donderdag 25 juli 2013

Happen naar zuurstof

Hoogtijd voor een blog vanaf 2300 meter hoogte na alle updates over de wedstrijden die ik de afgelopen tijd heb gereden. De samenwerking met Aschwin bevalt mij zeer goed. Na elke wedstrijd hebben we even contact per mail, sms of telefoon hoe het is gegaan. Vervolgens maakt hij er een update van voor mijn website. Zo blijft mijn website actueel met alle updates van de wedstrijden. Echter daarnaast blijf ik zelf regelmatig een blog schrijven over wat ik doe, waar ik train en wat ik mee maak buiten de wedstrijden om! Dus vandaar nu vanaf 2300 meter een update over de eerste dagen op hoogte!

Na de finish van de Thüringen Rundfahrt ben ik gelijk doorgereden naar Livigno, waar ik in een hotel zit bovenop de Foscagno Pass (2300m hoogte), tussen Livigno en Bormio in. Ik heb dit hotel (Hotel Interalpen) speciaal uitgezocht, omdat het op deze specifieke hoogte ligt. Livigno ligt namelijk net te laag hiervoor (1800 meter) en Bormio ligt nog veel lager: op 1200 meter hoogte. Waar ik nu zit is de ideale hoogte voor een (eerste) hoogtestage om voldoende effect te hebben, zonder dat je te veel risico’s neemt. Andere populaire opties om in Europa op hoogte te gaan zijn de Sierra Nevada, Font Romeu in Zuid Frankrijk (maar dat ligt behoorlijk lager dan 2300 meter hoogte), Tenerife of dus hier in Livigno of op de Bernina Pass. Aangezien Italië mijn voorkeur heeft was de keuze al snel gemaakt voor deze plek!

Ik word tijdens deze hoogtestage vanuit Nederland goed begeleid door mijn trainer Louis Delahaije. Hij heeft al veel ervaring opgedaan met trainen op hoogte en de effecten van hoogtestages bij triatleten en wielrenners (o.a. met Robert Gesink, Bauke Mollema, etc). Ik heb elke dag even contact met hem hoe het gaat en indien nodig passen we het trainingsschema aan.

De eerste week staat vooral in het teken van aanpassen op hoogte en herstellen van de zevendaagse Thüringen Rundfahrt, want ik kan wel zeggen dat het een pittige ronde was! Wel super lekker om met een etappeoverwinning op zak naar hier af te reizen, want daardoor heb ik weer extra moraal gekregen voor het tweede deel van het seizoen!

Er staan deze week dus nog geen intensieve trainingen op het programma, maar vanaf morgen al wel een stevig duurblok van drie dagen met 4-5-4 uur. Deze trainingen doe ik niet op een specifieke hoogte en daardoor kan ik dus naar hartenlust een paar mooie rondjes hier uitzoeken met wat bekende bergen erin! Met de Gavia, Mortirolo, Stelvio, etc binnen 30 kilometer van mijn hotel gaat dat wel goed komen. Al is het overigens wel lastig om hier een ronde van vier uur te vinden, want door de bergen ben je al snel langer onderweg. Ook een herstelrondje uitzoeken was de eerste dagen wat lastig, want het is hier nergens vlak en met mijn kleinste verzet van 39×27 zit je soms al snel onder de 60 omwentelingen per minuut te ‘draaien’…

Een hoogtestage moet je wel goed voorbereiden en niet alleen op het gebied van training. Daarom heb ik voordat ik wegging ook nog contact gehad met Marcel Hesseling, de voedingsdeskundige van onze ploeg. Op hoogte is het extra belangrijk om goed op je voeding te letten, omdat je lichaam meer energie verbruikt op hoogte en je bent bovendien vatbaarder om ziek te worden. Gelukkig is het eten hier in het hotel ook perfect verzorgd en als ik iets nodig heb dan mag ik dat aangeven. Een aanrader dus!

In dit hotel zitten elke dag maar een paar gasten en het ligt echt bovenop een pass in the middle of nowhere. Zo’n rustig hotel vind ik wel lekker. Op de fiets ben je juist weer geen moment alleen, want er zitten in Livigno en Bormio veel wielrenners. De eerste dag kwam ik al mannen van QuickStep, GreenEdge, Australische nationale selectie, Saxobank, RusVelo, Katusha en het Poolse CCC tegen. Zij zitten iets verderop in een hotel op 2200 meter hoogte. De wielertoeristen zitten vooral in Bormio. Overigens word ik hier meer herkend dan thuis en willen opeens op de top van de Stelvio allerlei mensen met me op de foto. 😉

Tot nu toe heb ik nog geen echte last gehad van bijwerkingen van het verblijven op hoogte. Wel merk ik dat ik minder goed slaap dan gewoonlijk. Elke ochtend meet ik met een simpel apparaatje (een zuurstofsaturatiemeter) de hoeveelheid zuurstof die aan het hemoglobine in de rode bloedcellen in de slagaders gebonden is. Normaal is dat thuis bij mij 97 of 98%, maar hier op hoogte merk je dat dit lager ligt: ronde 90% de eerste dagen. Wel goed om te beseffen dat je lichaam dus echt minder zuurstof tot zijn beschikking heeft en je daardoor dus ook echt voorzichtiger bent met trainen, eten en goed rusten.

Om een indruk te geven hoe het hier eruit ziet: zie de foto’s!

Gepost door: Annemiek op donderdag 25 juli 2013

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste berichten

vrijdag 20 december 2024

Nieuwe rol: Performance Mentor bij Fenix-Deceuninck

maandag 28 oktober 2024

Nederland verliest met BTW verhoging op sport

© Annemiek van Vleuten