Na zes dagen koersen door Nederland zit de Boels Ladies Tour erop. Een wedstrijd waar Annemiek uiteindelijk ongeschonden door leek te komen. Tot twee kilometer voor de finish van de slotrit. Toen lag ze plots op de grond, nadat Amy Pieters haar van achteren raakte en ze samen ten val kwamen. “Ik kon die val niet voorkomen en ging over de kop. Ik landde volgens mij ook op mijn hoofd en heb ook wel een beetje hoofdpijn nu, maar gelukkig weet ik alles wel en dat is wel een goed teken. Een valpartij is niet ideaal en gewoon zonde dat dat nog moet gebeuren, maar relatief gezien ben ik er wel redelijk vanaf gekomen denk ik.”
En de slotrit in de World Tour wedstrijd begon juist nog zo saai. Er was weinig wind en het eerste deel was vlak, waarbij het peloton er ook niet veel zin in leek te hebben. Toch maakte Annemiek nog wel wat leuks mee, zo vertelt ze: “Een highlight vandaag was wel dat we door Vorden kwamen, langs voetbalvereniging SV Ratti, waar ik vroeger heb gevoetbald. Daarna kwamen we door Vorden en daar stonden zoveel mensen. Het hele dorp, waar ik vanaf mijn derde heb gewoond en mijn moeder ook nog steeds woont, was uitgelopen en dat was heel leuk.”
Pas toen de eerste klim van de dag eraan kwam, de Posbank met veertig kilometer te gaan, kwam er echt gang in het peloton. “Eén renster was vooruit, maar die was niet gevaarlijk. Georgia en Moniek probeerden weg te komen, maar ik hoefde dat niet te proberen, want ik stond te kort in het klassement en mij zouden ze niet laten rijden. Voor hen was het wel een aardige kans. Ik had niets te verliezen en heb op de Posbank alle registers open getrokken. Niemand wilde daar echt heel hard gaan. Ik kwam er als tweede boven, waarna ik weer ben gaan aanvallen.”
(Tekst gaat verder onder de foto)
Daar bleek niet iedereen blij mee. “Het was jammer dat Trek-Segafredo het gat dicht reed in plaats van Boels-Dolmans, die met Majerus de leidster in het team hadden. Ik ben blijven gaan en wist dat de Emmapiramide eraan kwam. Die ken ik heel goed en er zit een tricky bochtje om wat grastegels, dus daar kwam ik met super hoge snelheid aanzetten, waardoor ik heel hard de Emmapiramide opvloog en ook de renster die vooruit was oppakte. Ondertussen was Lucinda Brand wel weggereden en waar Trek wel op mij reageerde, deden ze dat niet op haar. Dat snapte ik niet helemaal. Die lieten ze even rijden.”
Volle bak in geknald
Brand reed dus vooruit. “Ik had een heel goede poging, maar helaas lukte het me niet om bij Lucinda aan te sluiten. Anders hadden we een goede kans gehad om samen door te rijden. Dan zou zij het klassement winnen en ik de etappe. De finale was ook nog wel lastig. Boels-Dolmans probeerde te controleren en ik ben er volle bak in geknald. Ik heb het ze denk ik niet makkelijk gemaakt en vond het leuk om de finale te kleuren. Tot die laatste twee kilometer, toen het misging.”
Met een tevreden gevoel kon Annemiek na afloop terug kijken op haar koersweek. “Met zo’n parcours was de Boels Ladies Tour voor mij misschien niet de ideale voorbereiding op de WK in Yorkshire. Niettemin pakte ik de overwinning in de proloog en krijg ik de bevestiging dat de benen goed zijn en dat ik weer goed terug ben gekomen van hoogte. Dat nemen ze me niet af. En vandaag kon niemand me omhoog volgen en dat zegt ook wel iets. De benen zijn goed en wat dat betreft kan ik met vertrouwen naar Yorkshire afreizen.”
Toewerken naar de WK
Dat doet ze niet direct. “De komende twee weken ben ik thuis”, kijkt Annemiek vooruit. “De zaterdag voor de WK tijdrijden ga ik naar Yorkshire. In de tussentijd ga ik geen koersen rijden en de hoogte zijn werk laten doen. Het grote werk zit erop. Er zit nog zeker vermoeidheid in het lijf van de hoogtestage, want daar heb ik echt veel werk verzet. De komende week ga ik uitrusten van het fysieke werk dat ik heb verzet, maar ook van het mentale werk van deze koersweek. Ik zal nog wel in wat korte trainingen het lichaam prikkelen. In verhouding tot ik wat op hoogte heb gedaan zal ik niet meer zulke heel lange trainingen maken. Ik denk dat ik klaar ben voor de WK.”
Foto’s: Sportfoto.nl
