Tevreden kijk ik terug op mijn seizoensstart in Trofeo Binda. Ik zat gelijk lekker in de wedstrijd en het voelde goed om weer terug te zijn in de koers. Het is toch wel speciaal als je noodgedwongen je seizoen later begint dan de rest van het peloton: dan ben je wel extra gretig om weer te mogen koersen.

Het eerste uur ging het super hard. Na 36 kilometer kwam de eerste klim en werd het peloton uit elkaar gereden. Ik kon me goed handhaven, mede omdat er niet continu vol werd doorgetrokken op de klim. Wel werd er veel aangevallen op het vlakke dit jaar, vooral door GreenEdge. Voor ons was het zaak om steeds met de aanvallen mee te zitten. Er ontstonden wel wat kopgroepen waar ik ook een paar keer mee mee zat, maar die bleven niet vooruit. Loes Gunnewijk reed vervolgens lang in de aanval en in de laatste ronde reden Kristin Armstrong, Emma Johannsson en ploeggenoot Pauline weg uit het uitgedunde peloton.

Toen het aankwam op de laatste klim wist ik dat ik daar op dit moment nog even wat wedstrijdhardheid voor tekort kom om echt mee te doen. Ik kon nog wel helpen door het gat naar de kopgroep klein te maken, zodat Marianne in de klim naar de kopgroep kon springen. Op de klim ontstond een groep van elkf rensters en Marianne wist het weer mooi af te ronden door uit de kopgroep weg te rijden en solo aan te komen. Bij mij was het beste er toen wel af. Ik kon niet mee en kwam op de klim terecht in een groep achter de kopgroep. Daar werd nog gesprint om de 12e plek. Bronzini werd 12e en ik 13e.

Het resultaat was voor mij deze dag niet zo erg van belang. Het gevoel was goed en dat was voor mij het belangrijkste. In de trainingen ging het al even goed, maar een wedstrijd is toch net even wat anders. Het pakte goed uit en ik kijk al weer uit naar de volgende wedstrijd: De Ronde van Vlaanderen!