hoogtestage achter de rug. Ik ben wel nieuwsgierig hoe dat uit gaat pakken, aangezien je op een hoogtestage ook wat explosiviteit verliest. Het is in ieder geval heel mooi en uniek om met dat startnummer 1 in de regenboogtrui aan de start te staan. Daar heb ik wel heel veel zin in.

“Het positieve van even uit koers gaan is dat je ook wel weer heel gretig bent”

Voor de toeschouwers zal het dinsdag ook wel heel mooi zijn om bij de proloog te kijken. Je rijdt namelijk een aantal lussen over het parcours. Daardoor zien zij de deelnemers meerdere keren langs flitsen. Ons doel van het team gaat niet zijn om te rijden voor het klassement. Ik verwacht eerder dat we gaan voor losse etappezeges. Mocht daar iemand uit voortkomen die kort komt te staan in het klassement, dan zullen we daar ook voor gaan, maar door dit veranderde parcours staan Amanda Spratt en ik niet met klassementsambities aan de start.

Hoe dan ook; Ik ben blij dat ik weer mag koersen. Daar kijk ik echt naar uit. Het positieve van even uit koers gaan is dat je ook wel weer heel gretig bent. Daarbij heb je de bereidheid om af te zien, daarvoor ben je dan ook weer opgeladen. Dat is vaak waardoor renners aan het einde van het seizoen, als ze heel veel hebben gekoerst, een beetje ‘afbotten’, omdat ze die bereidheid om af te zien niet meer hebben. Daarom heb ik er ook specifiek voor gekozen om bijvoorbeeld geen EK te rijden en Noorwegen en Zweden aan me voorbij te laten gaan. Dan kom je een beetje in een fase dat je wat minder gretig bent. Nu heb ik onwijs veel zin om weer te gaan koersen.

Annemiek