Een ultieme poging in de laatste vijfhonderd meter had Annemiek dinsdag bijna een overwinning opgeleverd in de Thüringen Rundfahrt. Waar na een lastige etappe en niet al te grote eerste groep mocht sprinten om de overwinning, probeerde Annemiek de rest te verrassen door in de laatste bocht weg te rijden. Bijna met succes. Pas in de laatste vijftig meter wisten Marianne Vos en Elena Cecchini haar nog voorbij te rijden, waarbij de derde plaats overbleef. “Met het team hebben we vandaag volgens het boekje gekoerst.”
Aanvallend wil Orica-AIS graag scoren in de Duitse etappekoers. Zo ook Annemiek, hoewel haar plan na de zware tijdrit van maandag wel iets anders was. “Ik wilde me wel een beetje rustig houden, omdat ik even wilde kijken hoe de benen na de tijdrit zouden zijn, maar die waren eigenlijk hartstikke goed. We gaan hier elke dag voor de etappewinst. Gracie reed samen met Villumsen weg, waarna Rachel een goede aanval had nadat zij was teruggepakt. En vervolgens ging ook Amanda nog.”
In de finale brak het peloton in meerdere stukken. De eerste groep bestond uit 25 rensters. “Ik wist dat als ik hier op een sprint zou wachten, het heel lastig zou worden. En daarbij wil ik hier iedere dag koersen voor de overwinning en niet voor een korte klassering in het klassement. Prologen zijn mijn specialiteit, dus nadat Marianne een gaatje op de laatste kopgroep dicht reed, ben ik net voor de laatste bocht in de aanval gegaan. Ik probeerde daarmee iedereen te verrassen. Het was een goede poging, maar ze kwamen er helaas nog overheen.”
‘Kijk uit naar morgen’
Toch deed Annemiek goede zaken. “Er zijn wat gaten gevallen, dus daardoor ook wat verschillen. En ik pak ook nog wat bonificatieseconden”, vertelt Annemiek. “De komende dagen zie ik in Moolman de grootste uitdager voor het klassement. Die gaat hier morgen oorlog maken met het team verwachting. Maar ik voel me goed en toen zij vandaag in de aanval ging kon ik gewoon mee. Ik kijk dan ook uit naar morgen.”
Verrassend is toch wel enigszins Annemiek’s vorm. Enkele dagen na een hoogtestage zakt die vaak in, maar ditmaal blijft ze goed presteren. Een mooi pluspunt. “Op hoogte voelde ik me al ontzettend sterk. Toen verwachtte ik hier ook wel goed te zijn. Meestal word ik minder in een etappekoers, maar nu heb ik het idee dat ik echt wel goed ben en overschot heb.”
