Een gedeelde derde plaats. Het komt eigenlijk nooit voor het wielrennen. Toch was het zondag het aandeel van Annemiek in de Amstel Gold Race. In de koers die voor de vrouwen voor het eerst weer georganiseerd werd, deed ze tot diep in de finale mee om de overwinning. Het was echter Anna van der Breggen die wegreed en solo won. Achter haar sprintte Annemiek naar plek drie, waarbij ze precies gelijk met de Poolse Kasia Niewiadoma over de streep kwam. “Het was een achtbaan van emoties. Ik heb de derde plek vandaag gewonnen denk ik en ik was juist even bang dat ik die derde plek was verloren.”

In de finale was Annemiek de enige van haar team die nog in een eerste groep van zo’n twintig rensters zat. “Als team hadden we wat pech”, legt ze uit. “Katrin Garfoot had een lekke band en kwam daardoor niet meer terug, maar die was super sterk en had meegekund op de Cauberg. Zelf kon ik niet mee toen ze aanvielen op de één na laatste keer Cauberg. Ik zat er net achter, waardoor ik wat geïsoleerd kwam te zitten. Ik wist toen dat als ik deze koers wilde winnen, ik niet moest gaan afwachten tot we de laatste keer bij de Cauberg kwamen.”

Op de Bemelerberg moest het daarom in de slotronde gaan gebeuren. “Ik ben in het laatste wiel gaan hangen en heb wat gepokerd toen Ellen van Dijk het werk deed voor haar ploeggenote Coryn Rivera. Daarop heb ik van achteruit de aanval ingezet en alles gegeven om de oversteek te maken. Het kwam uit mijn tenen en Anna en Rivera zeiden dankjewel. Zij zaten in mijn wiel en konden mee. Op de top van de Bemelerberg pakten we de drie die vooruit waren terug en werd er naar elkaar gekeken, waarna ik direct ben gaan aanvallen. Helaas reageerden ze en ging Anna vervolgens, waarbij ik zelf niet met haar mee kon op dat moment.”

Waar Van der Breggen naar de zege reed, ging het achter haar om plek twee. “Op de laatste beklimming van de Cauberg moest ik opnieuw lossen bij Kasia Niewiadoma en Elisa Longo Borghini, maar ik zat vlak achter ze en zo kon ik in de laatste kilometer toch weer terugkomen. Ook Deignan zat daar bij en ik wist dat zij heel rap was.”

Te vroeg gaan zitten
Deignan bleek ook de snelste, maar Annemiek eindigde dus toch nog op het podium. “De teleurstelling zit er bij mij in dat ik te vroeg ging zitten voor de finish. Zo’n vijftig meter voor de finish ligt een witte lijn en ik zag een boog. Daardoor dacht ik dat ik er al was en werd ik nog bijna gepasseerd door Kasia. Uiteindelijk werden we beiden als derde geklasseerd, maar ik dacht dat ik vierde was geworden. Het was een stomme fout en daar ben ik ook teleurgesteld over. Maar met die derde plaats ben ik wel heel blij. Ik was niet de beste. Er waren er misschien iets meer dan twee sterker dan ik. Dan is die derde plaats heel mooi.”

Bovenal keek Annemiek terug op een heel mooie dag voor het vrouwenwielrennen. “Deze koers is een echte aanwinst. Ik heb nog nooit zo’n mooie start gehad van een wedstrijd. Dat we vlak na de mannen van start gingen was echt fantastisch. Hoe ze dat ook georganiseerd hadden met de ploegenvoorstelling gemengd als teams was echt geweldig. Het was super druk. Je merkte ook dat het vrouwenwielrennen echt populair is. Ik kwam gewoon tijd tekort. Iedereen wilde op de foto of een handtekening. Het leeft onwijs. Volgens mij is deze vrouwenkoers ook echt een aanvulling op de Amstel Gold Race.”

Nog twee monumenten
En nu wachten in een week tijd nog twee monumenten. Woensdag is de Waalse Pijl en zondag is de allereerste Luik-Bastenaken-Luik voor vrouwen. Opnieuw mooie kansen om wat te laten zien. “Gezien vandaag kan ik in de Waalse Pijl niet wachten tot de slotklim. Luik-Bastenaken-Luik is een ander verhaal en ik heb mijn pijlen ook meer op die koers gezet. In de Waalse Pijl kan ik misschien een heel mooi steun zijn voor Katrin.”