Veel vroeger dan gehoopt heeft Annemiek zaterdag haar eerste internationale overwinning van het seizoen geboekt. In Geelong schreef ze de Cadel Evans Great Ocean Road Race op haar naam. Ze reed met vier rensters weg en troefde hen in de finale af. De Amerikaanse Ruth Winder werd tweede, Mayuko Hagiwara uit Japan derde. “En dat terwijl ik niet de kopvrouw was, aangezien Amanda Spratt en Katrin Garfoot de laatste weken hebben laten zien dat ze uitstekend in vorm zijn”, kijkt Annemiek terug. “Ik zit midden in mijn opbouw om te pieken in maart en april, maar vandaag voelde ik me wel goed.”
Daarmee reed Annemiek niet plots anders. Het liep gewoon anders dan verwacht. “Ik nam verantwoordelijkheid in de wedstrijd en was actief vanaf het begin met pogingen om mee te springen met ontsnappingen, het opzetten van waaiers met mijn team en van voren rijden, zodat Katrin en Amanda zich rustig konden houden. Alles met het oog op de finale twintig kilometer voor de finish, waarin een aantal lastige klimmen zaten.”
Maar Garfoot en Spratt bleken niet hun beste dag te hebben. “Ze gaven allebei aan dat ze niet over super benen beschikten en opeens voelde ik de druk om de wedstrijd tot een goed einde te brengen. Emma Pooley viel aan op een steile klim en niemand kon haar volgen. Achter probeerde ik te springen en op een klim probeerde ik de oversteek te maken. Daardoor ontstond een groep van vier, met Lucy Kennedy (derde op het Australisch kampioenschap), Ruth Winder, Mayuko Hagiwara en ik.”
Het duurde nog wel even voor Pooley gegrepen was. “Op twee en een halve kilometer van de streep pakten we haar terug. Ik wist dat er geen sprinters in de groep zaten en ik de snelste was, maar ik wilde me niet laten verrassen of in laten sluiten. Winder ging vol tempo rijden, Pooley probeerde op zeshonderd meter van de finish aan te vallen en ik volgde haar. Ik ging er direct overheen en niemand kon me volgen. Eén van mijn sterke punten is dat ik vaak na een zware wedstrijd nog één van de sterkste rensters ben in de finale.” Het leverde Annemiek nu een mooie overwinning op.
En met die zege zit een lang verblijf in het buitenland erop. Zondag vliegt Annemiek weer naar Nederland. Ze kijkt tevreden naar haar huidige vorm. “Ik verbaas me wel hoe snel ik me hier verbeter. In de Tour Down Under had ik echt moeite om bergop te volgen, maar ik heb in Adelaide een paar goede zware trainingen gedaan en denk dat ik daarmee alweer een stap beter ben geworden. Dat ik met deze trofee in mijn backpack morgen in het vliegtuig naar huis zou stappen had ik niet verwacht. Dit is een gedroomde start van mijn 2017 seizoen!”
Bravo pour cette belle victoire. Je vais continuer à vous suivre, c’est très agréable. Je suis sûr que vous allez faire une très belle saison….Bonne chance….J’espère pouvoir aller vous supporter un jour en France.
Hoi Annemiek,
Gefeliciteerd met deze mooie overwinning, na drie maanden van fietsen en genieten op het zuidelijk halfrond is dit een heel mooie afsluiting. We wensen je nog vele mooie wedstrijden toe maar dan die we goed kunnen volgen.
Wij kijken er naar uit en wensen je alle goeds voor een nieuw seizoen in Europa.
Liefs,
Hennie en Gerard
Lekkere start Annemiek! Van down under weer terug naar uphigh. Alvast een sterk seizoen toegewenst…met veel trainingsplezier en mooie doelen! Groeten uit Lakechurch. 😉 Tineke
Dikke proficiat! De voorbode van een schitterend seizoen! Het succes lacht je toe